Κάποιοι θέλουν να τα λένε. Άλλοι δεν θέλουν να τ’ ακούν. Μερικοί αισθάνονται άβολα, άλλοι ίσως να ντρέπονται. Σε λίγους ίσως να τους… κακοφαίνεται. Την αλήθεια μπορείς να την κρύψεις κάτω απ’ το χαλί για λίγο καιρό, αλλά όχι για πολύ. Έχασε από τον Απόλλωνα και τι δεν είχες διαβάσει.
Αντέδρασε, «κόλλησε» δύο σερί νίκες με ΑΕΛ και Ανόρθωση και είναι ΕΚΕΙ. Σε εμβόλιμες αγωνιστικές, αλλά το πρόγραμμα δεν είναι για όλους το ίδιο. Ομόνοια, ΑΠΟΕΛ, Απόλλων, ΑΕΛ και Ανόρθωση, με ντέρμπι κάθε τρεις μέρες. Κι όμως, είναι ΕΚΕΙ.
Δεν ξέρω αν θα το πάρει. Ξέρω όμως ότι το παλεύει. ΘΕΛΕΙ να το παλέψει. Δεν την πιστεύουν πολλοί –κατ’ ακρίβεια, ίσως είναι πολύ λίγοι. Εκτός κι… εντός. Ας είναι. Το θετικό είναι ότι όσοι είναι πολύ… εντός (διοίκηση, προπονητές, ποδοσφαιριστές), το πιστεύουν. Δεν είναι διατεθειμένοι να τα παρατήσουν. Όχι πριν εξανεμιστεί και το τελευταίο 1%. Μαγκιά τους. Κι αυτούς και τους όσους πιστούς της την ακολουθούν για δύο λόγους: γιατί την πιστεύουν και γιατί το… πιστεύουν. Συγγνώμη, και για έναν τρίτο: γιατί ότι κι αν γίνει, είτε το πάρει το @&%()ο το πρωτάθλημα είτε όχι, θα είναι ΕΚΕΙ. Θα είναι εκεί… για έναν λόγο: γιατί την ΑΕΚ την αγαπάνε κι αυτό είναι (γι’ αυτούς) αρκετό.
Όσο για τους υπόλοιπους; Όταν θα έρθει ο τίτλος (που θα έρθει, πού θα πάει…), τ’ όνομά τους θα κοσμεί το απουσιολόγιο της ιστορίας. Η πραγματική ιστορία, γράφεται μόνο από τους παρόντες. Στο ίδιο καράβι μ’ αυτούς λοιπόν. Κι όπου την βγάλει…
Ανδρέας Βεντούρης
