Αφήνω στην άκρη τα τετριμμένα, τα γνωστά περί σημαντικού αγώνα, το παιχνίδι της χρονιάς κι άλλα τέτοια. Λοιπόν:
-Πέστε μου, αλήθεια, πώς νιώσατε στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» στις 25 Αυγούστου 2010, κόντρα στη Ρόζενμποργκ…
-Πέστε μου, αλήθεια, πώς νιώσατε στην «Αρένα» στις 30 Αυγούστου 2018 με την Τρέντσιν…
-Πέστε μου, την αλήθεια όμως, πώς αισθανόσασταν όσοι πήγατε στη Χάιφα, στο Βουκουρέστι, στο Γκελζενκίρχεν, στο Λεβερκούζεν (ΟΚ, στην Κολωνία μένατε, σιγά μην χάνατε τα ψώνια), στη Ζυρίχη.
-Πέστε μου (την αλήθεια, έτσι;), πόσο καμαρώνατε όσοι πήγατε στο εξωτερικό, φορώντας τη φανέλα ή το κασκόλ στους δρόμους και σας ρωτούσαν οι ξένοι «Larnaca;» (ΟΚ, έβαζαν ακόμη 2-3 «k», αλλά εντάξει, ωραίο ακουγόταν).
-Πέστε μου, αλήθεια, πόσο θα θέλατε να ζήσετε, ξανά, τις ίδιες ακριβώς στιγμές. Τα ίδια συναισθήματα. Της αναμονής του ταξιδιού, στο αεροδρόμιο, στο αεροπλάνο, στο ξενοδοχείο, στο γήπεδο, στην επιστροφή.
-Άστε το. Μην πείτε τίποτα. Ας… μιλήσει ο καθένας με τον ίδιο του τον εαυτό. Όχι του στυλ… καθρέφτη καθρεφτάκι μου. Να βάλει μπροστά το συναίσθημα, να βγάλει από τον σκληρό δίσκο της μνήμης του τις αναμνήσεις των τελευταίων χρόνων, να αναλογιστεί τι πραγματικά του πρόσφερε αυτή η ομάδα. Μια ομάδα μιας μικρής (και βεβαίως υπέροχης, για να μη ξεχνιόμαστε…) πόλης, που όπως είχα γράψει ξανά στο παρελθόν, συνδέθηκε όσο τίποτα άλλο, πέραν των… Φοινικούδων, με αυτόν τον σύλλογο…
-Δεν με ενδιαφέρει, πραγματικά, αν στην «Αρένα» την Τρίτη θα έχει… 3009 οπαδούς ή 5000 ή αν οι εξέδρες θα είναι κατάμεστες. Αυτό που έχει σημασία γι’ αυτήν την ομάδα, είναι να πάνε αυτοί που ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ, αυτοί που ΤΟ ΝΙΩΘΟΥΝ. Αυτοί που την Τρίτη θα πάνε δουλειά, αλλά το μυαλό τους θα είναι… αλλού. Που θα τους λέει το αφεντικό τους να πάνε δεξιά κι αυτοί θα πηγαίνουν… αριστερά. Αυτοί που θα ξυπνήσουν νωρίς, γιατί το βράδυ της Δευτέρας δεν μπόρεσαν να κοιμηθούν από την αγωνία. Αυτοί που θα φάνε την παρατήρηση διότι μέχρι το μεσημέρι θα έχουν καταναλώσει ένα πακέτο τσιγάρα από το άγχος. Αυτοί που θα σκέφτονται… τρία πράγματα: το πρώτο, το πέμπτο και το δέκατο γράμμα της αλφαβήτας.
-Το απόγευμα της Τρίτης, αφήνεις το πουκάμισο στην ντουλάπα και φοράς μόνο όποια άσπρη, πράσινη ή κίτρινη φανέλα βρεις πρόχειρα μπροστά σου κι ακόμη (πολύ) καλύτερα, αν έχει απάνω τον Κίμωνα. Ξεχνάς την επαγγελματική σου ιδιότητα ή οτιδήποτε άλλο.
-Το απόγευμα της Τρίτης, δεν είσαι απλά μόνο οπαδός, είσαι ΜΟΝΟ ΑΕΚ. Για την ίδια την ΑΕΚ, για την ίδια τη Λάρνακα.
Ανδρέας Βεντούρης
