Η διαφορά της Ανόρθωσης από την κορυφή ήταν, μέχρι πρότινος και για αρκετό χρονικό διάστημα, διψήφια. Ακόμη και τότε, εάν εξαιρέσουμε μία και μοναδική φορά που μίλησε για είσοδο στην εξάδα, ο Τιμούρ Κετσπάγια δεν έπαψε ποτέ να δηλώνει πως στόχος είναι το πρωτάθλημα. Η επιμονή του, την ίδια ώρα που πιθανότατα κάποιοι θα τον θεωρούσαν… τρελό, έχει ασφαλώς την εξήγησή της.
Ο Γεωργιανός τεχνικός δεν ήθελε ποτέ να περάσει το μήνυμα μέσα στα αποδυτήρια ότι χαμηλώνει ο πήχης των προσδοκιών. Τον κράτησε ψηλά, ούτως ώστε οι ποδοσφαιριστές του να κυνηγάνε το μάξιμουμ κι όχι το μίνιμουμ. Καμιά φορά άλλωστε, όταν διεκδικείς το μίνιμουμ των στόχων σου, στο τέλος μένεις με άδεια χέρια.
Με τη στάση του, ο Τιμούρ αφαίρεσε ταυτοχρόνως το οποιοδήποτε άλλοθι από τους ποδοσφαιριστές του. Τους κράτησε σε εγρήγορση, διατηρώντας στο μυαλό τους τη λέξη «πρωτάθλημα». Ενδεχομένως η Ανόρθωση να μην καταφέρει να το διεκδικήσει μέχρι τέλους –θα καθορίσει πολλά άλλωστε το αποτέλεσμα του ντέρμπι με τον Απόλλωνα. Απ’ την πλευρά μας, καταγράφουμε απλά τη στάση του προπονητή της.
Δεν διστάσαμε να ασκήσουμε κριτική στον κόουτς της «κυρίας» είτε για κάποιες επιλογές του είτε για τοποθετήσεις του. Θα πρέπει πάντοτε ωστόσο να τοποθετείς στη ζυγαριά-και να προβάλλεις-τόσο τα αρνητικά, όσο και τα θετικά.
Κατά την προσωπική μου άποψη, η μεγάλη μαγκιά του Τιμούρ δεν είναι (μόνο) η επιστροφή της Ανόρθωσης, αλλά που δεν έριξε ποτέ πιο κάτω από τα δικά του στάνταρ τον πήχη των απαιτήσεων και των φιλοδοξιών. Εξίσου σημαντικό είναι ότι δεν το έπραξε ποτέ για επικοινωνιακούς λόγους -δεν θα ήταν άλλωστε… Τιμούρ εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο! Το λέει και (κυρίως) το πιστεύει. Κι ας μην του βγει στο τέλος…
Ανδρέας Βεντούρης
