Ήταν το παιχνίδι της χρονιάς. Ήταν το παιχνίδι κόντρα στον «αιώνιο» αντίπαλο μέσω του οποίοι μπορούσαν να… αναστηθούν και το κατάφεραν.
Όλοι ανεξαιρέτως στην Ομόνοια τα κατάλαβαν όλα όσα γράψαμε στον πρόλογο και ιδιαίτερα οι ποδοσφαιριστές.
Σε αυτό τους βοήθησε και ο προπονητής Σωφρόνης Αυγουστή ο οποίος επέστρεψε στον πάγκο και ήταν συνεχώς δίπλα τους όπως είπε ο Νικόλας Παναγιώτου. Για την συμβολή του Σωφρόνη μίλησε και ο Λοίζου, μίλησε και ο Παπουλής.
Οι ποδοσφαιριστές έβγαλαν ψυχή μέσα στο γήπεδο, έδειξαν ότι το ήθελαν περισσότερο από αυτούς του ΑΠΟΕΛ. Αυτό το πάθος σε συνάρτηση με την άψογη τακτική του προπονητή έφεραν το μεγάλο αποτέλεσμα και η Ομόνοια είναι ακόμα ΕΔΩ.
Και μιας και αναφερθήκαμε στην τακτική του προπονητή, ήταν ξεκάθαρο ότι για άλλο ένα παιχνίδι κυνήγησε το γρήγορο γκολ και από την στιγμή που το πέτυχε τότε διαχειρίστηκε άψογα την συνέχεια μαθαίνοντας και από τα ματς που προηγήθηκαν.
Ο στόχος ήταν η Ομόνοια αυτή την φορά να μπορέσει να ακολουθήσει το ΑΠΟΕΛ στο κομμάτι φυσική κατάσταση αλλά και να είναι ανταγωνιστική… και με τις αλλαγές τα κατάφερε.
Κανείς δεν ξέρει τι θα συνέβαινε αν το ματς πήγαινε στην παράταση. Η ουσία είναι ότι μέχρι το 90+10’ η Ομόνοια ήταν διαβασμένη, το συνδύασε με ψυχή και πανηγύρισε.
Και όλα αυτά την στιγμή που όταν… έκαιγε η μπάλα, η Ομόνοια είχε έξι Κύπριους στο γήπεδο (Παναγιώτου, Κούσουλος, Χαραλάμπους, Κακουλλής, Λοίζου, Ζαχαριου), πράγμα που λέει πολλά και για τους ίδιους και για τον Σωφρόνη και γενικότερα για την Ομόνοια.