Στο Τεγκέστε, μια κωμόπολη 1.200 κατοίκων στα βορειοδυτικά της πρωτεύουσας της Τενερίφης, Σάντα Κρουθ, το χιόνι εμφανίζεται σπάνια. Όχι όμως και στην Μαδρίτη, όπου ο χειμώνας είναι ιδιαιτέρως βαρύς, με την παρουσία του χιονιού να είναι όλο και πιο συχνή τους κρύους μήνες.

Τον Φεβρουάριο του 2018, το χιόνι κάλυψε την ισπανική πρωτεύουσα. Και, χωρίς βεβαίως να το γνωρίζει, η κακοκαιρία έκρινε (σε μεγάλο βαθμό) το μέλλον ενός πιτσιρικά που έδειχνε να έχει προοπτικές στο ποδόσφαιρο, αλλά κανείς δεν μπορούσε να γνωρίζει αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει.

Και πρώτη, βεβαίως, η Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία κάλεσε στο προπονητικό της κέντρο τον Πέδρο Γκονθάλεθ Λόπεθ, έναν 15χρονο βραχύσωμο μέσο που είχε ήδη ξεχωρίσει στα Κανάρια Νησιά με μια μπάλα στα πόδια.

Εξαιτίας του χιονιού, όμως, ο Πέδρι, όπως ήδη ήταν γνωστός ο πιτσιρικάς, δεν μπόρεσε να κάνει μια προπόνηση της προκοπής με την φανέλα της Βασίλισσας. Στο λίγο που πρόλαβε, δεν κατάφερε να πείσει τους επικεφαλής των τμημάτων υποδομής ότι άξιζε να επενδύσουν επάνω του και επέστρεψε άπραγος στην Τενερίφη.

Όχι, πάντως, ότι αυτό τον απογοήτευσε. Από (πολύ πιο) μικρός, άλλωστε, ήταν φίλαθλος της Μπαρτσελόνα! Ο παππούς Φερνάντο είχε ιδρύσει σύνδεσμο φιλάθλων των Μπλαουγκράνα στο Τεγκέστε, ενώ ο μπαμπάς (επίσης Φερνάντο) του σέρβιρε το φαγητό σε πιάτα με το έμβλημα της Μπάρτσα (!) και πάντα του αγόραζε την εμφάνιση και την μπάλα σε κυανέρυθρα χρώματα.

«Ένιωθα περίεργα με το έμβλημα της Ρεάλ στη φανέλα μου, αλλά δεν θα την είχα απορρίψει, αν είχε κινηθεί για να με αποκτήσει. Οι ευκαιρίες σου δίνονται για να τις αρπάξεις. Εκείνοι δεν με θέλησαν, αλλά όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο και εγώ είχα μια δεύτερη ευκαιρία στον σύλλογο της καρδιάς μου» λέει ο 19χρονος μέσος, αν και ο πατέρας του θεωρεί ότι το χιόνι ήταν έργο, όχι του Θεού, αλλά του παππού!

Την πόρτα του Πέδρι, εκτός από την Ρεάλ, χτύπησαν Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Σίτι, Τσέλσι, Ατλέτικο, Μπορούσια Ντόρτμουντ, Βαλένθια, Σεβίλλη και Μπέτις. Εκείνος, όμως, επέλεξε το «Καμπ Νόου», στο οποίο πήγε πρώτη φορά σε ηλικία δύο – ετών και, όπως είναι λογικό, δεν θυμάται τίποτα. Από την δεύτερή του επίσκεψη, όμως, θυμάται τον τότε αρχηγό Κάρλες Πουγιόλ να σηκώνει το τρόπαιο του πρωταθλήματος. Και, βεβαίως, ονειρεύεται και αυτός να σηκώσει τρόπαια ως Μπλαουγκράνα, όπως έκανε πέρυσι με το Copa del Rey.

Η ρήτρα του ενός δισεκατομμυρίου

Τους προηγούμενους μήνες, ο Πέδρι βραβεύτηκε με το «Golden Boy» (η «Χρυσή Μπάλα» των ποδοσφαιριστών Κ20) και με το «Kopa» από το «France Football», ως το κορυφαίο ταλέντο της ηλικίας του στον κόσμο. Και όχι άδικα.

Την περυσινή σεζόν, όταν ακόμα δεν είχε καν ενηλικιωθεί, ήταν βασικός με την Μπαρτσελόνα, βασικός με την Εθνική Ισπανίας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και βασικός με την ολυμπιακή ομάδα των Φούριας Ρόχας, η οποία κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στα ιαπωνικά γήπεδα.

Στην πρώτη του σεζόν στο υψηλότερο επίπεδο, έπαιξε 73 (!) ματς, καταγράφοντας 5.168 λεπτά. Και, όπως ήταν λογικό, κλάταρε. Φέτος έμεινε εκτός δράσης για πάνω από 110 ημέρες, έλειψε από 26 παιχνίδια και, παρ’ όλα αυτά, επέστρεψε ακόμα καλύτερος.

Πλέον «καταπίνει» περισσότερα χιλιόμετρα, πλησιάζει με μεγαλύτερο κίνδυνο στην αντίπαλη περιοχή, «τολμάει» να σουτάρει από μακριά και από κοντά, γίνεται ακόμα πιο επιδραστικός για την ομάδα του. Και, μπορεί να είναι μικρός στο μάτι (1,74), αλλά είναι πολύ, πολύ μεγάλος στο γήπεδο.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι υπέγραψε νέο συμβόλαιο με την Μπάρτσα έως το 2026 και ο σύλλογος της Βαρκελώνης φρόντισε να τον «δέσει» βάζοντας του ρήτρα αποδέσμευσης ύψους ενός δισεκατομμυρίου ευρώ (!), στην οποία δεν είχε φτάσει ούτε καν ο ζωντανός θρύλος Λιονέλ Μέσι.

Όταν ο Λέο πήρε το δικό του «Golden Boy», ο Πέδρι ήταν μόλις τριών ετών. Και, 15 χρόνια αργότερα, οι δύο τους συνεννοούνταν με κλειστά τα μάτια την περσινή σεζόν. «Η γνωριμία με τον Μέσι ήταν σαν να άνοιγα ένα χριστουγεννιάτικο δώρο» επισημαίνει χαρακτηριστικά για την γνωριμία του με τον Αργεντινό θρύλο ο οποίος, περιέργως, δεν ήταν το είδωλό του όσο μεγάλωνε.

Ο πατέρας του, ερασιτέχνης τερματοφύλακας, του έβαζε συνεχώς βίντεο με ενέργειες του Μίκαελ Λάουντρουπ. «Είδες τι έκανε;» έλεγε ο μπαμπάς Φερνάντο, αλλά ο Πέδρι είχε μάτια για άλλον αρτίστα της Μπαρτσελόνα, οι φωτογραφίες του οποίου γέμιζαν τους τοίχους του δωματίου του.

«Λατρεύω οτιδήποτε κάνει ο Ινιέστα» λέει για το μεγάλο του ίνδαλμα, με τον οποίο τον παρομοίασε πρόσφατα ο Διόσκουρος του στην κορυφαία Μπαρτσελόνα όλων των εποχών, ο Τσάβι. «Μου θυμίζει τον Ινιέστα. Είναι απλά μαγικός. Δεν έχω δει πολλά ταλέντα σαν και αυτό. Είναι απίστευτος» ήταν οι δηλώσεις – ύμνος του Πέδρι από τον προπονητή των Μπλαουγκράνα.

«Όταν μπαίνει στο γήπεδο, διασκεδάζει παίζοντας. Δεν μοιάζει να είναι 18 ετών. Έχει λαμπρό μέλλον» προέβλεπε πέρυσι ο «Δον Αντρές», ο οποίος βλέπει πολλά πράγματα από τον εαυτό του στον χαρισματικό μέσο από τα Κανάρια Νησιά.

Τι λέει, όμως, ο ίδιος για τα πρότυπά του; Από τον Τσάβι θα ήθελε να έχει την κίνησή του όταν έχει την μπάλα («ήταν αδύνατο να του την πάρεις») και την τοποθέτησή του, ενώ από τον Ινιέστα την ποιότητά του στο συνδυαστικό παιχνίδι.

«Όταν βλέπω πράγματα που με εμπνέουν, προσπαθώ να τα επαναλαμβάνω» λέει ο Πέδρι, ο οποίος θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρείται ένα κράμα Τσάβι – Ινιέστα, αφού έχει χαρακτηριστικά και των δύο. «Θέλω να το επαναλάβω όμως, είμαι ο Πέδρι» ξεκαθαρίζει, όχι γιατί είναι υπερόπτης, αλλά επειδή γνωρίζει ότι μπορεί να χτίσει το δικό του, λαμπρό όνομα.

«Το μυστικό μου; Οι μπανάνες!»

Στα 19 του χρόνια, βεβαίως, έχει πολλά ακόμα να διορθώσει και να βελτιώσει. Να αποκτήσει επιπλέον μυϊκή δύναμη, αν και ο ίδιος επιμένει ότι «στο ποδόσφαιρο το μυαλό έχει μεγαλύτερη σημασία από την δύναμη», να πλησιάσει περισσότερο την αντίπαλη εστία, να δικαιώσει όσους βλέπουν στο πρόσωπό του τον επόμενο ηγέτη της Μπαρτσελόνα και της Εθνικής Ισπανίας.

Σε αυτή την προσπάθεια, ο ίδιος έχει ένα μυστικό όπλο. Ποιο; «Τις μπανάνες! Είναι γευστικότατες και μια από τις μεγαλύτερες πηγές ενέργειάς μου» λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου για το παραδοσιακό φρούτο των Καναρίων Νήσων.

Στην πραγματικότητα, το μυστικό του όπλο είναι ο μεγάλος αδελφός, Φερνάντο και αυτός, ο οποίος μένει μαζί του στην Βαρκελώνη, τον φροντίζει, τον προσέχει και του μαγειρεύει. Το τελευταίο ταλέντο, άλλωστε, το κληρονόμησε από την οικογένεια, αφού ο μπαμπάς Φερνάντο και η μαμά Ρόσι έχουν ένα εστιατόριο, το οποίο μάλιστα δεν σκοπεύουν να αφήσουν, ακόμα και αν η καριέρα του γιου τους μπορεί να τους εγγυηθεί μια… χρυσή σύνταξη.

Ο Πέδρι ζει το όνειρό του. Έχει ήδη στην συλλογή του φανέλες όπως αυτή του Μέσι, του Κριστιάνο Ρονάλντο και του Κιλιάν Μπαπέ. Παραμένει, όμως, το ίδιο ταπεινός με την εποχή που, σε ηλικία 16 ετών, έκανε ντεμπούτο ως επαγγελματίας με την Λας Πάλμας. Ακόμα ντρέπεται όταν ένας φίλαθλος τον πλησιάζει για ένα αυτόγραφο ή μια φωτογραφία μαζί του.

Στον (περιορισμένο) ελεύθερο χρόνο του, εξακολουθεί να παίζει στο Play Station, οι φίλοι του λένε ότι είναι ακόμα καλύτερος στο πινγκ πονγκ απ’ ότι στη μπάλα και, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, έκανε… εντατικά μαθήματα με την Μαρία Σιάο, η οποία πήρε μέρος στο τουρνουά και αποκλείστηκε στην φάση των «16».

Είναι ευαισθητοποιημένος στον οικολογικό τομέα (είναι πρεσβευτής της οργάνωσης «Kick Out Plastic»), κατά καιρούς πήγαινε στο «Καμπ Νόου» και στην προπόνηση με ταξί (πλέον έχει βγάλει το δίπλωμα οδήγησης), λατρεύει την σειρά «Breaking Bad» και έχει ιδιαίτερο ταλέντο (και) στο teqball, ένας συνδυασμός ποδοσφαίρου και πινγκ πονγκ.

Έμαθε το ποδόσφαιρο στους δρόμους της πόλης του και αυτό του άρεσε πολύ, «γιατί οι χώροι είναι πιο περιορισμένοι». Και, παρ’ ότι διαπιστώνει προβληματισμένος ότι «η μαγεία είναι είδος υπό εξαφάνιση», μοιάζει αποφασισμένος και, κυρίως ικανος, να συνεχίζει να την ξεδιπλώνει μέσα στις τέσσερις γραμμές ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου.