Πόσα μπορείς να γράψεις για μια διαδικασία πέναλτι; Με βάση το ποδόσφαιρο, ελάχιστα, όλοι αντιλαμβάνονται τους παράγοντες που την καθορίζουν. Έλα όμως που το χθεσινό (21/2) θρίλερ της Λεωφόρου για το Κύπελλο Ελλάδας Betsson ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ ήταν μια μάχη γεμάτη ανατροπές, που πλησίασε σε αγωνία τον τελικό του 2009 ανάμεσα σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ.

Γράφει ο Λάμπρος Μπαλάφας

Το ιστορικό του Ντραγκόβσκι στις εκτελέσεις πέναλτι

Ο Ντραγκόβσκι έκανε μυθικά πράγματα, κράτησε ζωντανό ένα όνειρο που φαινόταν χαμένο, πραγματοποίησε 3 επεμβάσεις σε στιγμές που η ομάδα του ήταν με το ένα πόδι εκτός συνέχειας. Λεπτομέρεια κατόπιν εορτής, αλλά είναι μια εξήγηση στην… ραψωδία του Πολωνού τερματοφύλακα.

Στην καριέρα του είχε πιάσει 9 πέναλτι σε 36 εκτελέσεις, δηλαδή 1 στα 4, ποσοστό επιτυχίας 25%, το λες και εξαιρετικό! Ο Τερίμ είπε μπροστά στην κάμερα πως για να τελειώσει ένα ματς, πρέπει να το πει ο Παναθηναϊκός.

Σόρι, κόουτς, το τέλος χθες το όρισε ο Ντραγκόβσκι, η πρόκριση ήρθε από τα δικά του χέρια, ο Σπόραρ του το πίστωσε με ένα ποστ… έπος.

Και στους “16” της διοργάνωσης, πάλι ένας τερματοφύλακας είχε βάλει το χεράκι του για να πανηγυρίσει το «τριφύλλι». Όταν στο “Γ. Καραϊσκάκης” ο Παναθηναϊκός φλέρταρε έντονα με τον αποκλεισμό, ο Λοντίγκιν σταμάτησε τον Καρβάλιο και τότε τα… γάντια είχαν υπογράψει την πρόκριση, η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά τούτη τη φορά ακόμη πιο έντονα.

Φουλ για κούπα, αλλά πρέπει να δει και τις… τρύπες

Δίχως αμφιβολία, στους νικητές αυτή την ώρα περισσεύει κάθε ποδοσφαιρική προσέγγιση, το… μεθύσι της πρόκρισης είναι άνευ προηγουμένου. Άλλωστε το ζητούμενο στη χθεσινοβραδινή ρεβάνς ήταν η πρόκριση και μόνο.

Οι πράσινοι βρίσκονται ένα ματς μακριά από την κατάκτηση ενός τίτλου, δεν το λες καθόλου απλή υπόθεση, όταν μάλιστα έχει βγάλει νοκ άουτ, τον «αιώνιο» αντίπαλο και τον ΠΑΟΚ, την ομάδα με τις περισσότερες κατακτήσεις κυπέλλου τα τελευταία χρόνια. Προφανώς μόλις πέσουν οι σφυγμοί, ο Τερίμ και οι παίκτες του θα πρέπει να εξετάσουν και τα όσα έγιναν στα 120 λεπτά που παίχτηκε ποδόσφαιρο.

Εκεί ο Παναθηναϊκός πήρε χαμηλό βαθμό. Είχε παθητικό ρόλο, από την αρχή μέχρι το τέλος, σαν να έμεινε στην προσπάθεια της Τούμπας. Πολλά τα προβλήματα σε όλες τις γραμμές, μεγάλες αποστάσεις, έλλειψη φρεσκάδας και ένα κέντρο γεμάτο κενά.

Σίγουρα οι απουσίες των Ρουμπέν και Τσέριν έπαιξαν ρόλο, αλλά όσο κι αν προσπαθώ να βρω κάποιον που στάθηκε στο ύψος της περίστασης, αδυνατώ.

Το πλάνο Λουτσέσκου απέδωσε

Πάμε και στον ηττημένο της βραδιάς. Μπορώ να αντιληφθώ απόλυτα την πίκρα του Λουτσέσκου και των ποδοσφαιριστών του, πόσες φορές είχαν την ευκαιρία να κλειδώσουν την πρόκριση, αλλά αυτή έκανε του κεφαλιού της και… γλιστρούσε.

Ο Ρουμάνος είχε πλάνο ανατροπής το οποίο βγήκε, για τα πέναλτι δεν μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω. Κι εκεί το πάλεψε τώρα που το σκέφτομαι, “έκρυψε” τον Σαμάτα όσο καλύτερα μπορούσε.

Στοιχηματίζω, αν ήταν στο χέρι του δεν θα τον έβαζε να εκτελέσει, αλλά αναγκαστικά έπρεπε να πάει στην άσπρη βούλα και ο τελευταίος πριν τον Κοτάρσκι…

Ο ΠΑΟΚ μετά από ένα αρνητικό σερί στο πρωτάθλημα, επέστρεψε στις εργοστασιακές ρυθμίσεις, κατέβηκε στο γήπεδο με ένα ξεκάθαρο πλάνο, τακτοποιημένος και έτοιμος να ορίσει αυτός το ματς. Το έκανε σχεδόν εμφατικά.

Ακόμη κι αν το 0-1 άργησε, η εικόνα του δικεφάλου του βορρά ήταν πειστική. Θα μπορούσε να φτάσει και σε ένα δεύτερο τέρμα στα 90 λεπτά, αλλά υπό τον φόβο να δεχθεί την ισοφάριση, συμβιβάστηκε με την παράταση, θεωρώντας πως θα τελείωνε τη δουλειά στο εξτρά μισάωρο.

Αν και αυτό το διάστημα ήταν το καλό του Παναθηναϊκού, ο ΠΑΟΚ βρήκε το γκολ που τον έστελνε στον τελικό, αλλά η στιγμή που πάγωσε όλος ο κόσμος, ο σοβαρός τραυματισμός του Μπάμπα, διαφοροποίησε τις ισορροπίες και έδωσε την ευκαιρία στον Παναθηναϊκό για την τελευταία… τουφεκιά.

Ο Λημνιός πλήγωσε την ομάδα που τον ανέδειξε, αλλά αυτές οι ιστορίες συμβαίνουν συχνά στο ποδόσφαιρο, λίγο αργότερα πήγε να γίνει μοιραίος.

Το είχα σημειώσει πριν το ματς, πόσο σημαντική θα ήταν η έκβασή του, ειδικά για τον χαμένο, θεωρούσα εξαιρετικά δύσκολη την διαχείριση της αποτυχίας με όσα είχαν προηγηθεί στις δύο ομάδες. Η εικόνα, η προσπάθεια, ο τρόπος που ο ΠΑΟΚ αποχαιρέτησε το Κύπελλο μπορεί να αποβεί χρήσιμος στον μηχανισμό της ομάδας, να γυρίσει τον… διακόπτη.