Ο καημός κάθε ποδοσφαιρόφιλου. Ή μάλλον ο μεγάλος καημός κάθε φιλάθλου ομάδας χωρίς εξασφαλισμένη παρουσία στην τελική φάση του Champions League. Η ψυχοφθόρος διαδικασία των προκριματικών κάποιες φορές οδηγεί στους ομίλους κάποιες όχι, οπότε η προσμονή και η «δίψα» του κόσμου να ακούσει την πιο γλυκιά ποδοσφαιρική μελωδία στο γήπεδο της αγαπημένης του ομάδας μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο.

Από την άλλη, οι φίλοι των Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και γενικά όλων των μεγάλων ονομάτων δεν ασχολούνται καν με τους ομίλους. «Χορτασμένοι» σε σημείο να μην γεμίζουν τα γήπεδα με υποδεέστερους αντιπάλους και να βλέπουν… «16» και μετά. «Άντε να τελειώνουμε να πάμε στα σοβαρά…».

Το μεγάλο «αντίο» στους ομίλους του Champions League!

Για κάποιους το Champions League ξεκινά Ιούλιο – Αύγουστο – Σεπτέμβρη και όχι… Φεβρουάριο όπως στους παραπάνω. Είναι όνειρο να δουν το αγαπημένο τους σήμα στην κλήρωση του Αυγούστου. Μέσα στα γκρουπ δυναμικότητας και να φτιάχνουν τριάδες προτίμησης. «Θα πέσουμε με Τσέλσι, Ντόρτμουντ, Κοπεγχάγη!», «Θέλω δυνατό όμιλο με Σίτι, Μπαρτσελόνα και Άγιαξ να δούμε ομαδάρες». Αγωνία και λαχτάρα από τα πρώτα μπαλάκια με τα ονόματα των συλλόγων. Όταν σχηματιστούν πια οι τελικές τετράδες ξεκινούν οι προβλέψεις και σημαδεύονται ημερομηνίες για τα πρώτα ευρωπαϊκά «ραντεβού» της σεζόν.

Όλο αυτό το ποδοσφαιρικό σκηνικό συνδεδεμένο από το φινάλε του καλοκαιριού μέχρι και την εορταστική περίοδο πριν τα Χριστούγεννα σταμάτησε το βράδυ της Τετάρτης 13 Δεκεμβρίου. Το σφύριγμα της λήξης από τους διαιτητές σηματοδότησε το τέλος της φάσης των ομίλων του Champions League και τη μετάβαση από την επόμενη σεζόν σε μία νέα εποχή με νέο format διεξαγωγής του κορυφαίου θεσμού.

Η «παραδοσιακή» μορφή των ομίλων

Την επόμενη κιόλας των play – off Μονακό ή Σιόν φιλοξενούσαν μέχρι πρόσφατα τους εκπροσώπους των 32 συλλόγων που έφταναν μέχρι το τέλος. Εκεί άπαντες περίμεναν τις «τιτανομαχίες» της κληρωτίδας, ενώ οι μικρότεροι μάθαιναν τα «μεγαθήρια» που θα αντιμετώπιζαν. Πολλοί μάλιστα έφευγαν γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει… ελπίδα πρόκρισης. Ξεχνιέται η επική αντίδραση του εκπροσώπου της Σλάβια Πράγας στη θέα του ομίλου με Μπαρτσελόνα, Ντόρτμουντ και Ίντερ;

Στην πράξη οι τέσσερις του ομίλου έβγαζαν έξι αγώνες, τρεις εντός και τρεις εκτός έδρας. Το ζευγάρι της πρώτης αγωνιστικής έπαιζε ξανά την πέμπτη, αυτό της δεύτερης την τελευταία, ενώ το ζευγάρι της τρίτης έδινε ξανά ραντεβού την τέταρτη. Αυτή ήταν η αλληλουχία των αγώνων στη φάση των ομίλων. Ο πρώτος πήγαινε στους «16» ως ισχυρός, ο δεύτερος ως ανίσχυρος, ενώ ο τρίτος «υποβιβαζόταν» στο Europa League. Σε περίπτωση ισοβαθμίας τα αποτελέσματα στα παιχνίδια μεταξύ των ομάδων έκριναν τη θέση στη βαθμολογία. Ακολουθούσε η διαφορά τερμάτων και τέλος η καλύτερη επίθεση.

Αξέχαστες στιγμές στη φάση των ομίλων

Τέλος εποχής λοιπόν όμως οι στιγμές που «γέννησε» αυτή η φάση θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στην ιστορία του αθλήματος και του θεσμού.

Το καλύτερο γκολ ανήκει αποκλειστικά στον Μάουρο Μπρεσάν. Ο Ιταλός μέσος με ένα απίστευτο «ψαλιδάκι» από τα 30 μέτρα σκόραρε απέναντι στη Μπαρτσελόνα το Νοέμβρη του 1999.

 

Ακόμη πιο συγκλονιστικός ήταν ο αγώνας της Βεστφαλίας ανάμεσα σε Ντόρτμουντ και Λέγκια Βαρσοβίας το Νοέμβρη του 2016. Το τελικό 8-4 υπέρ των Γερμανών και το χατ – τρικ του γνωστού σε εμάς Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς έγραψαν στην ιστορία το παιχνίδι με τα περισσότερα γκολ.

 

Καλύτερη και παράλληλα μοναδική εμφάνιση ποδοσφαιριστή αν αναλογιστούμε τα μεγέθη και τη φάση της καριέρας του Γκάρεθ Μπέιλ ήταν αυτή του Ουαλού στο Μιλάνο τον Οκτώβρη του 2010. Με τρία πανομοιότυπα γκολ μείωσε σε 4-3 για την Τότεναμ απέναντι στην Ίντερ.