Στην εκπομπή Τετ-α-τετ του ΑLPHA Κύπρου φιλοξενήθηκε ο πρόεδρος της Ομόνοιας Σταύρος Παπασταύρου.
«Δεν γεννήθηκα πλούσιος, το αντίθετο. Για να πούμε ότι η ζωή μου είναι ένα success story θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι να τελειώσει. Όλα αυτά είναι προσωρινά αλλά η ιστορία της ζωής μου δεν τελείωσε ακόμα».
Για τα παιδικά χρόνια: «Είμαι ο πιο μικρός από οχτώ παιδιά. Μεγάλωσα στη Λύση. Μετά τον πόλεμο μετακομίσαμε στην Ξυλοτύμπου και εκεί έσπασε η οικογένεια. Αναζήτησαν αλλού για να ζήσουν τα αδέλφια μου. Κάποιοι πήγαν Λεμεσό, εγώ πήγα στην Αλέκτωρα με τους γονείς ου και ήταν δύσκολή ζωή, περισσότερο για τους γονείς μου. Εγώ ήμουν μόλις 7 χρόνων στην εισβολή. Δεν μπορώ να πω ότι μου έλειψαν πολλά αλλά για τους γονείς μου και τα αδέλφια μου ήταν δύσκολο»
Θυμάστε την εισβολή; «Θυμάμαι την μέρα της εισβολής, θυμάμαι τα αεροπλάνα που ήρθαν να βομβαρδίσουν τη Λύση».
Τι όνειρα κάνατε; «Μέχρι τα 15-16 μου χρόνια μέναμε σε παράγκες και δεν είχα μεγάλα όνειρα».
Αν σας έλεγε κανείς ότι θα γινόσασταν εκατομμυριούχος: «Δεν θα το πίστευα. Μετά από τον πόλεμο αναγκαστήκαμε να κάνουμε ότι χρειαστεί για να επιβιώσουμε, κι εγώ έκανα πολλά. Δούλεψα στην οικοδομή, σε ξενοδοχεία, πουλούσα αναψυκτικά και παγωτά. Αυτές ήταν οι δουλειές μου πριν τον στρατό».
Ποια ήταν η σχέση σας τότε με τον αθλητισμό; «Όχι καθόλου δεν ασχολούμουν. Το πρώτο παιχνίδι που πήγα σε στάδιο για να παρακολουθήσω ήταν πριν πέντε χρόνια σαν πρόεδρος της Ομόνοιας»
Ισχύει ότι η οικογένεια σας ήταν όλοι Ανορθωσιάτες; «Ήταν όλοι Ανορθωσιάτες και τώρα που ήρθα στην Ομόνοια έγιναν σχεδόν όλοι Ομονοιάτες».
*«Σκεφτόμουν να επιστρέψω στην Κύπρο. Ένας φίλος μου, ο Δημήτρης Γρηγόρη ήρθε για να μείνει μαζί μου, είχε κάποια λεφτά, πλήρωσε το ενοίκιο για έναν μήνα και ανανεώθηκε η παραμονή μου στην Αμερική».
Είναι άνθρωπος «μοιραίος» στην ζωή σας ο κ. Γρηγόρη; «Ναι είναι…».
Πως ήρθε η Ομόνοια στην ζωή σας και τι σας είπε η σύζυγος σας; «Ο Δημήτρης Γρηγόρη μου τηλεφώνησε και με ρώτησε αν με ενδιαφέρει. Δεν πίστευα ότι θα γίνει κάτι αλλά σαν επιχειρηματίας όταν έρθει κάποιος και σου μιλήσει για κάποια ευκαιρία ρωτάς πράγματα. Η Ομόνοια δεν είναι απλή επιχείρηση. Τελικά συμφωνήσαμε. Η γυναίκα μου όταν της το είπα νόμισε ότι τρελάθηκα γιατί δεν ασχολούμουν καθόλου με το ποδόσφαιρο. Της φάνηκε παράξενο».
Πως είχατε στο μυαλό σας την Ομόνοια; «Είναι μεγάλη ομάδα. Δεν κατάλαβα που ερχόμουν. Μου πήρε 1-2 χρόνια να καταλάβω τι εστί Ομόνοια και τι σημαίνει να είσαι πρόεδρος της Ομόνοιας. Στην αρχή το είδα αν πρόκληση. Δεν ήθελα να το μετανιώσω ότι δεν ήρθα στην Ομόνοια και γι’ αυτό το έκανα».
Θέλατε να ενεργοποιηθείτε στην Κύπρο; «Η σκέψη μου ήταν να ενεργοποιηθώ στον ΑΣΙΛ, στην ομάδα της Λύσης. Δεν έτυχε να μιλήσω σε ανθρώπους του ΑΣΙΛ και με πρόλαβε η Ομόνοια».
Ποιο ήταν το επιχειρηματικό σας πλάνο: «Η πρώτη συμφωνία ήταν για 20 χρόνια, δεν μπορείς να πουλήσεις κάτι που δεν είναι δικό σου. Στην αρχή νόμιζα ότι μπορείς να βγάλεις λεφτά από ομάδα στην Κύπρο αλλά μετά κατάλαβα ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με Κυπριακή ομάδα. Όταν ζούσα με την Ομόνοια και τον κόσμο προσπαθούσα να κάνω μεγαλύτερη την ομάδα».
Για τις αντιδράσεις στην αρχή: «Δεν θα μπορούσαν να συμφωνήσουν όλοι, μετά αποφάσισαν να φύγουν, ήταν δική τους απόφαση (βλέπε Θύρα 9)».
Ποιο είναι το όραμα σας για την Ομόνοια; «Το όραμα είναι να μεγαλώσουμε την Ομόνοια. Θέλουμε να κάνουμε ιδιόκτητο γήπεδο και να την μεγαλώσουμε σαν οργανισμό».
Για το ιδιόκτητο γήπεδο είτε στο γενικό ακόμα ή υπάρχει κάτι συγκεκριμένο; «Προς το παρών δουλεύουμε σε κάτι και σύντομα θα μπορούμε να ανακοινώσουμε κάτι».
Αν θα φευγάτε από την Ομόνοια ποιος θα ήταν ο λόγος; «Αν δεν έχω να προσφέρω κάτι παραπάνω. Αν νιώσω ότι δεν μπορώ να προσφέρω για να πετύχει η ομάδα θα φύγω μόνος μου, δεν θα μείνω».
Γιατί δεν προχώρησε η συμφωνία με τον Τζον Χριστοδούλου; «Δεν θα προχωρούσε ποτέ. Το κατάλαβα νωρίς».
Τι σας λένε οι Ομονοιάτες όταν σας βλέπουν στο γήπεδο; «Για μεταγραφές και για το ιδιόκτητο γήπεδο. Πολλοί μου εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους που βοήθησα την ομάδα τους».
Θα πάει καλά φέτος η Ομόνοια; «Νομίζω ναι. Μιλάμε για ποδόσφαιρο αλλά νομίζω χτίσαμε κάτι καλό. Ότι μπορούσα να κάνω εγώ το έκανα».
