Βλέποντας τον πρόεδρο της ομοσπονδίας του Μαυροβουνίου, Νίκολα Πέκοβιτς, να χαμογελάει, να πανηγυρίζει και να ζει έντονα τις προσπάθειες της «παρέας» του Νίκολα Βούτσεβιτς στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2023 η ιδέα της συνέντευξης στο SDNA «γεννήθηκε» σχεδόν… αυτόματα. Οι άνθρωποι της ομάδας απάντησαν θετικά στο αίτημά μας και το πρωί της Πέμπτης (31/8) συναντήσαμε τον 37χρονο «γίγαντα» στο εντυπωσιακό “Conrad Hotel” στην Μανίλα.
Το πρώτο πράγμα που ξεκαθάρισε ο «Πέκο» ήταν και το κυριότερο: αισθάνεται καλά και όσα γράφτηκαν στη Σερβία για την πορεία της υγείας του το προηγούμενο διάστημα δεν αντικατόπτριζαν την πραγματικότητα. Αφού, λοιπόν, βάλαμε… τσεκ στο πιο σημαντικό «κουτάκι», αυτή της κατάστασης του πρώην σέντερ, μιλήσαμε μαζί του για το Μαυροβούνιο, την Ελλάδα, τον Παναθηναϊκό και τις αναμνήσεις του από την Αθήνα.
Όπως θα διαβάσετε παρακάτω, στο φινάλε της συνέντευξης του ζητήσαμε να σχολιάσει με λίγα λόγια ή με μια μικρή ιστορία αρκετούς legends της Euroleague και του «τριφυλλιού» και ο ίδιος έδειξε να το διασκεδάζει, δίνοντας απολαυστικές απαντήσεις…
– Πρώτα από όλα, πώς είσαι; Το κοινό γνωρίζει για τις περιπέτειες της υγείας σου το τελευταίο διάστημα και όλοι στην Ελλάδα ενδιαφέρονται για την κατάστασή σου. Νιώθεις καλά;
«Εκτιμώ το ενδιαφέρον. Σημαίνει πολλά για εμένα ότι ειδικά στην Ελλάδα, όπου έπαιξα για δύο χρόνια, ο κόσμος ακόμα με θυμάται. Μετά τον κορωνοϊό είχα κάποια προβλήματα υγείας, υψηλή αρτηριακή πίεση και κάποια άλλα. Ήταν μία περίοδος με άγχος και είχα κάποια μικρά προβλήματα, όμως δεν ήταν αυτά που γράφτηκαν. Δεν έπαθα έμφραγμα. Ήμουν στο νοσοκομείο, έκανα όλες τις εξετάσεις, ψάξαμε τα πάντα. Στο τέλος, χρειάστηκε να πάρω κάποια χάπια και αυτό ήταν όλο».
– Ταξίδεψες στις Φιλιππίνες ως πρόεδρος της ομοσπονδίας του Μαυροβουνίου. Πώς βιώνεις αυτή την εμπειρία και τι σκέφτεσαι βλέποντας τις «μάχες» στη ρακέτα από τις εξέδρες;
«Είναι πολύ πιο δύσκολο να είσαι στο πλάι του παρκέ, ως πρόεδρος, από το να είσαι παίκτης. Ως παίκτης πρέπει να σκεφτείς τον αντίπαλό σου και το παιχνίδι σου. Όμως, για εμένα είναι αλλιώς όλο αυτό. Αντιμετώπισα κάποιες δύσκολες περιόδους στην εθνική ομάδα, περιόδους με… εσωτερικές μάχες. Η κυβέρνηση άλλαξε και η νέα κυβέρνηση με βοήθησε πολύ, ακόμα και στο να φέρω την ομάδα εδώ, γιατί τα έξοδα είναι πολύ υψηλά. Τα καταφέραμε και ευχαριστώ την κυβέρνηση, μας βοήθησε σημαντικά. Πιστέψτε με, αυτός ο ρόλος είναι πολύ πιο δύσκολος από το να αγωνίζομαι στη ρακέτα. Μου αρέσει να παρακολουθώ μπάσκετ όλη την ώρα, αλλά σίγουρα είναι πολύ πιο περίπλοκο να βρίσκεσαι εκτός παρκέ ως πρόεδρος».
– Στη Β’ Φάση το Μαυροβούνιο θα αντιμετωπίσει την Ελλάδα. Πώς σχολιάζεις την μέχρι τώρα πορεία των δύο ομάδων; Γνωρίζουμε πως για εσάς η πρόκριση από τον Α’ Γύρο και το εισιτήριο για το Προολυμπιακό Τουρνουά συνιστούν μεγάλες επιτυχίες.
«Έτσι είναι, ναι. Η Ελλάδα είναι μια σοβαρή ομάδα, παίζει καλά. Νομίζω πως μέχρι τώρα η μόνη μεγάλη έκπληξη ήταν ο αποκλεισμός της Γαλλίας. Για εμάς, η πρόκριση στους “16” είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της μπασκετικής μας ιστορίας. Είμαστε στις 16 καλύτερες ομάδες, προκριθήκαμε στο Προολυμπιακό Τουρνουά. Αυτό είναι τεράστιο για εμάς. Όπως είπα στον προπονητή και στους παίκτες, από εδώ και πέρα δεν υπάρχει άγχος. Πρέπει να αποφύγουμε τους τραυματισμούς και να απολαύσουμε τη Β’ Φάση. Ποιος ξέρει πότε θα ξαναφτάσουμε εδώ; Είμαστε μια μικρή χώρα, η “βάση” μας είναι μικρή. Ελπίζω πως θα συνεχίσουμε να βελτιωνόμαστε, αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη. Είπα ειδικά στους παίκτες μας που παίζουν στην Ευρώπη ότι αυτή είναι η ευκαιρία τους να παίξουν απέναντι στους NBAers ή ακόμα και κόντρα στην Ελλάδα, φυσικά. Η Ελλάδα τα πηγαίνει καλά, θα δούμε τι θα συμβεί στο τέλος. Σε αυτή τη Φάση κάθε ματς μετράει, δεν υπάρχουν εύκολη αντίπαλοι. Θα είναι μια πρόκληση για όλους».
– Πώς είναι να έχεις στην ομάδα σου και να διαχειρίζεσαι έναν σούπερ σταρ του ΝΒΑ, όπως είναι ο Νίκολα Βούτσεβιτς;
«Είναι πολύ εύκολος στη διαχείριση. Παίζαμε μαζί παλαιότερα, έχουμε μια διαφορετική σχέση. Ωστόσο, γενικά είναι πολύ εύκολος σε αυτό το κομμάτι και δεν δημιουργεί κανένα θέμα. Όταν ήρθαμε τον έπιασα να του μιλήσω και του είπα: “‘Άκουσέ με, εδώ πρέπει να φέρεσαι όπως οι υπόλοιποι παίκτες μας”. Μου απάντησε πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Είναι εξαιρετικός και θέτει τον εαυτό του στη διάθεση της ομάδας και του προπονητή. Είναι όπως κάθε άλλος παίκτης του ρόστερ».
– Αναφερθήκαμε νωρίτερα στη «γαλανόλευκη», αλλά και στο ενδιαφέρον των Ελλήνων για εσένα. Όταν ακούς τις λέξεις «Ελλάδα» και «Παναθηναϊκός» ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις ή αναμνήσεις που σου έρχονται;
«Φυσικά, η πρώτη ανάμνηση είναι η χρονιά που πήραμε την Euroleague και το Triple Crown. Πιθανότατα ήταν η καλύτερη μπασκετική σεζόν της ζωής μου. Έχω πολλές αναμνήσεις με όλους όσους παίξαμε μαζί, ήταν όλα υπέροχα. Είχαμε τρομερούς παίκτες».
– Πριν από λίγο καιρό είχες δηλώσει πως ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς παίζει… σκάκι στα πλέι οφ. Τελικά, ποια είναι τα στοιχεία που καθιστούν τον «Ζοτς» τον κορυφαίο στην Ευρώπη;
«Όλα τα στοιχεία του τον καθιστούν ξεχωριστό. Εντός και εκτός παρκέ, οι σχέσεις του με τους παίκτες και τους συνεργάτες του, όλα. Είναι ο άνθρωπος που τα πέτυχε όλα. Ό,τι χρειάστηκε να φέρει εις πέρας, το έφερε. Είναι δύσκολο να το εξηγήσεις με λόγια. Η συμπεριφορά του με τους παίκτες, με τους διαιτητές, με όλους τον κάνει τόσο special. Κάθε χρόνο πετυχαίνει. Για να το κάνεις αυτό θα πρέπει να προσαρμόζεσαι στις νέες τάσεις και ακόμα και αυτό το κάνει πολύ καλά».
– Στην Αθήνα έζησες μια «γεμάτη» διετία με τους «πράσινους», φτάνοντας στην κατάκτηση της Euroleague το 2009. Ποια είναι η αγαπημένη σου ιστορία από εκείνη την περίοδο, αν έπρεπε να ξεχωρίσεις μία;
«Υπάρχουν πολλές ιστορίες, αλλά θα σου πω μία που συζητούσα πριν από λίγες μέρες. Στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, στον ημιτελικό της Euroleague το 2009, έχασα το λέι απ στο τέλος. Όμως, πήραμε το ματς και τον τίτλο. Ο Ζέλικο δεν μου είπε απολύτως τίποτα. Η προσέγγισή του ήταν του στιλ: “ΟΚ, έχασες ένα σουτ”. Ύστερα από δέκα χρόνια είμαστε στην Γκούτσα και περνάμε καλά με τρομπέτες και όλα αυτά. Ο Ζέλικο “παραγγέλνει” το ένα τραγούδι μετά το άλλο και δεν μας επιτρέπει να κάνουμε εμείς καμία “παραγγελία”. Σηκώνομαι, λοιπόν, όρθιος και του λέω: “Έλα, άφησέ μας να ζητήσουμε ένα τραγούδι, θα σου αρέσει”. Και τότε γυρίζει, με κοιτάει και μου απαντάει: “Όταν έχασες εκείνο το λέι απ δεν σου είπα τίποτα, έτσι;”. Ξαφνικά, γυρνάει και φεύγει. Με άφησε… σοκαρισμένο. Για δύο ώρες καθόμουν και το σκεφτόμουν, ήταν απίστευτο».
– Παρακολουθείς την πορεία του Παναθηναϊκού από τότε που αποχώρησες από το ΟΑΚΑ; Είδες την προσπάθεια που έγινε το φετινό καλοκαίρι και τις μεταγραφές που ανακοινώθηκαν;
«Ναι, παρακολουθώ ως ένα σημείο την πορεία της ομάδας. Βέβαια, δεν μπορώ να τα δω όλα, γιατί έχουμε ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα. Παρακολουθώ τι συμβαίνει και είδα ότι πήραν καλούς παίκτες, έδωσαν μεγάλα συμβόλαια και έκαναν καλή δουλειά αυτό το καλοκαίρι. Είχα διαβάσει πως τα προηγούμενα χρόνια είχαν πιο περιορισμένο μπάτζετ, αλλά αυτή το καλοκαίρι φαίνεται πως πιέζουν πολύ για να πετύχουν».
– Θα ήθελα για το κλείσιμο της συνέντευξης να σου πω δέκα ονόματα και να μου πεις τις πρώτες λέξεις που σου έρχονται στο μυαλό και περιγράφουν τον καθένα. Ας κάνουμε την αρχή:
Παύλος Γιαννακόπουλος…
«Εξαιρετικός άνθρωπος, εξαιρετικός. Απίστευτος».
– Θανάσης Γιαννακόπουλος…
«Το ίδιο. Οι δύο αδελφοί με έκαναν να νιώσω μέλος της οικογένειας».
– Δημήτρης Γιαννακόπουλος…
«Το ίδιο. Δεν πέρασα τόσο πολύ χρόνο μαζί του, αλλά μπορώ να πω ότι έκανε σπουδαία δουλειά».
– Ζέλικο Ομπράντοβιτς…
«Ο καλύτερος προπονητής στην ιστορία».
– Δημήτρης Ιτούδης…
«Τον θυμάμαι ως assistant, αλλά τώρα είναι μεγάλος προπονητής. Τον βλέπω και εδώ. Εξαιρετικός άνθρωπος και προπονητής, είμαι χαρούμενος που πετυχαίνει».
– Νίκολα Βούτσεβιτς…
«Πιθανότατα ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του Μαυροβουνίου».
– Δημήτρης Διαμαντίδης…
«Τον έχω σαν αδελφό μου τον Μήτσο. Φοβερός άνθρωπος».
– Βασίλης Σπανούλης…
«Ο Βασίλης είναι προληπτικός. Του άρεσε να βάζει σωστά τα παπούτσια του και εμένα μου άρεσε να τον πειράζω, γιατί καθόμουν δίπλα του. Του τα έβαζα ανάποδα».
– Σαρούνας Γιασικεβίτσιους…
«Ο καλύτερος τύπος για να βγεις έξω».
– Μάικ Μπατίστ…
«Κατά πάσα πιθανότητα ένας από τους καλύτερους συμπαίκτες που είχα ποτέ. Παίζαμε εξαιρετικά μαζί».
