Μπαίνοντας κατευθείαν στο…θέμα, καταγράφω τα προσωπικά μου «συν-πλην» από τον πρώτο αγώνα της ΑΕΚ με την Μακάμπι Τελ Αβίβ:

Τι άρεσε…
-Η παρουσία της στο πρώτο 25λεπτο και στο τελευταίο 20λεπτο του αγώνα.
-Η αντίδρασή της στο τελευταίο 20λεπτο. Παρότι το ματς στράβωσε, δεν τα παράτησε ποτέ, πάλεψε, προσπάθησε, έβγαλε πάθος κι αυτό ήταν ίσως το πιο θετικό στοιχείο.
-Η εμφάνιση του Φραν Σολ. Για άλλη μια φορά ο Ισπανός επιθετικός άφησε θετικές εντυπώσεις με το πάθος του και την ενέργεια που βγάζει στο γήπεδο.
-Ο Κέναν Πίριτς. Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη επεξήγηση…
-Ο Μπρούνο Γκάμα του πρώτου ημιχρόνου στην κυκλοφορία της μπάλας.
-Η παρουσία του κόσμου. Περίπου 5 χιλιάδες έδωσαν το παρών τους στην «Αρένα», αποδεικνύοντας ξανά ότι είναι κοντά στην ομάδα.

Τι δεν άρεσε…
-Το τελευταίο τέταρτο του πρώτου ημιχρόνου και το πρώτο 25λεπτο του δευτέρου. Ήταν μεγάλο το διάστημα που αντιμετώπισε προβλήματα από την αντίπαλό της.
-Τα αμυντικά προβλήματα που παρουσίασε για ακόμη ένα ματς. Η ΑΕΚ δέχεται εύκολα φάσεις (η Μακάμπι είχε 15 τελικές) ενώ προβληματική ήταν και η μεσαία γραμμή.
-Το ότι δυσκολεύεται να φτιάξει φάσεις και να βρει γκολ απ’ τους επιθετικούς της.
-Ο Φακούντο Σάντσες δεν ήταν καλός για τρίτο σερί ματς, όμως είχε να αντιμετωπίσει έναν εξαιρετικό αντίπαλο. Δεν βοηθήθηκε ανασταλτικά από Γκιούρτσο, ενώ δεν ήταν εύκολο να ανεβαίνει. Προβληματίζει, αλλά επιμένω να μην τον κρίνω αρνητικά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
-Η παρουσία του Λέδες, ο οποίος έκανε ένα από τα χειρότερα του παιχνίδια με τη φανέλα της ΑΕΚ.
-Ο Ράφα Λόπες που κινήθηκε ξανά σε…ρηχά νερά.

Ας μη ξεχνάμε…
-Ο αντίπαλος είναι μία πραγματικά πολύ καλή ομάδα, που παίζει σύγχρονο ποδόσφαιρο. Δεν είναι εύκολο για την ΑΕΚ να κρατήσει την απόδοσή της σε ψηλό επίπεδο σε όλο το 90λεπτο απέναντι σε μια ομάδα με την ποιότητα της Μακάμπι. Πιθανότατα να έχει…καλομάθει τον κόσμο της από τα ευρωπαϊκά της περσινής σεζόν, αλλά θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι όλα τα ματς τα ίδια, ούτε οι αντίπαλοι.
-Η ΑΕΚ δέχεται κριτική, εν μέρει δικαίως αλλά κι εν μέρει…αδίκως, από την άποψη ότι ενίοτε είναι υπερβολική. Ας μη ξεχνάμε όμως ότι κρίνεται πλέον ως ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό και διεκδικεί παρουσία σε ευρωπαϊκό όμιλο. Η ίδια έχει τοποθετήσει τον πήχη τόσο ψηλά, ταυτόχρονα ωστόσο μεγαλώνει και η πίεση. Το ένα φέρνει τ’ άλλο.

Λάθος, κόουτς…
Δήλωσε ο Χοσέ Λουΐς Όλτρα μετά το ματς: «Να ευχαριστήσω τον κόσμο μας που ήταν εκπληκτικός απόψε όπως σε κάθε παιχνίδι, είναι κοντά μας και στα καλά και στα κακά». Ήμουν μάρτυρας μίας εικόνας η οποία ομολογώ ότι με προβλημάτισε περισσότερο από καθετί άλλο. Γύρω στο 51’, είναι αλήθεια ότι μία μερίδα του κόσμου αντέδρασε για τη μέτρια εικόνα της ΑΕΚ μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο, ζητώντας από τον κόουτς να προβεί σε αλλαγές. Αυτό δεν άρεσε στον Όλτρα, ο οποίος γύρισε προς την κερκίδα, έβαλε το δάκτυλο στο στόμα και τους ζήτησε να…σιωπήσουν.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, θεωρώ πέρα για πέρα λανθασμένη την κίνησή του. Ακόμη κι αν είχε όλα τα δίκαια του κόσμου με το μέρος του, ήταν μια κίνηση εντελώς αχρείαστη που άφησε αρνητική εντύπωση. Αν στον κόσμο δεν αρέσει κάτι, αυτό που βλέπει, είναι λογικό να αντιδρά. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις ομάδες στον πλανήτη. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να γυρίζει ο (κάθε) προπονητής στην εξέδρα και να κάνει νεύμα στον κόσμο να σιωπήσει, ακόμη (επαναλαμβάνω) κι αν έχει το δίκιο με το μέρος του. Ας μη ξεχνάμε ότι είχε δεχθεί ουκ ολίγες φορές την αποθέωση απ’ αυτόν τον κόσμο.
Επειδή τα γραπτά μένουν, ο καθένας γνωρίζει την εκτίμηση που τρέφω (κι εξακολουθώ να τρέφω) τόσο στον προπονητή όσο και στον άνθρωπο Όλτρα. Οφείλει ωστόσο να διαχειριστεί καλύτερα την πίεση κι αυτό ισχύει όχι από τώρα, αλλά από τον…περασμένο Μάρτιο. Ο νοών νοείτο. Παρεμπιπτόντως, η διαχείριση του αγώνα με την Μακάμπι, με τις αλλαγές στο δεύτερο ημίχρονο, είναι αλήθεια ότι βοήθησαν στην αλλαγή εικόνας της ΑΕΚ από ένα χρονικό σημείο και μετά. Ο κόουτς δοκίμασε διάφορα και δεν μπορεί να κατηγορηθεί αυτή τη φορά ότι άργησε να αντιδράσει. Σε καμία περίπτωση.

Υ.Γ. Το ματς στο Τελ Αβίβ μπορεί να δώσει στην ΑΕΚ περισσότερα κέρδη από μια απλή πρόκριση.

Υ.Γ 1. Δεν ξεγράφω την ΑΕΚ. Αουτσάιντερ μεν, αλλά όχι ξεγραμμένη.

Υ.Γ 2. Οι προσθήκες ίσως να μην είναι δύο, αλλά περισσότερες.

Υ.Γ 3. Οι δύο μεταγραφές στην επίθεση θα κρίνουν πάρα πολλά για τη δυναμικότητα της ΑΕΚ τη νέα σεζόν.

Υ.Γ 4. Αυτό το «άγνωστο»…

Υ.Γ 5. Η ΑΕΚ…κουβαλάει, ακόμη, το πέρυσι. Αν δεν απαλλαγεί από τα βαρίδια του, κινδυνεύει να χάσει τη νέα σεζόν πριν καν αρχίσει. Κι αυτό αφορά τους πάντες. Χρειάζεται ψυχραιμία, σωστή διαχείριση και προπαντός ενότητα. Όσα πέτυχε στην ιστορία της, τα κατάφερε όταν ήταν ενωμένη. Αν βγει έστω ένας κρίκος από την αλυσίδα, η αποτυχία θα είναι αναπόφευκτη.

Ανδρέας Βεντούρης