-Όταν τα social media γεμίζουν από κιτρινοπράσινες περήφανες αναρτήσεις…
-Όταν ο άνθρωπος που σου άλλαξε την ιστορία δακρύζει on air όταν μιλάει για τη Λάρνακα…
-Όταν, όπως εύστοχα είπε αυτός ο άνθρωπος, κάποτε πήγαιναν 800 στο ΓΣΖ και πλέον ταξιδεύουν περισσότεροι, όχι σε Λονδίνο (χμμ…), Παρίσι ή κάποιον ελκυστικό προορισμό, αλλά στο Κόσιτσε. Διότι το «ελκυστικό» δεν είναι η πόλη, αλλά οι στιγμές…
-Όταν στην εξέδρα βλέπεις κόσμο, ανεξαρτήτως ηλικίας, να δακρύζουν από χαρά και συγκίνηση…
-Όταν ξυπνάς το πρωί και το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι η κλήρωση…
-Όταν ξυπνάς κι ακούς στο άλλο δωμάτιο τον μικρό ή την μικρή να τραγουδάει «για σένα καταρρέω»…
-Όταν οδηγείς προς τη δουλειά και τραγουδάς στο αυτοκίνητο το «άγνωστο»…
-Όταν μια πόλη χορεύει στους δικούς σου ρυθμούς…
-Όταν κάποιοι διερωτώνται αν οι τράπεζες κάνουν δάνεια για…ταξίδια.
-Όταν από τη…Νήσου, πριν κάποια χρόνια, βρίσκεσαι στη Νιόν της Ελβετίας…
-Όταν στις 2, παράτησες ότι έκανες για να ακούσεις το «AEK LARNACA»…
-Όταν έχει αγωνιστεί στην Ευρώπη και στις τέσσερεις εποχές. Καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνα κι έπειται η άνοιξη…
-Όταν από τις…14:30 σέρφαρες στο sky scanner για εισιτήρια στο Λονδίνο.
-Όταν θα καθίσεις να παρακολουθήσεις το…Γουέστ Χαμ-Νότιγχαμ, απόγευμα Σαββάτου.
-Όταν πιστεύεις στην πρόκριση στους «8».
-Όταν ονειρεύεσαι τελικό κι ας σε κοροϊδεύουν (λες και τα όνειρα κοστίζουν)…
Όταν όλα αυτά μαζί, συν πολλά άλλα, σου συμβαίνουν, σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: ΕΙΣΑΙ ΑΕΚ…
Ανδρέας Βεντούρης
