Από το πουθενά, την γκρίνια και την μιζερία μέχρι την αποθέωση και την «τεσσάρα» επί της Ρεάλ, ένας… Τσάβι δρόμος: Πώς άλλαξε την Μπαρτσελόνα ο θρύλος του ποδοσφαίρου;
Κάποτε, ο Γκάρι Λίνεκερ ξεστόμισε μία ατάκα που, χωρίς μάλλον να το γνώριζε, θα έμενε αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων: «Το ποδόσφαιρο είναι ένα απλό άθλημα, 22 παίκτες κυνηγούν μία μπάλα για 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί».
Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη το δεύτερο κομμάτι και ας εστιάσουμε στο πρώτο: Το ποδόσφαιρο είναι πράγματι ένα απλό άθλημα. Ναι, έχει… μπόλικη τακτική και ναι, πολλά από αυτά που συμβαίνουν στο χορτάρι είναι δυσνόητα για το μάτι του μέσου φιλάθλου. Όμως, στη βάση και στην ουσία του, το ποδόσφαιρο είναι πάρα πολύ απλό.
Τι χρειάζεται;
Να σκοράρεις.
Να κρατήσεις το «μηδέν» στην άμυνα.
Να έχεις πίστη στο πλάνο σου και να κοιτάς πάντα το ψυχολογικό κομμάτι.
Μία σίγουρη «τετράδα» για την επιτυχία.
«Αν ήταν έτσι, θα κέρδιζαν όλοι και δεν θα υπήρχε κανένα μυστικό συστατικό για τις κούπες», θα πει κάποιος και ίσως έχει δίκιο. Όμως, η απάντηση για την βασική ιδέα του κειμένου έρχεται από την Βαρκελώνη και δείχνει τον… δρόμο.
Τι έκανε ο Τσάβι στις πρώτες περίπου 150 μέρες του στον πάγκο της Μπαρτσελόνα; Πώς έφτασε να μεταμορφώσει μία ομάδα που ήταν τραγική αγωνιστικά, χωρίς θάρρος, χωρίς κουράγιο, χωρίς θέληση σε ένα σύνολο που κάνει πλάκα στο Μπερναμπέου και μοιράζει… τεσσάρα στην Ρεάλ;
Πρακτικά, ελάχιστα πράγματα: Σε πρώτη φάση, έδωσε ξεκάθαρο πλάνο. Η κατοχή της μπάλας είναι πάντα ο θεμέλιος λάθος. «Αν έχεις την μπάλα στα πόδια σου, δεν χρειάζεται να κάνεις άμυνα, επειδή πάντα υπάρχει μία μπάλα στο γήπεδο», έλεγε ο μεγάλος Γιόχαν Κρόιφ και η Μπάρτσα «θυμήθηκε» ότι το συνδυαστικό ποδόσφαιρο, με τις κοντινές πάσες, την υπομονή, την εξάντληση κάθε τετραγωνικού στο γήπεδο δεν είναι απλά ένα στυλ παιχνιδιού, αλλά κομμάτι του DNA της. Ποιος είδε για παράδειγμα χθες το 60%+ στην κατοχή κόντρα στην Ρεάλ και απόρησε; Ποιος μπορεί να πει το οτιδήποτε όταν μιλάμε για 90% στο pass accuracy, για τις 10 on target τελικές και γενικά για μία τόσο καλή και ποδοσφαιρική παρουσία κόντρα σε μία ομάδα που πριν 10 μέρες απέκλεισε την Παρί;
Και πώς έγινε αυτό; Πολύ απλό: Ο Πέδρι και ο Ντε Γιονγκ κάνουν αυτά που μπορούν στο κέντρο. Ο Γκάβι τους βοηθά σε πολύ μεγάλο βαθμό, ο Μπουσκέτς παίζει όπως… παλιά, ο Ντάνι Άλβες (που ήταν απών χθες) είναι δέκα φορές καλύτερος από αυτό που περιμέναμε παίζοντας σαν εσωτερικό χαφ σε φάση επίθεσης, όπως περίπου κάνουν οι Κανσέλο – Ουόκερ στην Μάνστεστερ Σίτι, η άμυνα βελτιώθηκε, η επίθεση (με την έλευση των Ομπαμεγιάνγκ, Αντάμα και Φεράν) «ξύπνησε». Για την ιστορία, να θυμίσουμε εδώ ότι υπήρξε ματς με τον Πικέ σε θέση σέντερ φορ για 15 γεμάτα λεπτά και διάφορες παρόμοιες αλχημείες στην εποχή (ή κηλίδα, πάρτε το όπως θέλετε) του Κούμαν.
Με λίγα λόγια: Επίθεση, κατοχή, πίεση, τρέξιμο. ισορροπία. Όλα όσα πιστεύει ο Τσάβι μεταφέρθηκαν στο γήπεδο και η Μπαρτσελόνα βρήκε τον χαμένο της εαυτό.
Δεύτερο στάδιο, η ψυχολογία: Ο άλλοτε «μαέστρος» στην κορυφαία ομάδα που είδαμε τα τελευταία (πολλά) χρόνια «έφτιαξε» από την αρχή τους παίκτες του. Μίλησε δημόσια για το μεγαλείο της Μπαρτσελόνα, εστίασε στο ταλέντο κάθε παίκτη, άφησε στην άκρη όλα τα εξωαγωνιστικά ζητήματα και το ποδόσφαιρο μπήκε σε πρώτο πλάνο.
Θέλετε παράδειγμα; Ουσμάν Ντεμπελέ. Το σίριαλ της παραμονής του έληξε με αρνητική απάντηση του Γάλλου και αρκετά… καρφιά από την μεριά της διοίκησης, που ήθελε μάλιστα να τον αφήσει στις εξέδρες μέχρι το καλοκαίρι, όταν και λήγει το συμβόλαιό του. Τι έκανε ο Τσάβι; Πολύ απλά, διαχειρίστηκε το θέμα πιο πολύ ως συμπαίκτης, παρά ως προπονητής: Κάλεσε τους φιλάθλους να μην τον αποδοκιμάζουν, τόνισε πως είναι άριστος επαγγελματίας και πως δουλεύει σκληρά, τον πίστεψε, τον κράτησε ως ενεργό μέλος του rotation, έβαλε τους… παλιούς να τον έχουν από κοντά και το αποτέλεσμα είναι πασιφανές, αφού ο Ντεμπελέ μοιράζει συνεχώς ασίστ, είναι εξαιρετικός ως winger και προσφέρει, ίσως για πρώτη φορά, σε σταθερή βάση και σε υψηλό επίπεδο. Φιγουράρει μάλιστα στην πρώτη θέση των παικτών των «μπλαουγκράνα» σε συμμετοχή σε γκολ, σε δημιουργία φάσεων και σε επιτυχημένες ενέργειες.
Και μίας και αναφέρθηκαν οι παλιοί: Ο Άλμπα πραγματοποιεί εμφανίσεις που τον βάζουν εύκολα στο Top-5 του κόσμου στην θέση του, ο Πικέ έχει ελαχιστοποιήσει τις γκέλες, ο Τερ Στέγκεν είναι ο… κανονικός Τερ Στέγκεν, ο Μπουσκέτς είναι η «κολώνα» (με τις απαραίτητες ανάσες) και ο Άλβες, όπως γράψαμε και πιο πάνω, δίνει ήδη πολλά παραπάνω από όσα ίσως θα έπρεπε να προσφέρει σε αυτή την ηλικία. Έργο Τσάβι, στο 100%, όπως φυσικά και πιο… μικρά στοιχεία, σαν την αποθέωση του Λουκ Ντε Γιονγκ, που έδωσε και αυτός γκολ από το πουθενά (αν και θεωρήθηκε ξεχασμένος λόγω ποδοσφαιρικού στυλ).
Με αυτά και με αυτά, η Μπαρτσελόνα ανέβηκε πολύ βαθμολογικά και αγωνιστικά, ξεπέρασε τα εμπόδια των Νάπολι – Γαλατά στο Europa League, παίρνει νίκες με ξεκάθαρη ταυτότητα και, εδώ και λίγες ώρες, έκανε ξανά τον πλανήτη να μιλά γι’αυτή. Σίγουρα, οι συγκρίσεις με την τρομερή Μπαρτσελόνα του Πεπ δεν έχουν κάποιο νόημα στην προκειμένη φάση, έστω και αν μιλάμε για ένα φανταστικό αποτέλεσμα. Όμως, η αλήθεια είναι μία: Η νέα Μπάρτσα είναι εδώ. Ή, για να το θέσουμε όσο πιο σωστά γίνεται και όπως το είπε ο Ζεράρ Πικέ στο Twitter, οι Καταλανοί επέστρεψαν. Και στο “πώς;” η απάντηση είναι (και θα είναι πάντα και παντού) το ποδόσφαιρο.