Παρακολουθώντας τον αγώνα στην «Αρένα», προτού καν σκοράρει ο Ρόμο, σας λέω με κάθε ειλικρίνεια πως μου ‘χε περάσει απ’ το μυαλό πως αν η ΑΕΚ καταφέρει να νικήσει σ’ αυτό το παιχνίδι, τότε θα πάρει την πιο πολύτιμη της νίκη στο πρωτάθλημα. Είμαι βέβαιος ότι αυτό θα σκεφτήκατε και οι περισσότεροι.
Το ίδιο σκέφτηκε (κι ακολούθως δήλωσε) κι ο Νταβίντ Καταλά. Όντως, η νίκη επί του Εθνικού είναι η πιο δύσκολη, αλλά και η πολυτιμότερη μέχρις στιγμής για την ομάδα της Λάρνακας. Ένα ματς που έδειχνε να της στραβώνει απ’ την αρχή, ένας αντίπαλος να την δυσκολεύει.
Να προσπαθεί να της χαλάσει το ρυθμό, να παίξει με το χρόνο, τη ψυχολογία της, τα… νεύρα της. Την εκνεύρισε σε κάποιο βαθμό, έπαιξε με το μυαλό της, δεν την άφησε να κάνει το παιχνίδι της.
Αυτά ακριβώς τα ματς όμως είναι που σου δίνουν το κάτι παραπάνω που (νομίζεις ότι) δεν φαίνεται. Στα ντέρμπι είναι εύκολο να μιλήσεις για τα επιπλέον οφέλη και τη ψυχολογία, όμως σε παιχνίδια σαν αυτό με τον Εθνικό, ένα στραβοπάτημα μπορεί να σε πάρει πίσω. Όχι τόσο βαθμολογικά, αλλά σε άλλους τομείς.
Αυτός ο αγώνας είναι… δώρο για την ΑΕΚ. Τον κέρδισε, μετά κόπων και βασάνων και… κατάλαβε ότι χρειάζεται τεράστια προσπάθεια για να πάρεις το ζητούμενο σε κάθε παιχνίδι στο φετινό δύσκολο πρωτάθλημα.
Όπως είπε κι ο κόουτς, αποτελεί μήνυμα για το μέλλον. Ιδανικό παράδειγμα, θα πρόσθετα. Όσοι περίμεναν ότι η ΑΕΚ θα έριχνε τρία γκολ στον Εθνικό και θα ‘κανε περίπατο, κατάλαβαν ότι… περιπάτους δεν κάνεις σ’ αυτή τη σεζόν.
Είναι ένα ματς που θα βοηθήσει την ομάδα της Λάρνακας (και τον κόσμο της, θα έλεγα) να αντιληφθεί πως η πορεία της είναι μεν εξαιρετική, οι προοπτικές ευοίωνες, αλλά ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Χρειάζεται ακόμη δουλειά και να προχωρήσει προσγειωμένα για να υλοποιήσει τους στόχους της.
Ανδρέας Βεντούρης
