Όταν στο 13’ δέχεσαι τη ψυχρολουσία και καταφέρνεις να αντιδράς με τον τρόπο που αντέδρασες, μόνο τα εύσημα μπορείς να κερδίσεις. Η Ομόνοια δεν πανικοβλήθηκε όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ, κατάφερε όχι μόνο να ισοφαρίσει, αλλά με την άψογη διαχείριση του δευτέρου ημιχρόνου πήρε τη νίκη-πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου, τον 23ο στην ιστορία της και μαζί τη δυνατότητα να κατακτήσει το 16ο της τρόπαιο στο θεσμό.
Στο α’ ημίχρονο είχε προβλήματα, η Πάφος FC της έφτιαξε φάσεις αλλά την κράτησε (εις διπλούν) ο Φαμπιάνο. Στο β’ ημίχρονο η εικόνα ήταν διαφορετική. Η Ομόνοια έριξε τον ρυθμό, δεν επέτρεψε στην αντίπαλό της να την απειλήσει και με τις σωστές κινήσεις του προπονητή της, από ένα σημείο και μετά πήρε το πάνω χέρι στο ματς.
Οι αλλαγές του Σωφρόνη Αυγουστή βοήθησαν τα μέγιστα, αφενός γιατί έδωσαν φρεσκάδα, αφετέρου γιατί Κασάμα και Χαραλάμπους έδωσαν με τα γκολ που πέτυχαν το πολυπόθητο εισιτήριο της πρόκρισης. Ο Κύπριος τεχνικός παίρνει πολλά credits με τον τρόπο που διαχειρίστηκε το ματς και μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος.
Η παρουσία στον τελικό δίνει στην Ομόνοια το δικαίωμα να ελπίζει πως μια χρονιά που κύλησε με το χειρότερο τρόπο, μπορεί να έχει την καλύτερη δυνατή κατάληξη: με ένα τρόπαιο κι ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο στο χέρι. Απέμεινε μόλις ένα βήμα για να πετύχει και τα δύο!

Ανδρέας Βεντούρης