Κανείς δεν ξεχνά και δεν πρόκειται να ξεχάσει. Κι ας πέρασαν πλέον 34 χρόνια. Η Λίβερπουλ θα ξέρει πως μαζί με τον κόσμο που την στηρίζει στο «Άνφιλντ», θα έχει κι εκείνους που θα την ακολουθούν και θα την στηρίζουν… από ψηλά. Ακόμα μια επέτειος για την «μαύρη» 15η του Απρίλη του 1989, όταν «έφυγαν» 96 ψυχές στη μεγάλη τραγωδία του Χίλσμπορο… Και πλέον τα θύματα είναι 97, έπειτα και από τον χαμό ενός ακόμα οπαδού που είχε υποστεί μεγάλες οργανικές βλάβες από τότε…
Η Τετάρτη, 12 Σεπτεμβρίου 2012 πέρασε στην ιστορία ως η μέρα που μια κυβέρνηση στο όνομα ενός ολόκληρου έθνους απολογήθηκε στις οικογένειες των 96 θυμάτων, αποκαλύπτοντας την πλήρη αλήθεια για την τραγωδία του 1989.
Την «αλήθεια» που παραδέχθηκε ακόμη και η «Sun», η οποία είχε καταφερθεί ενάντια στους φίλους των «κόκκινων» στην απόδοση των ευθυνών για το τραγικό γεγονός. Ο πόνος έχει απαλύνει στις ψυχές των οικογενειών των θυμάτων εκείνης της αποφράδας 15ης Απριλίου του 1989.
Τότε που στο Χίλσμπορο, η παντελής έλλειψη ελέγχου από την αστυνομία και ο συνωστισμός των οπαδών για να παρακολουθήσουν το παιχνίδι της Λίβερπουλ με τη Νότιγχαμ Φόρεστ, είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 96 οπαδών που στριμώχθηκαν, ποδοπατήθηκαν και άφησαν την τελευταία τους πνοή, έχοντας φύγει από το σπίτι τους απλά για να ψυχαγωγηθούν στο γήπεδο, παρακολουθώντας ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι…
Η Αν Γουίλιαμς, που έχασε τον μόλις 15 ετών, τότε, γιο της, εκείνη τη μαύρη μέρα, ηγήθηκε της προσπάθειας για την αποκατάσταση της αλήθειας και άφησε την τελευταία της πνοή στις αρχές του 2013 έχοντας προλάβει να αισθανθεί έστω και στον ελάχιστο βαθμό το αίσθημα της δικαίωσης, όσο δύναται να γίνει αυτό από τη στιγμή που ήταν μια μάνα που έχασε το παιδί της.
Αστυνομία και μέλη της τότε κυβέρνησης, συμμετείχαν σε μια τεράστια συνομωσία η οποία κατηγορούσε τους… μεθυσμένους και ανεξέλεγκτους οπαδούς που εισέβαλαν στις εξέδρες δίχως εισιτήρια για να δουν το παιχνίδι, με αποτέλεσμα την ανείπωτη τραγωδία.
Αν οι Αρχές καθοδηγούσαν τη μάζα στα πλαϊνά μέρη της κερκίδας, όπου υπήρχαν κενά, ίσως το μέγεθος της τραγωδίας να μην ήταν τόσο μεγάλο. Αν…
Τα πρώτα θύματα ήταν αυτοί που βρίσκονταν στις μπροστινές σειρές. Μην έχοντας χώρο, εγκλωβίστηκαν στα κάγκελα. Η κατάσταση πιο πίσω δεν ήταν καλύτερη. Ήταν τόσο στριμωγμένοι οι οπαδοί που αρκετοί νεκροί παρέμεναν όρθιοι ανάμεσα στο πλήθος! Οι πιο τυχεροί βρήκαν διέξοδο στον αγωνιστικό χώρο ή τους τράβηξαν στην πάνω εξέδρα.
Έξι λεπτά μετά την έναρξη του αγώνα ο τερματοφύλακας της Λίβερπουλ Μπρους Γκρόμπελααρ υποδεικνύει το πρόβλημα στο διαιτητή. Το παιχνίδι διακόπτεται και οι παίκτες κατευθύνονται στα αποδυτήρια.
Η επιχείρηση για τη διάσωση ξεκινά βασανιστικά αργά. Με το φόβο ότι οι οπαδοί των «κόκκινων» μπορεί να στραφούν κατά των φίλων της Φόρεστ, η αστυνομία καθυστερεί να επιτρέψει τη διαφυγή στον αγωνιστικό χώρο. Όταν αυτό γίνεται, το τερέν γεμίζει με νεκρούς και τραυματίες.
Η σημερινή εικόνα με τα υπερσύγχρονα γήπεδα, την απόλυτη ασφάλεια, την συνύπαρξη των αντιπάλων, είναι η κληρονομιά που άφησε η «διαθήκη» των 96 αδικοχαμένων ψυχών εκείνου του απογεύματος.