Η κατάσταση στην Ομόνοια περί τα τέλη Φεβρουαρίου δεν ήταν καθόλου καλή. Η δεύτερη 4άρα από το ΑΠΟΕΛ, η αποτυχία εισόδου στην 6άδα και η απομάκρυνση του Χένινγκ Μπεργκ προκάλεσε κλίμα εσωστρέφειας για πρώτη φορά μετά από χρόνια.
Το διάστημα που πέρασε λέχθηκαν και ακούστηκαν πολλά από όλους, με το ζητούμενο να είναι ένα: εξιλέωση μέσω κυπέλλου.
Στο πρώτο γερό τεστ στην εποχή Νιλ Λένον, οι «πράσινοι» μπορεί να μην πήραν άριστα, αλλά πήραν την ουσία, που ήταν η πρόκριση στα ημιτελικά της διοργάνωσης.
Στον επαναληπτικό με την ΑΕΛ, η Ομόνοια μπορούσε να «καθαρίσει» νωρίτερα την υπόθεση πρόκριση, αλλά η αστοχία, τα δοκάρια και ο Μέγιερι, διατήρησαν το θρίλερ μέχρι τέλους.
Το τελικό σφύριγμα του Λίβιο Μαρινέλι έφερε και το ξέσπασμα του κόσμου που έδωσε βροντερό παρών στο ΓΣΠ. Μετά από αρκετό καιρό, οι ποδοσφαιριστές αισθάνθηκαν ότι παίζουν σε συνθήκες… έδρας και αυτό βοήθησε την ομάδα για να έχει καλή απόδοση.
Το μόνο που έλειπε ήταν το γκολ, όμως το σημαντικό που ήταν η πρόκριση, σφραγίστηκε.
Οι αντιδράσεις του Νιλ Λένον μετά από τις πολλές χαμένες ευκαιρίες ήταν από τα αξιοσημείωτα της αναμέτρησης. Ο Βορειοϊρλανδός προπονητής φαίνεται πως ήταν στο κλίμα της ημέρας, αφού δεν ήταν ο μόνος που έκανε τούμπα. Τα πάνω κάτω ήρθαν και στο κλίμα, αλλά και στην πίστη των οπαδών προς την ομάδα. Κάθε ίχνος αρνητικότητας εξαφανίστηκε και πλέον με τον κόσμο στο πλευρό της, η Ομόνοια μπορεί να ελπίζει στην εξιλέωση…
Ανδρέας Ανδρέου
