Ακόμα και αν συμφωνήσω, ότι δεν φταίει για όλα ο Κωστένογλου, η ουσία είναι μία. Τα διαλύσαμε ξανά όλα επί δικής του θητείας στον πάγκο της Εθνικής.
Ακόμα και κάποια πράγματα (αγωνιστικής φύσεως) τα οποία δεν είχαν γκρεμιστεί από τον προκάτοχο του (κηρύξαμε μάλιστα επικίνδυνο το Βάλεμ) δεν λειτουργούν καν σήμερα.
Ακόμα και ο πιο άσχετος που βλέπει ποδόσφαιρο και παρακολουθεί την Εθνική Κύπρου το αντιλαμβάνεται. Ότι είναι μία ΚΟΥΤΟΥΡΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ η οποία φέρει τη σφραγίδα του προπονητή που επέλεξε η ΚΟΠ για να μας φτιάξει αυτή την πονεμένη όντως ομάδα.
Βάλτε στο μυαλό σας, τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να παίξει μπάλα η ομάδα. Μία τυφλή απόκρουση στην άμυνα, μία σέντρα του κουτουρού προς την επίθεση και κανένα σουτ αν γίνει για να πάει στην αντίπαλη εστία.
Θυμηθείτε πως έγινε το 1-0 σε 3-0 με τη Ρωσία. Θυμηθείτε πως έγινε το 3-0 από τη Μάλτα εκτός έδρας και πως έγινε το 2-2 με τη Μάλτα στην Κύπρο.
Αξιολογείστε το πως στήνεται αυτή η ομάδα στο γήπεδο και αν όντως υπάρχει πλάνο το οποίο κάνει ο προπονητής.
Για την άποψη ότι δεν φταίει για όλα ο προπονητής, σαφώς και έχει κάποια βάση. Κατά την άποψη μου όμως, ο Κωστένογλου δεν φταίει για ένα μοναδικό λόγο. Ότι δεν είναι με δική του ευθύνη και με δική του απόφαση που ήρθε στην Κύπρο.
Καταλάβετε τι θέλω να γράψω. Και εμένα αν με ανακοινώσει ένας εκδοτικός οίκος ή κάποιο ΜΜΕ στο οποίο δεν έπρεπε καν να περάσω την πόρτα των γραφείων του, στην ίδια θέση με το Νικόλα θα βρισκόμουν.
Χαμένος γενικά και ανήμπορος να κάνω σωστά τη δουλειά μου. Υπάρχει όμως μία διαφορά στον παραλληλισμό που κάνω.
Ότι αν ένας άνθρωπος, καταλάβει ότι ακόμα και αν πήρε τη θέση με…ρουσφέτι δεν μπορεί να ανταποκριθεί, σηκώνεται και φεύγει. Ή τουλάχιστον δεν λέει βλακείες μετά από κάθε αποτυχημένη του απόπειρα.
Αν δεν σηκωθεί να φύγει, μόνος του, τότε τον διώχνει ο εργοδότης του. Το πρόβλημα, είναι όταν ο εργοδότης ακολουθεί την ίδια ακριβώς φιλοσοφία και να είναι επίσης της ίδιας φιλοσοφίας.
Δηλαδή να έχει την ίδια ακριβώς αδυναμία. Λέτε η ΚΟΠ και τα παιδιά που στελεχώνουν την Εθνική ομάδα (ΟΛΟΙ ΜΕΣΑ ΟΜΩΣ) να είναι τόσο ανίκανοι και να συμβιβάζονται με τέτοιο σκηνικό;
Μπορεί και αυτό να συμβαίνει. Άλλωστε όταν αποφασίσουν να βγουν να μιλήσουν, (μία φορά κάθε τόσο) η απάντηση τους είναι ίδια. «ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ». Ε, βέβαια δεν τους συμφέρει να μην συνεχίσουν.
Εκείνο το οποίο τους συμφέρει, είναι να παραμένουν στη θέση τους και ΣΙΚΚΙΜΕ που λέμε αν τρώμε 6 γκολ από τη Ρωσία ή αν τερματίζουμε πίσω από τη Μάλτα ή αν η ομάδα που εκπροσωπεί το ποδόσφαιρο της Κύπρου δέχεται όλο και μεγαλύτερη απαξίωση.
Όσον αφορά τους φιλάθλους που περιμένουν ότι τα ΜΜΕ μπορούν να αλλάξουν τη σαθρή αυτή κατάσταση, τους γράφω αυτό.
Κανένα ΜΜΕ δεν μπορεί να κάνει κάτι. Τα πάντα κινούνται και αποφασίζονται στο κέντρο αποφάσεων του ποδοσφαίρου μας. Κάντε απλά, μία ανάλυση των προσώπων που είναι στην ΚΟΠ από το 2000 (τουλάχιστον) και μετά για να δείτε ότι οι καρέκλες είναι για να κάθονται οι…ίδιοι πισινοί!!!
Μιχάλης Παπαγεωργίου
