Ο σπουδαίος Ερίκ Καντονά, ανάμεσα στις πολλές ατάκες του που γράφτηκαν στην ιστορία είχε πει: «Μπορείς να αλλάξεις γυναίκα, πολιτικές απόψεις, θρησκεία, αλλά ποτέ ομάδα». Κι αυτό αποδεικνύεται από τους Ανορθωσιάτες σε μία τόσο δύσκολο και κρίσιμη καμπή.
Η αγνή αγάπη τους για την ομάδα τούς κάνει να γίνονται μία γροθιά, να ενώνονται και να κάνουν ότι μπορούν από το χέρι τους-κυριολεκτικά- για την αποπληρωμή του «Αντώνης Παπαδόπουλος».
Οι «Μαχητές» πήραν την πρωτοβουλία κι όλος ο υπόλοιπος κόσμος στέκεται αρωγός στην προσπάθειά τους, «αγκαλιάζοντας» αυτή την προσπάθεια. Από τους πιο επιφανείς έως αυτούς που μπορούν να δώσουν ένα ευρώ. Από τα 2.000 τα 1.500 τα 1.000 ευρώ μέχρι και το…ένα σεντ. Σημασία δεν έχουν τα χρήματα που δίνεις αλλά η κίνηση. Το να διαθέσεις ένα εύλογο χρηματικό ποσό από το υστέρημά σου, στις μέρες μας, θεωρείται και είναι κάτι παραπάνω από σημαντικό.
Δεν σημαίνει πως ο κάποιος που έκανε μεγάλη εισφορά πως είναι παραπάνω Ανορθωσιάτης από τον άλλον που έδωσε λιγότερα, παρά μόνο πρέπει να εκθειάζεται η προσφορά όλων!
Των παιδιών, των εφήβων, των στρατιωτών, των σπουδαστών, των μπαμπάδων, των μανάδων, των γιαγιάδων, των παππούδων. Η εισφορά από τους επιχειρηματίες, η εισφορά από τους μεροκαματιάρηδες, η εισφορά από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Όλες τους και κάθε μία ξεχωριστά είναι εισφορές για την Ανόρθωση, για την προσφυγιά!
Για τα πιο πάνω και για άλλους 1911 λόγους, η συμβολή του κάθε οπαδού της Ανόρθωσης είναι πέρα για πέρα συγκινητική.
Θράσος Δημητρίου
