Την Παρασκευή (9/2), ο Τσέτιλ Ρέιχνταλ αλλά και οι παίκτες του πήραν τα εύσημα για το εξαιρετικό β’ μέρος του ντέρμπι με την Ανόρθωση και τις διορθωτικές κινήσεις που έκανε ο Νορβηγός κόουτς. Παρόλα αυτά, εντελώς αντίθετα είναι τα πράγματα μετά την ισοπαλία-πισωγύρισμα στο Δασάκι.
Πλέον, μοιραία, βρίσκονται στο -7 από την κορυφή με ματς περισσότερο και στην καλύτερη γι’ αυτούς περίπτωση (ισοπαλία δηλαδή) να βρεθούν στο -8. Αν όχι, δηλαδή αν νικήσει είτε το ΑΠΟΕΛ είτε ο Άρης, τότε πάει στο -10! Κι αυτή η διαφορά τρομάζει-τουλάχιστον.
Κόντρα στον Εθνικό δεν άρχισαν καλά, όμως ισορρόπησαν νωρίς κι έδειχναν με τα δύο γκολ σε δύο λεπτά να ελέγχουν απόλυτα το ματς.
Όμως στην επανάληψη, όλα πήγαν…εντελώς λάθος!
Οι πράσινοι έμειναν στα αποδυτήρια. Δεν βγήκαν ποτέ για το β’ ημίχρονο με αντίπαλο την ομάδα της Άχνας. Τι έφταιξε όμως;
Πολλά. Όταν είσαι μπροστά στο σκορ με 2-0 με την αντίπαλη ομάδα να παίζει με 10 και διεκδικείς πρωτάθλημα, ΠΡΕΠΕΙ να «καθαρίζεις» τέτοια ματς!
Αυτός είναι και ο νούμερο «1» λόγος. Το ότι οι παίκτες της χαλάρωσαν, επαναπαύτηκαν και στο τέλος το πλήρωσαν.
Επόμενος λόγος η ανασταλτική λειτουργία του δευτέρου 45λεπτου. Τουλάχιστον τραγική. Δεν μπορείς να αφήνεις τον εκάστοτε παίκτη-στη συγκεκριμένη φάση τον Μάριο Ηλία- να κοντρολάρει και να κάνει με τη μία το σουτ μέσα από το ημικύκλιο της περιοχής σου. Ήταν εντελώς αμαρκάριστος ο Κύπριος φορ.
Ακολουθεί το ολέθριο λάθος του Φαμπιάνο. Ναι, εννοείται δεν θα πέσουμε να φταίξουμε τον Βραζιλιάνο κήπερ, η αξία του είναι αδιαμφησβήτητη, αλλά απόψε (14/2) πιθανότατα στέρησε τη νίκη στην ομάδα του.
Τέταρτος λόγος. Οι αλλαγές που έγιναν ή καλύτερα που δεν έγιναν; Δεν βοήθησαν καθόλου ούτε ο Σίμιτς, ούτε ο Μπάκιτς, ούτε ο Κακουλλής. Βέβαια, οι δύο τελευταίοι δεν έπαιξαν πολλά λεπτά ενώ ο Σέρβος προερχόταν από τραυματισμό. Δεν αποτελεί δικαιολογία παρά μόνο ελαφρυντικό.
Τι θα συνέβαινε αν έμπαιναν στον αγωνιστικό χώρο ως αλλαγή οι Αλιούμ, Σιπριάνο, Λέζιακς, ακόμα κι ο Χαμάς; Δεν θα γινόταν πιο γρήγορη η Ομόνοια, δεν θα μπορούσαν να απειλήσουν; Όπως και να’ χει δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Τελευταίος αλλά μη εξαιρετέος λόγος. Η διαχείριση του Τσέτιλ Ρέιχνταλ. Κόουτς, όπως πιστώθηκες την επιτυχία ενάντια στην Ανόρθωση, έτσι χρεώνεσαι και την αποτυχία-γιατί περί αποτυχίας πρόκειται-στο Δασάκι. Δεν έκανες κάτι να…ξυπνήσεις τον σύνολό σου κι ενώ ήταν ηλίου φανερότερο πως χρειαζόταν ένα ταρακούνημα με σωστή επιλογή από τον πάγκο.
Θράσος Δημητρίου
