Διάβασα από την Αθήνα όπου βρισκόμουν τις δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας για τη βία στα γήπεδα κι ομολογώ πως δεν με εξέπληξαν καθόλου. Δεν με εξέπληξαν, ακριβώς διότι δεν συμπεριλαμβάνομαι στη μερίδα του κόσμου που πίστεψαν ότι θα μπορούσε να φέρει την αλλαγή.
Προς το παρόν, η μόνη αλλαγή που έχω πραγματικά διακρίνει, είναι στα μέλη της κυβέρνησης σε χρόνο-ρεκόρ. Ας τα αφήσουμε όμως αυτά για άλλους, πιο… ειδικούς. Το θέμα μας είναι το ποδόσφαιρο και η βία στα γήπεδα.
Τι θα έπρεπε, υποτίθεται, να πράττει ο Πρόεδρος μιας χώρας που αντιμετωπίζει τέτοιου είδους (χρόνια) προβλήματα; Μα να επιδιώξει ασφαλώς να βρει τη λύση και να δείξει, ως κυβέρνηση και κυρίως ως κατέχων της θέσης που τον εξέλεξε μεγάλη μερίδα του λαού, ότι έχει την πρόθεση, το θάρρος και την τόλμη να πάρει τις αποφάσεις που δεν πήραν οι… προηγούμενοι. Βέβαια, ανάμεσα στους… προηγούμενους, ήταν κι ο ίδιος -ας μην το ξεχνάμε. Αντί αυτού λοιπόν, ο κύριος Χριστοδουλίδης, αντί να δείξει ότι έχει τα κότσια (;) για όλα τα παραπάνω, επέλεξε να… απειλήσει πως θα κλείσει τα γήπεδα.
Με άλλα λόγια, επέλεξε την τακτική του «πονάει χέρι, κόβει χέρι», αντί να λειτουργήσει ως το άτομο που θα απαλλάξει τον ασθενή από τον πόνο, βρίσκοντάς του τη γιατρειά στο πρόβλημά του. Να κόψουμε την μπάλα σε όλους για τους… λίγους, κατά την προσφιλή ατάκα όλων, όποτε παρουσιάζονται φαινόμενα επεισοδίων. Όλοι μιλάνε για λίγους, τους οποίους κανείς δεν μπορεί να ελέγξει, γεγονός που φανερώνει την ξεκάθαρη (χρησιμοποιώντας την αγαπημένη λέξη του Προέδρου της Δημοκρατίας) αδυναμία ΟΛΩΝ κι ασφαλώς του ιδίου του κράτους. Δεν είμαι της άποψης πως ο κ. Χριστοδουλίδης θα πρέπει να ασχοληθεί (μόνο) με… άλλα, πλην της περιβόητης βίας στα γήπεδα.
Είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να ασχοληθεί ΚΑΙ με αυτό, στο βαθμό που ΟΦΕΙΛΕΙ λόγω της θέσης του κι όχι να απειλεί. Εφόσον, βεβαίως, έχει την επιθυμία αλλά και την ικανότητα. Η… ξεκάθαρη προϋπόθεση, κύριε Πρόεδρε.
Υ.Γ. Η σύλληψη προσώπου που δεν έχει σχέση με την κροτίδα στο «Αμμόχωστος», καταδεικνύει τις αδυναμίες (και) του μέτρου της κάρτας φιλάθλου, κυρίως στην εφαρμογή της, αποτελώντας παράλληλα ένα σοβαρό πλήγμα για την Αστυνομία. Στο γήπεδο μπήκε κάποιος με κάρτα… αλλουνού και η ταυτοποίηση πήγε περίπατο. Αλίμονό μας δηλαδή, αν μοιάζουμε με κάποιο εγκληματικό στοιχείο…
Ανδρέας Βεντούρης
