Με αφορμή την συμπλήρωση τριών χρόνων από την αποχώρηση του από την Μπαρτσελόνα για να πάει στον ΠΑΟΚ, εντοπίσαμε ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα που έγινε τότε και το οποίο περιλαμβάνει αθέατες στιγμές της πορείας του.
Το αφιέρωμα το επανέφερε στην δημοσιότητα ένας χρήσης του facebook (πιθανότατα φίλος του ΠΑΟΚ) ο οποίος το κοινοποίησε.
Ξυπόλυτος. Ναι, ξυπόλυτος! Έτσι μπορείς μόνο να τελειοποιήσεις την τεχνική σου. Να μάθεις να αισθάνεσαι απόλυτα αυτό που κλωτσάς. Να δυναμώσεις τα πόδια σου Το πρόβλημα ήταν πως αυτό που κλωτσούσε δεν ήταν ακριβώς μπάλα. Μπορεί να ήταν ένα κουβάρι από κάλτσες. Κάποιο τενεκεδάκι. Κάποια αυτοσχέδια κατασκευή από χαρτί. Δεν είχε καμία σημασία. Σημασία είχε μόνο το παιχνίδι. Για τον Μούσα Βαγκέ και τους φίλους του το μόνο είχε αξία ήταν η χαρά του παιχνιδιού.
Η Bignona είναι μία μικρή και φτωχική κωμόπολη 28.000 κατοίκων στη δυτική Σενεγάλη, δυο βήματα από τις όχθες του Ατλαντικού. Δεν φημίζεται για τίποτα, δεν έχει γεννήσει ποτέ της κάποιον διάσημο, ακόμα και το όνειρο να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ήταν πολύ πολύ πολύ μακρινό.
Ακόμα κι όταν επιλέχθηκε να κάνει δοκιμαστικό για την περίφημη ποδοσφαιρική ακαδημία Aspire στην πόλη Σαλί, 400 χιλιόμετρα από το σπίτι του, το σκέφτηκε πολύ να μην πάει. Έπρεπε να χάσει το σχολείο και το σημαντικότερο: να το κρατήσει κρυφό από τον πατέρα του, που δύσκολα θα επέτρεπε κάτι τέτοιο.
Εκείνο το δοκιμαστικό άλλαξε όλη την ζωή του. Η ακαδημία αυτή είναι σαν την Masia της Αφρικής. Είναι παρακλάδι της ομώνυμης αθλητικής ακαδημίας που έχει η βασιλική οικογένεια του Κατάρ εντός του Εμιράτου της, τα μέλη της έχουν τα πάντα. Εκεί, ο Μουσά Βαγκέ έμαθε από πολύ μικρός να νιώθει επαγγελματίας. Διπλές καθημερινές προπονήσεις, προσεκτική διατροφή, επιστημονική υποστήριξη, ταξίδια για τουρνουά στην Ευρώπη, σωστή τακτική εκπαίδευση.
Η αποκάλυψη του Μουντιάλ!
Άρχισε να κάνει το όνομα του στις μικρές εθνικές της Σενεγάλης. Το 2015 ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε την 4η θέση στο Παγκόσμιο Νέων, σε μία από τις καλύτερες φουρνιές που έβγαλε ποτέ η χώρα.
Η συνεργασία της ακαδημίας με την βελγική Έουπεν, τον έφερε στην Jupiler League και στα προπονητικά χέρια του Κλοντ Μακελελέ, ο οποίος έκανε τα πρώτα του βήματα στους πάγκους σε μία ομάδα που πάλευε για την σωτηρία. Ο Γάλλος έγινε το πρώτο role model για τον Αφρικανό μπακ-χαφ, που άρχισε να λάμπει στα βελγικά γήπεδα, στα οποία μετακόμισε με το που έγινε 18 ετών, τον Ιανουάριο του 2017.
Όλα άρχισαν να γίνονται πολύ γρήγορα. Την ίδια χρονιά χρίστηκε διεθνής σε ματς απέναντι στην Νιγηρία. Μετά από 43 εμφανίσεις στο Βέλγιο, μπήκε στην αποστολή για το ρωσικό Παγκόσμιο Κύπελλο. Κι όχι μόνο αυτό. Αγωνίστηκε και στα τρία παιχνίδια απέναντι σε Πολωνία, Ιαπωνία και Κολομβία και κατάφερε να γράψει ιστορία.
Με το γκολ του απέναντι στους Ασιάτες σε ηλικία 19 ετών και 263 ημερών έγινε ο νεαρότερος Αφρικανός που σκοράρει σε Παγκόσμιο Κύπελλο! Ήταν μία από τις μεγάλες αποκαλύψεις του Μουντιάλ και πριν καν αυτό τελειώσει, η Μπαρτσελόνα έδωσε 5 εκατομμύρια ευρώ για να τον καπαρώσει από την Έουπεν.
Σε πρώτη φάση δεν τον ήθελε για την πρώτη ομάδα, αλλά για την δεύτερη. Ήθελε να δει πως θα αντιδρούσε κι αν έπαιρνε καλά τα γράμματα θα τον ανέβαζε σταδιακά στην πρώτη ομάδα.
Το όνειρο της Μπαρτσελόνα
Προσπαθούσε να καταλάβει αν αυτό το ζούσε ήταν όνειρο. Γινόταν ο πρώτος Σενεγαλέζος στην ιστορία της Μπαρτσελόνα, στις πρώτες προπονήσεις ο Λουίς Σουάρες και ο Πικέ προσπαθούσαν να τον ξεψαρώσουν, όταν τον είδαν να κοιτάει με δέος τον Μέσι.
Στην Καταλονία έμαθε κάτι βασικό αναφορικά με την θέση του: «Σε όλες τις ομάδες μου έλεγαν να επιτίθεμαι όταν βρίσκω χώρο, αλλά να γυρνάω γρήγορα πίσω στην θέση μου. Στην Μπαρτσελόνα έμαθα ότι ακόμα κι όταν αμύνομαι πρέπει να το κάνω επιθετικά, ώστε να πάρουμε την μπάλα και να επιτεθούμε πάλι».
Η πρώτη του χρονιά δεν ήταν εύκολη. Η άδεια εργασίας του έκανε να βγει τρεις μήνες. Όταν επιτέλους πήρε το πολυπόθητο χαρτί, υπέστη μία θλάση στους προσαγωγούς. Ωστόσο, η πρόοδος του ήταν φανερή. Με εξαίρεση ένα θλιβερό περιστατικό σε ένα αγώνα με την Εχέα, όπου έσπρωξε ένα φίλαθλο που τον έλουζε με ρατσιστικές ύβρεις (τιμωρήθηκε με τέσσερις αγωνιστικές) έδειχνε πως το επίπεδο του είναι για παραπάνω.
Με το που μπήκε το 2019, ο Ερνέστο Βαλβέρδε τον ανέβασε στην πρώτη ομάδα και του έδωσε ντεμπούτο στις 6 Μαρτίου στο καταλανικό σούπερ καπ απέναντι στην Χιρόνα. Ένα μήνα αργότερα έπαιξε όλο το ματς πρωταθλήματος απέναντι στην Ουέσκα και εμφανίστηκε ως αλλαγή στα παιχνίδια με Θέλτα και Εϊμπάρ.
Με την μετατόπιση του Σέρζι Ρομπέρτο στα χαφ, ο Βαλβέρδε τον σκεφτόταν ως δεύτερο ή τρίτο δεξιό μπακ για την σεζόν 2019-20, όμως η ζωή τα έφερε κάπως διαφορετικά. Παρότι έκανε προετοιμασία και πήρε τη φανέλα με τον αριθμό 16 έπαιξε ελάχιστα, με χάι-λάιτ την παρουσία του στο ματς με την Ίντερ στις 10 Δεκεμβρίου και στο απίθανο διπλό με 1-2, σε ένα παιχνίδι που η Μπαρτσελόνα έπαιξε με όλες τις ρεζέρβες της.
Τον Ιανουάριο κρίθηκε σκόπιμο να δοθεί δανεικός στην Νις του Πατρίκ Βιεϊρά ώστε να… ψηθεί με οψιόν αγοράς τα 15 εκατομμύρια ευρώ! Πάνω που άρχισε να συνηθίζει και να παίρνει φανέλα βασικού (έκανε 8 παιχνίδια και συνολικά 377 αγωνιστικά λεπτά) ήρθε η διακοπή της Ligue 1 λόγω κορωνοϊού και η επιστροφή του στην Καταλανία.
Σε μία ομάδα όμως που είχε αλλάξει προπονητή και είχε δεκάδες εσωτερικά προβλήματα, ο Σενεγαλέζος έγινε ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Ο Κούμαν έδωσε το πράσινο φως για να αποχωρήσει και οι ενδιαφερόμενες ομάδες ήταν πολλές και εκλεκτές (Γουέστ Χαμ, Φιορεντίνα, Τορίνο, Φενερμπαχτσέ), ωστόσο ο ΠΑΟΚ έκανε την μεγάλη έκπληξη και φέρνει έναν παίκτη, ο οποίος στα 22 του πιστεύει πως έχει ότι χρειάζεται για να επιστρέψει και να παίξει στην Μπαρτσελόνα!
Ατρόμητος και… σπιντάτος
Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι δεν φοβάται. Ούτε… μασάει. Είναι σκληραγωγημένος από μικρός και πλέον δεν θαμπώνεται από τίποτα. Δηλώνει ως πρότυπο του τον Ντάνι Άλβες σε ότι αφορά την θέση του, ωστόσο πρότυπο του δεν είναι κάποιος ποδοσφαιριστής ο Ετό, ο Ντρομπά, ο Ντιούφ ή ο Τουρέ, αλλά ο πατέρας του, που μαζί με όλη την οικογένεια μαζεύεται στο πατρικό του για να τον δει κάθε φορά που το παιχνίδι του μεταδίδεται τηλεοπτικά.
Μεγάλο του όπλο είναι η ταχυδύναμη. Είναι ακούραστος στις κούρσες από δεξιά, έχει μεγάλο διασκελισμό, τρέχει καλά την μπάλα και όλα αυτά σε φουλ ταχύτητα. Oφείλει να βελτιώσει τις αποφάσεις του μες το παιχνίδι, τις σέντρες του και την αμυντική του συνέπεια. Παρότι δεξιός μπακ, δεν διστάζει να συγκλίνει και να τελειώνει φάσεις με το αριστερό (!), όμως μειονέκτημα του είναι ότι δεν έχει παίξει σχεδόν ποτέ σε άμυνα με τριάδα.
Μυστικό του όπλο είναι το thieboudienne ένα παραδοσιακό πιάτο της Σενεγάλης βασισμένο στο ψάρι και το ρύζι, το οποίο τρώει πριν από κάθε παιχνίδι, ενώ συνηθίζει να χορεύει στα αποδυτήρια για να διώξει το στρες πριν από κάθε ματς.
