Πολλές φορές στην ερώτηση «γιατί σου αρέσει το ποδόσφαιρο;», η απάντηση είναι «λόγω της μαγείας που προσφέρει». Πράγματι. Η «στρογγυλή θεά» όλα αυτά τα χρόνια που… βασιλεύει ανάμεσα στα υπόλοιπα αθλήματα, έχει παρουσιάσει μυθικές στιγμές. Γκολ, ανατροπές, ντρίμπλες, αποκρούσεις, θαύματα, σπουδαίους παίκτες, αλλά και τεράστιες ομάδες.
Δεν ήταν, όμως, πάντοτε έτσι. Όταν το ποδόσφαιρο είδε για πρώτη φορά το φως του ήλιου, τα πράγματα ήταν αρκετά απλά. Έως και βαρετά. Σέντρα από οπουδήποτε ώστε να φτάσει η μπάλα στο αντίπαλο τέρμα και να επιτευχθεί το τέρμα. Παρ’ όλα αυτά, όπως όλα στη ζωή, κάποια στιγμή θα άλλαζε.
Η Ουρουγουάη φρόντισε τελικά για αυτό. Ανέβασε κατακόρυφα το ρυθμό του παιχνιδιού, με γρήγορες εναλλαγές, που προσέδωσαν στο άθλημα μία εντελώς διαφορετική γοητεία. Εντός των συνόρων της Λατινικής Αμερικής κυριάρχησε σχεδόν αμέσως, με την κατάκτηση του Copa America το 1923, να χαρίζει στη «Σελέστε» το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι.
Εισιτήριο για ένα υπερατλαντικό ταξίδι, που ήταν πραγματική… Οδύσσεια! Έναν αιώνα πριν, οι ποδοσφαιρικές ομάδες δεν απολάμβαναν τις πλουσιοπάροχες ανέσεις της σύγχρονης εποχής. Έτσι, προκειμένου να φτάσει η Ουρουγουάη στην «Πόλη του Φωτός», χρειάστηκε πλεύσει επί δύο μήνες πάνω στο κατάστρωμα ενός πλοίου και μάλιστα σε τρίτη θέση. Όταν έφτασαν εν τέλει στην «Γηραιά Ήπειρο», ταξίδεψαν με άμαξες δεύτερης κατηγορίας, πέρασαν τις βραδιές τους σε ξύλινους πάγκους και πραγματοποίησαν μία περιοδεία στην Ισπανία, με σκοπό να εξασφαλίσουν το φαγητό τους.
Αφού πέρασαν από… 40 κύματα, μεταφορικά και κυριολεκτικά, έφτασε η ώρα για το αγωνιστικό σκέλος. Οι Ευρωπαίοι έδιναν ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας στους Ουρουγουανούς, ωστόσο η συγκεκριμένη πρόβλεψη μάλλον δεν πήγε πολύ καλά. Το ρητό «καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς» ταιριάζει απόλυτα.
Πρώτη αντίπαλος ήταν η Γιουγκοσλαβία και όπως φημολογείτο, είχαν στείλει κατασκόπους στην προπόνηση των Λατίνων! Χωρίς αποτέλεσμα βέβαια, αφού όπως αποδείχθηκε, η Ουρουγουάη το είχε αντιληφθεί και έπαιξε εντελώς διαφορετικά συγκριτικά με αυτό που είχαν παρατηρήσει οι… σκάουτερ του αντιπάλου της. Το 7-0 με το οποίο ολοκληρώθηκε η αναμέτρηση τα λέει όλα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τη «Σελέστε», με το 3-0 να τη φέρνει πλέον αντιμέτωπη με τους διοργανωτές Γάλλους στα προημιτελικά. Την 1η Ιουνίου του 1924, θα συστηνόταν για πρώτη φορά στο ευρωπαϊκό κοινό η «μαγεία» του ποδοσφαίρου, το οποίο έως τότε δεν έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης.
Η Ουρουγουάη διέλυσε με 5-1 τη Γαλλία, αλλά αυτό που έμεινε πραγματικά αξέχαστο, πέρα από τον τρόπο παιχνιδιού των Λατινοαμερικανών, ήταν η κούρσα του Χοσέ Αντράντε! Διένυσε 75 μέτρα στον αγωνιστικό χώρο, με την μπάλα στο κεφάλι (!), περνώντας συνολικά επτά αντιπάλους! Κάπως έτσι, ο ίδιος είπε «γεια σας» στην Ευρώπη, η οποία τον λάτρεψε σχεδόν αμέσως για τα κατορθώματά του εντός των τεσσάρων γραμμών.
Τα εμπόδια της Ολλανδίας στον ημιτελικό και της Ελβετίας στον τελικό ξεπεράστηκαν και έτσι το «χρυσό» μετάλλιο ήρθε με περίσσεια ευκολία. Απόντος του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αποτελούσε το σπουδαιότερο κατόρθωμα που μπορούσε να επιτύχει μία χώρα εκείνα τα χρόνια.
Η «δυναστεία» της Ουρουγουάης στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο μόλις ξεκινούσε, αλλά ο πραγματικός -και ο πρώτος- σταρ της εποχής ήταν αδιαμφισβήτητα ο Αντράντε. Όχι μόνο για τις ποδοσφαιρικές του δεξιότητες, αφού κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων χαρακτηρίστηκε ως «The Black Marvel», αλλά και για τη ζωή του εκτός γηπέδων. Μπορεί να εργαζόταν ως ζογκλέρ σε καρναβάλια για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, αλλά στο Παρίσι, με την αναγνώριση που είχε, αποφάσισε να το… διασκεδάσει λίγο παραπάνω. Απολάμβανε στο έπακρο τη φήμη του και όπως έχει αναφερθεί, δεν ήταν λίγες οι φορές που εθεάθη σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία, περιτριγυρισμένος από αιθέριες υπάρξεις!
Ο αγώνας ανάμεσα στην Ουρουγουάη και τη Γαλλία την πρώτη ημέρα του Ιουνίου, πριν από 99 χρόνια, έμελλε να βάλει τους Λατίνους στον παγκόσμιο χάρτη του ποδοσφαίρου, αλλάζοντας ταυτόχρονα το άθλημα. Το βοήθησε να κάνει το πρώτο του βήμα προς το σήμερα. Ποδοσφαιριστές που αναγκάζονταν να κάνουν ένα σωρό διαφορετικά επαγγέλματα για να βγάλουν τα προς το ζην, έδιναν το παράδειγμα. Εκείνη η κούρσα του Αντράντε αποτέλεσε το επιστέγασμα όλων αυτών. Τα καλύτερα για τη «Σελέστε», όμως, ήταν μπροστά και θα έρχονταν στο σπίτι της έξι χρόνια αργότερα, στο νεοσύστατο Παγκόσμιο Κύπελλο!
