Κάποτε, ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Ian Arthur είχε γράψει ότι «μερικές φορές, ο χειρότερος εφιάλτης βρίσκεται πίσω σου» και αυτό το γνωμικό (γιατί περί γνωμικού πρόκειται), όντως έχει ισχύ αν σκεφτεί κανείς ότι οι προδότες ως συνήθως φοράνε όμορφο προσωπείο…
Με αφορμή λοιπόν διάφορα σχόλια που ανεβαίνουν συχνά για νεαρούς καλαθοσφαιριστές και δη, ταλαντούχους και δεδομένου ότι, οι νεαροί δεν διαθέτουν την ωριμότητα εκείνη, για να χειριστούν την προσωπική τους έκθεση στον κόσμο, καλό είναι να γίνονται κάποιες παρεμβάσεις από ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται ιδιοτελώς (με ότι αυτό συνεπάγεται) για το ταλέντο τους, για έναν και απλό λόγο.
Είναι πολύ λίγοι τέτοιοι άνθρωποι (και δεν αναφέρομαι στους γονείς, που δεδομένα, ενδιαφέρονται για το καλό των παιδιών τους) που θέλουν το καλό των νεαρών παικτών (καλαθοσφαιριστών στην περίπτωση) και ας είναι καλύτερο από το δικό τους!
Διότι «καλός» δεν είναι αυτός που βοηθά, επειδή έχει ιδιοτελές συμφέρον, όπως επίσης, καλός δεν είναι και αυτός που θέλει να δημιουργήσει πρόβλημα ή προβλήματα…
Τυγχάνει μάλιστα κάποιες φορές, να βλέπει κανείς αναφορές, είτε την ίδια μέρα, ή και με λίγη ώρα διαφορά, με τη μια, να είναι αρνητική και την άλλη να είναι θετική, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο νεαρός παίκτης, οφείλει να «κλείσει τα αυτιά» και για τις δυο αναφορές!
Διότι, θα έλθει η στιγμή που ο γονιός θα αφήσει το παιδί του, να βαδίσει μόνο του και αν το παιδί, είναι μαθημένο να νιώθει ότι «είναι ο ένας και οι άλλοι έντεκα και όχι, ένας από τους δώδεκα», αυτό, θα του κάνει μεγάλο κακό στη συνέχεια…
Αυτονόητα, δεν πρέπει να δεχθεί και το ότι δεν είναι καλός, γιατί πολύ απλά, σε τέτοιαν περίπτωση… το παιχνίδι «χάθηκε πριν καν αρχίσει»!
Άρα, το γνωμικό του Ian Arthur, συναντά την απόλυτη του ισχύ, ως… ταυτόσημο του «ύπαγε πίσω μου σατανά», γιατί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα ο νεαρός καλαθοσφαιριστής, καταλάβει ότι ο μοναδικός αυθεντικός του φίλος είναι ο εαυτός του, τότε θα προοδεύσει!
Αλλιώς ο εαυτός του, θα γίνει ο χειρότερος εχθρός του, αν ανοίξει τα αυτιά του στα «θετικά» (ιδιοτελή) και στα αρνητικά σχόλια…
Μάριος Πολυδώρου
