Ένα ντέρμπι παραδοσιακό. Μία αναμέτρηση που καθηλώνει με το σασπένς, το πάθος, την ένταση και το ρυθμό.
Έτσι ήταν και πάλι το ματς των δύο ομάδων. Το οποίο στιγματίστηκε από τη φάση του 11’ με την ανόητη (καταρχήν) επινόηση του Τσίκο να κτυπήσει τον Ντιουγκού και την εντελώς άστοχη αντίδραση του Τόμοβιτς, να πάει στον παίκτη της Ανόρθωσης με στόχο να τον κουτουλήσει και να δώσει το δικαίωμα στον Ιταλό ρεφ, να τον στείλει και αυτό στα αποδυτήρια.
Το ότι έμειναν με 10 ποδοσφαιριστές οι ομάδες, δεν βοηθά βέβαια κάποιον αναλυτή να προβεί σε σωστή αξιολόγηση.
Ούτε μπορεί κάποιος να συμφωνήσει με τον κόουτς της Ανόρθωσης, ότι κόστισε στη δική του ομάδα το 10-10 από το 11-11.
Αντίθετα μάλιστα. Θα μπορούσε και ο Μπεν Σιμόν να έλεγε τα ίδια αλλά απέφυγε να κάνει παρόμοιο σχόλιο.
Βάση των ευκαιριών και των προϋποθέσεων που δημιουργήθηκαν από τις ομάδες, η ΑΕΚ, ήταν σε πιο πλεονεκτική θέση.
Δεν μπόρεσε όμως να σκοράρει, όπως επίσης η Ανόρθωση, δεν μπόρεσε να απειλήσει σοβαρά την εστία του Πίριτς, ο οποίος δεν χρειάστηκε να κάνει έστω και μία απόκρουση, όπως έκανε ο Αρμπολέδα, στο σουτ του Φαράζ.
Επί της ουσίας όμως, ο ένας βαθμός, μπορεί να μην ικανοποιεί καμία από τις δύο, αλλά δεν σημαίνει ότι είναι κακό αποτέλεσμα η ισοπαλία.
Ανόρθωση και ΑΕΚ, έστειλαν τα δικά τους μηνύματα. Η ομάδα του Γκαγιέγο, κατάφερε να μαζέψει 7 βαθμούς σε τρία ντέρμπι, όσους και η ΑΕΚ επίσης σε τόσα ντέρμπι.
Σημειώστε και το μηδέν παθητικό στα αντίστοιχα παιχνίδια και για τις δύο ομάδες, ενώ σε ότι αφορά τη βαθμολογία, η Ανόρθωση είναι κοντά στην 1η θέση και η ΑΕΚ πάτησε 6άδα.
Άρα λοιπόν, κανένας χαμένος από το 0-0 και συνάμα, έχουμε να κάνουμε με δύο ομάδες που αν συνεχίσουν την πορεία των τελευταίων αγωνιστικών, τότε θα διαδραματίσουν σοβαρό ρόλο στην κούρσα της πρώτης 6άδας.