Ο άλλοτε αθλητικός διευθυντής της Λεβερκούζεν, Ράινερ Κάλμουντ, είχε πει κάποτε ότι στον σκληρό και αδυσώπητο κόσμο του ποδοσφαίρου “δεν αξίζεις τίποτα χωρίς τίτλο”. Το άσχημο για εκείνον ήταν πως η Μπάγερ όχι μόνο δεν είχε τίτλο αλλά είχε βρει 1000+1 τρόπους να φτάνει στην πηγή και στο τέλος να μένουν στεγνά τα χείλη της.
Τρανή απόδειξη το γεγονός πως στην αλλαγή του αιώνα και συγκεκριμένα μέσα σε διάστημα έξι ετών, η Λεβερκούζεν είχε τερματίσει 2η ούτε λίγο ούτε πολύ τέσσερις φορές. Το 2000 είχε ήθελε μόλις έναν βαθμό στο τελευταίο παιχνίδι πρωταθλήματος κόντρα στην άσημη Ουντερχάγκινγκ όμως λύγισε από την πίεση.
Δύο χρόνια αργότερα, το σενάριο ήταν ακόμη πιο εφιαλτικο στα όρια του σαδισμού. Μετά από την απώλεια του τίτλου, έχασε με 4-2 στον τελικό του Κυπέλλου Γερμανίας από την Σάλκε και τέσσερις ημέρες αργότερα δέχτηκε ακόμη πιο ηχηρό χαστούκι.
Εκείνη η ομάδα είχε φτάσει με το σπαθί της στον τελικό του Champions League, έχοντας στις τάξεις της παίκτες μεγάλης αξίας και εμπειρίας όπως ο Μπάλακ, Ζε Ρομπέρτο και Λούσιο και αποκλείοντας στα ημιτελικά την μεγάλη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, όμως στον τελικό της Γλασκώβης είδε τον ουρανό σφοντύλι από το… ουρανοκατέβατο γκολ του Ζιντάν.
Η Ρεάλ έφτανε το 2002 στο 9ο Κύπελλο Πρωταθλητριών στην ιστορία της και την ίδια ώρα οι οπαδοί της Λεβερκούζεν βυθίζονταν στη μελαγχολία για ακόμη μία μεγάλη ευκαιρία που δεν εκμεταλλεύτηκαν, για ακόμη ένα τρόπαιο που χάθηκε, για ακόμη μία χρονιά που οι αντίπαλοι θα τους κουνούσαν το δάκτυλο κάνοντας λόγο για “Neverkupen”.
Συνεπής στο ραντεβού με την… ατυχία/αποτυχία
“Είμαι υπερήφανος για όσα πετύχαμε φέτος αλλά μας πληγώνει που δεν πήραμε κάτι στο τέλος. Η απογοήτευση είναι τεράστια, δεν παίρνεις πάντα την ανταμοιβή που αξίζεις στο ποδόσφαιρο και ουδείς ξέρει καλύτερα από εμάς τι περάσαμε”, δήλωνε αποκαρδιωμένος ο Κλάους Τόπμελερ μετά τον χαμένο τελικό στην Γλασκώβη, με την Λεβερκούζεν να εμφανίζεται συνεπής με την… αστοχία εννέα χρόνια μετά και να τερματίζει 2η στην Bundesliga τη σεζόν 2010-11.
Για άλλη ομάδα ίσως η δεύτερη θέση να ήταν παράσημο, όμως για την Λεβερκούζεν είχε καταντήσει πλέον ακόμη ένα καρφί στο φέρετρο, ένας ακόμη λόγος να απογοητεύεται και να βασανίζεται.
“Η ποιότητα πάντα υπάρχει στο Λεβερκούζεν αλλά πάντα κάτι λείπει”, δήλωνε εκείνη την εποχή ο -παλαίμαχος πλέον- Μπάλακ σε συνέντευξή του και φαίνεται πως το κομμάτι που έλειπε στο παζλ βρέθηκε έστω και με καθυστέρηση και είχε ονοματεπώνυμο: Τσάμπι Αλόνσο.
Η περίπτωσή του μόνο τυχαία δεν είναι, αφού δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι πρόκειται για έναν από τους πιο ποιοτικούς και πολυσύνθετους παίκτες που έβγαλε το ισπανικό ποδόσφαιρο: με τον Αλόνσο να διαπρέπει σε υψηλό επίπεδο με Σοσιεδάδ, Λίβερπουλ, Ρεάλ, Μπάγερν και εθνική Ισπανίας και να βγάζει τέτοια ενέργεια και ωριμότητα στο χορτάρι ώστε πολλοί να δουν στο πρόσωπό του έναν εν δυνάμει σπουδαίο προπονητή.
Οι Πεπ Γκουαρδιόλα και Γιούργκεν Κλοπ είχαν πλέξει το εγκώμιό του αρκετά χρόνια πριν ωστόσο η ομάδα που πίστεψε περισσότερο από κάθε άλλη σε εκείνον και του έδωσε την ευκαιρία να δείξει τι μπορεί να κάνει από τον πάγκο ήταν η Λεβερκούζεν.
Οι loser έκαναν τη διαφορά παίρνοντας έναν winner
Ναι, η ομάδα που είχε συνδέσει το όνομά της με την 2η θέση, η ομάδα που συνήθιζε στο τέλος να χύνει την καρδάρα με το γάλα, η ομάδα που πολλές φορές “αυτοκτονούσε” και πηδούσε κάτω από τον πήχη την ώρα της κρίσης έκανε την πιο σοφή και ώριμη επιλογή της ιστορίας της, παίρνοντας έναν από τους μεγαλύτερους winners των ευρωπαϊκών γηπέδων.
“Ήμασταν σε μία δύσκολη κατάσταση και είδαμε στο πρόσωπο του Τσάμπι έναν παγκόσμιο σταρ αλλά ταυτόχρονα και έναν άπειρο προπονητή που δεν είχε βρεθεί ποτέ στο παρελθόν επικεφαλής μίας μεγάλης ομάδας.
Παρόλα αυτά ήμουν πεπεισμένος για τις ικανότητές του από την πρώτη στιγμή και ο Τσάμπι ήταν πεπεισμένος για τις ικανότητές μας ως ομάδα”, δήλωσε ο αθλητικός διευθυντής των ασπιρίνων, Σίμον Ρόλφες, για την επιλογή του Ισπανού στο τιμόνι, κίνηση που στήριζαν 100% και οι παίκτες αν αναλογιστεί κανείς τις δηλώσεις του Φρίμπονγκ.
“Θα πρέπει να τον σέβεσαι γιατί ήταν εκεί και τα έκανε όλα. Έχει κατακτήσει τα πάντα, το Champions League και το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ως ποδοσφαιριστές, πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που έχουμε έναν τέτοιο προπονητή. Είναι κάποιος που ξέρει το πώς να χρησιμοποιεί την ομάδα, ξέρει τις ικανότητες και τις αδυναμίες μας”.
Τα αποτελέσματα μάλιστα δικαίωσαν νωρίς τόσο την ομάδα όσο και τον νεαρό προπονητή της. Ο Αλόνσο παρέλαβε τη σκυτάλη από τον Γκεράρδο Σεοάνε στις 5 Οκτωβρίου 2022 με την ομάδα δεύτερη από το τέλος μετά από τις 8 πρώτες αγωνιστικές της Bundesliga και με τη χειρότερη εκκίνησή της σε μία σεζόν από το 1979, για να κάνει πράματα και θάματα τους επόμενους μήνες.
Αποτέλεσμα; Το φινάλε της σεζόν βρήκε την Λεβερκούζεν να εκτοξευτεί στη βαθμολογία και από την 17η θέση που την πήρε να τερματίσει στην 6η για να πάρει το εισιτήριο για το Europa League της σεζόν 2023-24, ενώ την οδήγησε και στον πρώτο ευρωπαϊκό ημιτελικό της ιστορίας της μετά από 21 χρόνια, όπου έχασε στις λεπτομέρειες από την Ρόμα του Ζοζέ Μουρίνιο.
Το περασμένο καλοκαίρι αρκετοί ήταν οι μνηστήρες που ενδιαφέρθηκαν για εκείνον (η Τότεναμ μεταξύ αυτών), όμως ο ίδιος δεν το σκέφτηκε στιγμή να αποχωρήσει και μάλιστα υπέγραψε νέο συμβόλαιο μέχρι το 2026, με τον Ισπανό να δίνει στη συνέχεια ρεσιτάλ στη καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο προσγειώνοντας στην “Bay Arena” παίκτες που θα… απογείωναν την ομάδα χωρίς να φύγουν πάνω από 20 εκατομμύρια ευρώ από τα ταμεία του κλαμπ (90 εκατ. ευρώ τα έξοδα για μεταγραφές – 70 εκατ. ευρώ τα έσοδα από πωλήσεις).
Οι μεταγραφές που έδειξαν το δρόμο προς την κορυφή
Ο αρχηγός της εθνικής Ελβετίας, Γκρανίτ Τζάκα (από Άρσεναλ), ο Γιόνας Χόφμαν (από Γκλάντμπαχ), ο Αλεχάντρο Γκριμάλντο (από Μπενφίκα) και ο Βίκτορ Μπονιφέις (από Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ) αποτέλεσαν μία τετράδα που ισχυροποίησε αφάνταστα την Λεβερκούζεν και τα αποτέσματα ήταν εμφανή από την αρχή της σεζόν.
Ο Αλόνσο έχτισε την ομάδα του (στην πρώτη φουλ σεζόν μαζί της) να παίζει με διάταξη 3-4-3 δίνοντας έμφαση στην καλή κυκλοφορία και στη γρήγορη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση, με την Μπάγερν να παίρνει τη μία νίκη μετά την άλλη και να στέλνει από νωρίς το μήνυμα στην Μπάγερν του… Χάρι Κέιν πως είχε έρθει για να αμφισβητήσει την παντοκρατορία της που κρατούσε 11 χρόνια.
Τον Φεβρουάριο, το ρεκόρ της Μπάγερν με τα 32 διαδοχικά ματς έγινε σκόνη και θρύψαλα από την εκπληκτική Λεβερκούζεν, η οποία πήγαινε πλέον με σπαμένα φρένα σε Γερμανία και Ευρώπη και αναζητούσε ομάδα για να της κόψει τη φόρα και να την επαναφέρει στις… εργοστασιακές ρυθμίσει της.
Όχι όμως. Το manual είχε πεταχθεί, ο υποτιμητικός όρος “Neverkupen” είχε κλειδωθεί στο συρτάρι και είχε πεταχθεί το κλειδί, με τις ασπιρίνες να μοιράζουν… ασπιρίνες στους αντιπάλους και τα ρεκόρ να διαδέχονται το ένα το άλλο.
Με τους Μπονιφέις (14 γκολ) και Βιρτς (18 γκολ και 19 ασίστ συνολικά για το νέο παιδί-θαύμα του γερμανικού ποδοσφαίρου) να σκοράρουν κατά ριπάς και τους Γκριμάλντο (10 γκολ) και Φρίμπονγκ (9 γκολ) να συνθέτουν ένα από τα πιο παραγωγικά δίδυμα ακραίων φουλ-μπακ στην Ευρώπη (έχουν συμμετοχή σε 53 γκολ!), η Λεβερκούζεν κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της πέντε αγωνιστικές πριν το φινάλε ενώ έφτασε να μαζέψει 40 ολόκληρους πόντους από την περυσινή -αρκετά καλή- σεζόν της..
Οι αριθμοί της είναι τόσο εκτυφλωτικοί που προκαλούν θαυμασμό και στον πιο αδαή με το ποδόσφαιρο. Σε 34 αγωνιστικές είχε ρεκόρ 28 νίκες και 6 ισοπαλίες, μάζεψε 90 βαθμούς, έβαλε 89 γκολ και δέχτηκε μόλις 24, έφτασε κάποια στιγμή τις 10 σερί νίκες ενώ κράτησε απαραβίαστη την εστία της σε 16 από τα 34 ματς.
Πλέον, δεν ξέρει πώς να χάνει και διψάει για το τρεμπλ
Πάνω από όλα όμως, αρνείται να χάσει (σχεδόν διψήφιος ο αριθμός αγώνων που έκανε ανατροπές στο φινάλε), μετράει πλέον ένα εξωγήινο αήττητο 51 αγώνων χωρίς ήττα σε όλες τις διοργανώσεις (42 νίκες – 9 ισοπαλίες) και “απειλεί” να τελειώσει τη σεζόν χωρίς ήττα και όχι απλά με ένα πρωτάθλημα αλλά με ένα τρεμπλ, αφού έχει μπροστά της δύο τελικούς μέσα σε διάστημα λίγων ημερών.
Το βράδυ της Τετάρτης (22/05, 22:00) αντιμετωπίζει την Αταλάντα στο “Aviva Stadium” του Δουβλίνου με στόχο να κατακτήσει την ευρωπαϊκή κορυφή μέσω του Europa League ενώ το ερχόμενο Σάββατο (25/05, 21:00) καλείται να πάρει και έναν εγχώριο τελικό ως φαβορί, αυτόν με την Καϊζερσλάουτερν για το Κύπελλο Γερμανίας με στόχο το νταμπλ.
Θα τα καταφέρει; Η Αταλάντα δείχνει ικανή να την σταματήσει έχοντας αποκλείσει στο δρόμο προς τον τελικό τις Μαρσέιγ, Λίβερπουλ και Σπόρτινγκ, όμως ποιος μπορεί να ποντάρει κόντρα σε μία ΟΜΑΔΑ -με όλη τη σημασία της λέξης-που έχει παίκτες όπως ο Βιρτς, ο Τζάκα, ο Γκριμάλντο, ο Χόφμαν, ο Φρίμπονγκ, ο Μπονιφέις, ο Σικ, ο Παλάσιος, ο Τα, ο Ταπσόμπα, ο Κοσούνου και ο Χινκάπιε;
Και το βασικότερο; Ποιος μπορεί να βάλει έστω ένα ευρώ ποντάροντας κόντρα στον Τσάμπι Αλόνσο; Όπως είπε άλλωστε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Κλάους Τόπμελερ “Είχα να δω πολύ καιρό μία ομάδα με τόση αυτοπεποίθηση με τη μπάλα στα πόδια, τόσο αποφασισμένη, τόσο γρήγορο και τόσο υπέροχη τακτικά. Έχει τεράστια ευκαιρία να αφήσει πίσω της το όνομα “Neverkupen”.
