Όλα αυτά τα χρόνια είχαμε συνηθίσει το debate για τον Ρονάλντο και τον Μέσι και τα αδιανότητα ρεκόρ που έσπαγαν το ένα μετά το άλλο. Η σκυτάλη έχει αλλάξει πλέον χέρια και έχει πάει στο μοντέρνο rivalry των Μπαπέ-Χάαλαντ και τα γκολ τους στο Champions League που απειλούν τον κορυφαίο σκόρερ στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Την ίδια στιγμή, ταπεινά, μακριά από τα φώτα που πέφτουν πάνω σε κάθε άμπαλο που πάει με 100 εκατ. ευρώ στην Premier League, ο Τσίρο Ιμόμπιλε έβαλε το όνομά του στα βιβλία του κορυφαίου αθλήματος. Ο επιθετικός της Λάτσιο, λίγο πριν κλείσει τα 34 χρόνια του, έγραψε ιστορία στην Serie A φτάνοντας τα 200 γκολ και μπαίνοντας για πάντα στο Πάνθεον του ιταλικού ποδοσφαίρου…
Στην καριέρα του έκανε δύο μεγάλα «μπαμ» πριν γίνει για πάντα Laziale. Το πρώτο ήταν τη σεζόν 2011-12 όταν με τη φανέλα της Πεσκάρα έβαλε 28 γκολ στην Serie B και το δεύτερο δύο χρόνια αργότερα, όταν σαν παίκτης της Τορίνο πέτυχε 22 στην Serie A και μαζί με τον Αλέσιο Τσέρτσι έβγαλαν την Granata στην Ευρώπη. Αυτό ήταν. Τα τόσα γκολ στο πρωτάθλημα με την περισσότερη τακτική και τις καλύτερες άμυνες δεν άνοιξαν απλά τις πόρτες για τις καλύτερες ομάδες της Ιταλίας. Άνοιξαν τα σύνορα.
Αφού λύθηκε το θέμα της συνιδιοκτησίας με την Γιουβέντους, η Τορίνο πήρε 18 εκατ. ευρώ από την Μπορούσια και ο Τσίρο έγινε κάτοικος Ντόρτμουντ. Στην πρώτη και μοναδική χρονιά του με την BvB περιορίστηκε στα «μόλις» 10 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις και η επόμενη σεζόν τον βρήκε δανεικό στην Ανδαλουσία για την Σεβίλλη και το δεύτερο μισό της στην Ιταλία ξανά με την «Τόρο». Τον Ιούλιο του 2016. Έγινε ένα από τα deal της 10ετίας. Και λίγα λέμε.
Γιατί η Λάτσιο έδωσε στην Ντόρτμουντ λιγότερα από 10 εκατ. ευρώ για τον ξανθομάλλη φορ και έλυσε το πρόβλημά της στην επίθεση μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο. Ο Ναπολιτάνος έγινε κάτοικος Αιώνιας Πόλης στα 26 του και εξελίχθηκε στον Νο1 σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου της πρωτεύουσας. Παρότι δεν κατέκτησε ποτέ το Scudetto, είναι πλέον ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών μπαίνοντας σε ένα πολύ κλειστό club.
Στην πρώτη του σεζόν στο Olimpico, το 2016-17 πέτυχε 23 γκολ σπάζοντας το ρεκόρ του στην Serie A, την επόμενη ανέβηκε σε mode υπερπαίκτη με 29 και παρότι το 2018-19 έπεσε στα 15, το 2019-20 μπήκε στα βιβλία της ιστορίας. Ήταν τότε που σε 37 αγώνες στο Campionato σημείωσε 36 γκολ και έβαλε από κάτω κάθε Superstar της Ευρώπης φορώντας εκείνος το Χρυσό Παπούτσι.
Τα επόμενα χρόνια η Μίλαν ενδιαφέρθηκε να δώσει 60 εκατ. ευρώ για να τον αποκτήσει, όμως ο Κλαούντιο Λοτίτο δεν θα το επέτρεψε αυτό. Ο Τσίρο «έδεσε» για πάντα στην Λάτσιο με την οποία πανηγύρισε ένα Coppa Italia και δύο Super Cup υπό τις οδηγίες του Σιμόνε Ιντζάγκι και στον εκτός έδρας αγώνα της Κυριακής (11/02) με την Λάτσιο έφτασε τα 200 γκολ στην Serie A, κάτι που έχουν καταφέρει μόλις 6 ακόμα άνθρωποι.
Πιο φρέσκος απ’ όλους, ο Αντόνιο Ντι Νατάλε που έβαλε τα περισσότερα από τα 209 γκολ του στο calcio με την Ουντινέζε, την οποία μάλιστα έστειλε 180 λεπτά από τους ομίλους του Champions League αν και στο φινάλε αυτό δεν έγινε. Στα 216 σταμάτησε ο Ζοσέ Αλταφίνι, ο Βραζιλιανο-Ιταλός που έγραψε ιστορία με τις Μίλαν, Νάπολι, Γιουβέντους, ενώ με ίδιο αριθμό έβαλε τέλος στην καριέρα του ο Τζουζέπε Μεάτσα, o μύθος της Ίντερ που αγωνίστηκε και στους Rossoneri.
Φτάνοντας στο βάθρο, συναντάμε τον Νο1 ξένο σκόρερ της Μίλαν, τον Σουηδό, Γκούναρ Νόρνταλ, το κτήνος με το τρομερό αριστερό πόδι, που πριν αποχωρήσει από το top-level έπαιξε για δύο χρόνια και στην Ρόμα. Στο Νο2 είμαστε στα πιο… δικά μας χρόνια με τον Φραντσέσκο Τότι, bandiera και απόλυτο σύμβολο της Ρόμα με την οποία σκόραρε 250 φορές μόνο στο πρωτάθλημα, ενώ στην κορυφή βρίσκεται ο Σίλβιο Πιόλα, που είναι μέχρι σήμερα στα βιβλία χάρη στα τέρματά του με τις Λάτσιο, Τορίνο, Γιουβέντους, Νοβάρα.
Δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ, κανένας να βάλει τον Τσίρο σε κορυφαία 11άδα ή να τον θεωρεί καλύτερο όλων. Χωρίς να έχει τους top συμπαίκτες και όντας σε μια ομάδα που εδώ και χρόνια ξοδεύει λίγα λεφτά, ο Ιμόμπιλε έγινε ο ορισμός του Capocannoniere. Πιθανότατα αποτελεί τη μεταγραφή της δεκαετίας και πολλά μεγάλα ονόματα θα υπέγραφαν για να έχουν στο βιογραφικό τους όσα έκανε. Με τον τρόπο του θύμισε σε όλους ότι οι πραγματικοί υπερπαίκτες δεν είναι πάντα εκεί που γίνεται η πολλή φασαρία…
