Αφού έχασε το πρωτάθλημα του 2022 στο φινάλε από την Μίλαν και πέρυσι είδε την Νάπολι να κάνει μια αδιανόητη σεζόν και να φτάνει στο «θαύμα», η Ίντερ φέτος νιώθει ότι είναι η χρονιά της. Οι Nerazzurri έπειτα από δύο αποτυχημένες προσπάθειες, φέτος φαίνεται πως θα δικαιώσουν τον τίτλο του φαβορί και θα ράψουν το 2ο αστέρι στη φανέλα τους.
Και αυτή η άποψη επιβεβαιώνεται από την τελευταία νίκη στην έδρα της Νάπολι. Μια νίκη που αποτελεί «δήλωση» τίτλου. Γιατί η ομάδα του Σιμόνε Ιντζάγκι, αφού προκρίθηκε και μαθηματικά στους «16» του Champions League από την 4η αγωνιστική των ομίλων, είχε να δώσει στην Serie A τρία σερί εκτός έδρας ματς με Αταλάντα, Γιουβέντους, Νάπολι. «Μα θα τα πάρει όλα;» θα αναρρωτιόταν κάποιος. Ε, σαν να τα πήρε όλα είναι δεδομένου του 1-1 στο Τορίνο με τους Bianconeri.
Η ομάδα του Σιμόνε Ιντζάγκι έδειξε λίγο απ’ όλα στο Diego Maradona. Έδειξε σαφώς τον μηχανισμό που έχει σαν σύνολο αφού ο Μπαστόνι ήταν έξω και ο Ντε Βράι τραυματίστηκε στο 18’ και στην άμυνα ήταν σαν να μην συνέβη τίποτα. Με σέντερ-μπακ που αν έπαιζαν σε άλλο club δεν υπήρχε περίπτωση να εμπνέουν τέτοια σιγουριά. Συμπαγής λοιπόν ή Ίντερ, έχει ποιότητα, έχει και άστρο.
Είχε την τύχη με το μέρος της στον ιταλικό νότο, καθώς τις δύο φορές που η Νάπολι βρέθηκε εκατοστά από το να σκοράρει, λεπτά αργότερα δέχθηκε γκολ. Στο πρώτο, τα video δείχνουν ότι ο Λαουτάρο κάνει φάουλ στον Λομπότκα στο ξεκίνημα της επίθεσης και στο δεύτερο ότι ο Ατσέρμπι κάνει πέναλτι στον Οσιμέν, πριν ο Ζόμερ νικήσει τον Κβαρατσχέλια. Για να το πούμε πιο απλά, ακόμα και η αμφιβολία με το μέρος των Nerazzurri είναι φέτος.
Τρομερή στην άμυνα. Τρομερή και στην επίθεση με τον Λαουτάρο απλά να υπάρχει και να γίνεται… γκολ, ενώ και ο Μάρκους Τουράμ ήδη βάζει υποψηφιότητα για μεταγραφή της χρονιάς στην Serie A. Και μάλιστα ελεύθερη, αφού μέχρι στιγμής έχει «φουλ του 5», Χριστούγεννα έρχονται, είπαμε να πούμε και έναν όρο του πόκερ. Ο Γάλλος μετρά 5 γκολ, 5 ασίστ, 5 κερδισμένα πέναλτι. Χαλάλι ο μισθός των 6 εκατ. ευρώ τον χρόνο.
Είναι έργο και αυτό του Ιντζάγκι. Που μπορεί πολλοί να του χρεώνουν ότι παίζει μόνο 3-5-2 και ότι δεν έχει Plan B όταν στραβώνουν τα πράγματα, όμως ο allenatore κάτι κάνει καλά. Έχοντας μόλις δύο παίκτες παγκόσμιας κλάσης [Νικολά Μπαρέλα, Λαουτάρο Μαρτίνες], έχει καταφέρει να φτιάξει μια από τις πιο δυνατές ομάδες στην Ευρώπη. Και το αξίζει το credit ο πρώην παίκτης και τεχνικός της Λάτσιο.
Έδωσε από πέρυσι νέο ρόλο στον Τσαλχάνογλου, τον έκανε regista, αυτόν που παίζει ακριβώς μπροστά από την άμυνα, και ο Τούρκος, στα 30 πλέον, κάνει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Φαίνεται στους αριθμούς αλλά και στον τρόπο που παίζει. Ακόμα και από τη δήλωση ότι είναι «μέσα στους 5 κορυφαίους στον κόσμο» το καταλαβαίνεις αυτό. Με τον πρώην άσο της Μίλαν και τον Μχιταριάν στην 3άδα, ποιος άλλος θα μπορούσε να έχει ένα τόσο σφιχτό κέντρο;
Με Ντε Βράι, Ατσέρμπι, να παίζουν σε σημαντικά ματς και δέχονται μετρημένες φάσεις, με τον Νταρμιάν να περνά δεύτερη νιότη. Είναι σαφές ότι το group λειτουργεί άψογα και μόνο τυχαίο δεν είναι ότι έχει νίκες με Μίλαν, Νάπολι, Ρόμα, Αταλάντα και δεν έχει χάσει στο εκτός έδρας six-pointer με την Γιουβέντους.
Ακόμα και εκτός γραμμών, winner είναι η Ίντερ. Είναι εντυπωσιακό ότι ότι στη μεταγραφική περίοδο πούλησε αντί 45 εκατ. ευρώ τον Αντρέ Ονάνα. Έναν τερματοφύλακα που χωρίς τη σούπερ άμυνα μπροστά του, βλέπουν όλοι πόσο καλός shot-stopper είναι φέτος. #not. Το σύνολο και η λειτουργία του, «παρουσίασαν» έναν Ονάνα που δεν υπήρχε, η Γιουνάιτεντ «τσίμπησε» και τα έσκασε και οι Μιλανέζοι τον αντικατέστησαν με κάποιον που κόστισε 6 εκατ. ευρώ και είναι σαφώς καλύτερος.
Φέτος όλα πάνε καλά. Παρά την κακή περσινή σεζόν στην Ιταλία με μια ντουζίνα ήττες, η εμφάνιση στον τελικό του Champions League αποδείχθηκε μεγάλη «ντόπα» και αυτό αποδεικνύεται από το ότι πιστεύουν πως είναι φαβορί σε κάθε ματς. Ακόμα και το 3-0 στο ημίχρονο από την Μπενφίκα γύρισαν οι Nerazzurri και την άλλη βδομάδα θέλουν απλά να μην χάσουν από την Σοσιεδάδ στο Meazza για να πάνε στους «16» ως πρώτοι και αήττητοι.
Η Ίντερ έχει να φοβάται δύο πράγματα. Το πρώτο είναι το όνομα που τη συνοδεύει. ‘Pazza Inter’, ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο. Πριν δύο χρόνια, στο δεύτερο μισό της σεζόν, ήταν 1-0 κόντρα στην Μίλαν μέχρι το 75’ και η Live βαθμολογία έλεγε +10, όμως στο τέλος οι Rossoneri νίκησαν με 1-2 με δύο γκολ του Ζιρού και στο φινάλε πήραν τα «δώρα» από την αντίπαλό τους και το Scudetto. Το δεύτερο πράγμα, είναι η Γιουβέντους.
Έπειτα από ένα ξεκίνημα στο οποίο δεν έπειθε ότι μπορεί να βρει σταθερότητα, η Κυρία κάνει τον ουδέτερο να πει «βρε λες;». Έχοντας μάθει να παίζει χωρίς stars, με ομαδικό πνεύμα, απίστευτη αυτοθυσία για το σύνολο και μαχητικότητα, η Γιουβέντους πλέον πείθει μόνο εκεί που έχει σημασία. Στα αποτελέσματα.
Αν και είναι χειρότερη επίθεση από τις ομάδες της πρώτης 6άδας, η Γιούβε έχει τη 2η καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα και το πιο σημαντικό, τον τρόπο να κάνει νίκες. Με τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι να ενδιαφέρεται μόνο για τους τρεις βαθμούς και για τίποτα απολύτως άλλο, οι Τορινέζοι με μισό-μηδέν κάνουν τη δουλειά και αυτό μπορεί να συνεχιστεί δεδομένου και του ότι έχουν ένα ματς την εβδομάδα αφού δεν παίζουν στην Ευρώπη.
Η Ίντερ για τους περισσότερους είναι με τη βελόνα στο χέρι και αποτελεί το απόλυτο φαβορί για να ράψει το 20ό Scudetto, όμως είναι και «ειδική» στο να αυτοκτονεί και να χάνει σημαντικούς τίτλους μέσα από τα χέρια της. Όσο υπάρχει αυτή η Γιουβέντους, θα υπάρχει και ενδιαφέρον μέχρι το φινάλε. Είπαμε, Pazza Inter…
