Ρίο Ντε Τζανέιρο, 4 Νοεμβρίου του 2023. Το Maracana φιλοξενεί τον τελικό του Copa Libertadores και το σκορ είναι στο 1-1. Το ρολόι σημαδεύει το 80’ και ο προπονητής της Φλουμινένσε, Φερνάντο Ντινίζ, κοιτάζει στον πάγκο του, προς τον άνθρωπο που τον έχει βοηθήσει τόσες και τόσες φορές την τελευταία στιγμή. «Εσύ θα βάλεις το γκολ που θα μας δώσει τον τίτλο κόντρα στην Μπόκα» είπε στον Τζον Κένεντι και όλα τα άλλα είναι ιστορία…
Ο 21χρονος επιθετικός εξελίχθηκε στον απόλυτο «ήρωα», καθώς με δικό του γκολ στην παράταση η «Φλου» κατέκτησε τον πρώτο μεγάλο τίτλο της. Όμως τίποτα δεν ήταν εύκολο για τον Κένεντι, ο οποίος μόλις πριν μερικούς είχε δοθεί δανεικός και ότι δεν πουλήθηκε ήταν καθαρά θέμα τύχης. Ένας χαρακτήρας που χάρη στον προπονητή του ξεπέρασε τα προβλήματα εκτός γηπέδων και πλέον βρισκόταν μόνο στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή…
Κουβαλώντας αυτό το όνομα λόγω του κολλήματος του πατέρα του με την αμερικάνικη ιστορία, στα μικρά τμήματα έκανε τρελά πράγματα, συνδύαζε τεχνική και physical χαρακτηριστικά, όμως υστερούσε στο πνευματικό κομμάτι. Τα γκολ του με τις u-18 και u-19 τον ανέβασαν γρήγορα στη μεγάλη ομάδα, όμως τα μυαλά του δεν ήταν στο κεφάλι του και αποτέλεσε πονοκέφαλο για τους προπονητές και τη διοίκηση. Εκτός από προβληματικός χαρακτήρας, ήταν και large.
Είχε κάνει καλούς λογαριασμούς από πρόστιμα για αργοπορίες και αδικαιολόγητες απουσίες, ενώ το βιογραφικό που είχε «χτίσει» σε τόσο μικρή ηλικία ήταν πραγματικά εντυπωσιακό. Live στα social-media στα οποία έδειχνε τον εαυτό του να καπνίζει, σπασμένο πόδι σε αγώνα με φίλους, κατάσχεση του αυτοκινήτου του επειδή βρέθηκαν μέσα ναρκωτικά είναι κάποια από τα highlights.
Σε αντίθεση με τα δελτία ειδήσεων, έπαιξε λίγες φορές καλή μπάλα. Στην Βραζιλία έχουν να θυμούνται ότι σκόραρε στο ντεμπούτο του και την γκολάρα στο derby με την Φλαμένγκο. Το υπόλοιπο διάστημα ήταν εξαφανισμένος. Η Φλουμινένσε είχε χάσει σχεδόν κάθε ελπίδα στον Κένεντι και μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο αποφάσισε να τον δώσει δανεικό.
Τον έστειλε στην… Ferroviaria, μια απόφαση που αποδείχθηκε καθοριστική για το μέλλον του και την ιστορία αφού κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, ο Κένεντι κατάλαβε ότι πρέπει να αλλάξει. Δεν έκανε ό,τι μ@λ@κία μπορεί να φανταστεί κανείς, δεν ήταν καθυστερημένος στις προπονήσεις, δεν προκαλούσε εκτός γηπέδου.
Και το βασικότερο: 6 γκολ σε 11 αγώνες, δικός του ο τίτλος του 2ου σκόρερ του πρωταθλήματος Paulista και μια δεύτερη ευκαιρία στο club του Ρίο. Για να έρθει αυτή όμως, εκτός από ικανότητα χρειάστηκε και τύχη. Γιατί η Φλουμινένσε πλέον συζητούσε την πώλησή του με το κατάλληλο ποσό όμως ποτέ δεν ήρθε πρόταση 8 εκατ. ευρώ που ήταν η απαίτηση του club. Όμως καμία δεν τα έδωσε, μόνο ενδιαφέρον για δανεισμό υπήρξε και αυτό απορρίφθηκε. Ήταν η στιγμή που άλλαξε το τσιπ και ο Τζον Κένεντι μεταμορφώθηκε σε winner για την ομάδα του.
Πέρα από το αγροτικό, τεράστιο ρόλο στην… επανένταξή του έπαιξε ο προπονητής του, ο οποίος το είχε βάλει στόχο να τον αξιοποιήσει. «Έχουμε ήδη χάσει πολύ από τον Τζον Κένεντι, θα κάνω τα πάντα για να τον βοηθήσω να έχει μια νορμάλ ζωή στο ποδόσφαιρο» είπε ο τεχνικός που έχει σπουδάσει ψυχολογία και το είχε πάρει προσωπικά. «Είναι ένα εκπληκτικό ταλέντο και κάποιος με μια ιστορία πίσω του. Πρέπει να αγκαλιάσουμε στην ομάδα τον άνθρωπο, όχι μόνο τον παίκτη».
Εκτός από τον Ντινίζ, τον βοήθησε και ο τρόπος που τον υποδέχθηκαν οι legends του συλλόγου. Ο Μαρσέλο, αλλά και ο Φελίπε Μέλο, το έτερο μεγάλο όνομα. Οι δύο τον πήραν από την αρχή υπό την προστασία τους και του έδωσαν το παρατσούκλι «άνθρωπος των θαυμάτων». Γιατί μπορεί η «Φλου» σε αυτή την ιστορική διαδρομή να είχε απόλυτο πρωταγωνιστή τον Χερμάν Κάνο των 13 γκολ, όμως χωρίς τον Κένεντι, ούτε θα πήγαινε στον τελικό ούτε θα κατακτούσε τον τίτλο.
Ένας παίκτης που ερχόταν κυρίως από τον πάγκο, είναι απίστευτο το πόσο καθοριστικός αποδείχθηκε. Μπορεί να έπαιξε σε μόλις 5 από τους 13 αγώνες στην πορεία προς τον τίτλο, όμως είχε συμμετοχή στα 8 από τα 24 γκολ της ομάδας του, ένα καθοριστικό 33%.
Στους «16» με την Αρχεντίνος Τζούνιορς χάρισε την πρόκριση με ασίστ και γκολ στις καθυστερήσεις στον επαναληπτικό και το ίδιο έκανε στους «8» με την Ολίμπια Ασουνσιόν. Στα ημιτελικά, στον «εμφύλιο» με την Ιντερνασιονάλ σκόραρε στο 81’ και έδωσε ασίστ στο 90’ και στον τελικό, έγραψε ιστορία στην παράταση με το winner που χάρισε την πρώτη κούπα ever για τον σύλλογο.
Στο ιστορικό βράδυ στο Maracana, ήταν εκείνος που ολοκλήρωσε έναν εκπληκτικό συνδυασμό πετυχαίνοντας ένα γκολ παγκόσμιας κλάσης που θα μείνει για πάντα στα βιβλία του συλλόγου και της κορυφαίας διοργάνωσης της Λατινικής Αμερικής.
Ακόμα και τότε έδειξε σημάδια του… παλιού χαρακτήρα του καθώς «ξέχασε» εντελώς ότι είναι παίκτης και έμεινε στην εξέδρα πανηγυρίζοντας με τους οπαδούς της Φλουμινένσε για να δει δεύτερη κίτρινη, όμως η ιστορία είχε ήδη γραφτεί. «Το πιο σημαντικό γκολ της ζωής μου…».
