Αν θέλει κανείς να μειώσει την τεράστια επιτυχία του Άρη με την κατάκτηση του πρωταθλήματος, παίρνει κατευθείαν τη συζήτηση στο θέμα του μπάτζετ. Μόνο που ο μύθος αυτός είναι πανεύκολο να καταρριφθεί για πολλούς λόγους. Κατά τη γνωστή φράση-κλισέ, δεν έτυχε αλλά πέτυχε κι όλα έχουν την εξήγησή τους.
Πρώτον: ο προϋπολογισμός του δεν είναι μεγαλύτερος από άλλες ομάδες. Από κάποιες ναι, όχι όμως απ’ όλες. Το κεφάλαιο «μπάτζετ» απλά βολεύει στο να τον χρησιμοποιούν οι υπόλοιποι ως άλλοθι για τις δικές τους αποτυχίες.
Δεύτερον: ασφαλώς έριξε χρήμα, αλλά το χρήμα από μόνο του δεν φέρνει την ευτυχία (ή τον τίτλο). Χρησιμοποίησε ΣΩΣΤΑ το μπάτζετ, έχοντας πρωτίστως οργανωθεί όπως έπρεπε σε όλα τα επίπεδα. Καμία ομάδα στην Κύπρο δεν διαθέτει το τμήμα σκάουτινγκ του Άρη. Καμία. Ο Μαγιαμπέλα αποκτήθηκε από τη Φαρένσε, ομάδα β’ κατηγορίας της Πορτογαλίας. Ο Μπαμπίκα ήρθε το καλοκαίρι του 2022 για…δοκιμαστικά από την Γκαμπόν, ο Μουσούντα επίσης από την ίδια χώρα. Για τον Στρούσκι δόθηκαν χρήματα για να αποκτηθεί από τη Γιαγκελόνια, αλλά το συμβόλαιό του δεν είναι καν από τα ψηλότερα. Ο Μπράουν αγωνιζόταν στον Άρη στη…δεύτερη κατηγορία, ο Σόκε ήρθε από μια μέτρια ομάδα του Ισραήλ με χρηματικό αντίτιμο, ο Πηλέας από τον Εθνικό Άχνας που είχε υποβιβαστεί. Ο αναπληρωματικός του Βανά Άλβες των 300.000 ευρώ το χρόνο, είναι ο Σοφρωνίου που έχει ένα από τα χαμηλότερα συμβόλαια στο ρόστερ. Για κάθε Κακόριν, Γκομίς, Μπρόρσον, Βανά, υπάρχουν και τα παραδείγματα που μόλις έχω προαναφέρει. Έριξε χρήμα μεν, με το σωστό τρόπο δε, φροντίζοντας να έχει και τις κατάλληλες διασυνδέσεις-συνεργασίες. Επένδυσε συνάμα σε έναν νεαρό προπονητή, τον οποίο στήριξε (κι ενίσχυσε) στο κακό του διάστημα, βγαίνοντας δικαιωμένος. Παρεμπιπτόντως: πόσες μεγάλες ομάδες αντέχουν να επενδύσουν σε έναν 34χρονο τεχνικό, όπως έπραξε πέρυσι ο Άρης; Η ερώτηση βεβαίως είναι ρητορική. Εν κατακλείδι: αν μετρούσε μόνο το μπάτζετ, τότε η Πάφος FC θα είχε ήδη κάνα δυο πρωταθλήματα.
Τρίτον: Ο Βλάντιμιρ Φεντόροφ αποδεικνύει με τις κινήσεις του ότι ήρθε για να μείνει. Το πόσο βάρος έχει ρίξει στο τμήμα μάρκετινγκ, δεν είναι δύσκολο να το κατανοήσει κανείς. Στο δρόμο προς Λεμεσό, ουκ ολίγες διαφημιστικές πινακίδες προβάλλουν τον Άρη. Στο αεροδρόμιο, το ίδιο. Στο youtube, επίσης. Αγόρασε γήπεδα φούτσαλ στα Λειβάδια Λάρνακας, τα οποία θα χρησιμοποιούνται για τις ακαδημίες του Άρη. Επαναλαμβάνω, στη…Λάρνακα. Μέχρι και σε λεωφορείο επένδυσε ο Λευκορώσος, το κόστος του οποίου ανέρχεται κοντά στις 400.000 ευρώ. Την μπουτίκ του Άρη θα τη ζήλευε η κάθε ομάδα στην Κύπρο. Πέραν όλων αυτών, ας ρωτήσει κανείς τους υπαλλήλους του για το πώς αισθάνονται που εργάζονται σ’ αυτή την ομάδα.
Με άλλα λόγια, ο Άρης (δείχνει να) διαθέτει όλα τα εχέγγυα ώστε αυτή η επιτυχία να μην αποτελέσει ένα απλό πυροτέχνημα που έφερε λάμψη, δημιούργησε θόρυβο και μετά σίγησε. Να μην αποτελέσει την κυπριακή Λέστερ, να μην είναι ένα παραμύθι που θα το λέμε και θα το θυμόμαστε, αλλά ένα προμήνυμα για το τι θα ακολουθήσει. Τα άλλοθι που προβάλλουν οι υπόλοιποι δεν μπορούν να υφίστανται εσαεί.
Ανδρέας Βεντούρης
