Ήταν 4/4 του 2012. Πριν 11 χρόνια. Το ρολόι έδειχνε 21:45. Ο Ιταλός Τζιανλούκα Ρότσι σφυρούσε την έναρξη του επαναληπτικού αγώνα του ΑΠΟΕΛ κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης, αυτή τη φορά στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου», για τους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ. Ναι, τέτοιο ταξίδι ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα. Γι’ αυτό και το πιο τρελό όνειρο, το πιο «παλαβό» σενάριο, το μεγαλύτερο έπος του Κυπριακού ποδοσφαίρου που έγινε πραγματικότητα έφτανε στο τέλος του. Όμως τέτοιο ταξίδι ούτε στα Οι γαλαζοκίτρινοι θα έχαναν με 5-2 από τη «Βασίλισσα» αλλά αυτό δεν θα σταματούσε τους οπαδούς τους στο γήπεδο να στήσουν πάρτι. Το σκορ δεν θα σταματούσε αυτούς που έμειναν πίσω και παρακολούθησαν την ομάδα τους να πετυχαίνει δύο γκολ μες το «Μπερναμπέου», να χαρούν, να κλάψουν, να χειροκροτήσουν και να γίνουν μάρτυρες μιας ακόμα ιστορικής νύχτας. Τα χρόνια πέρασαν και θα περάσουν, αλλά οι αναμνήσεις δεν θα ξεθωριάσουν. Η ιστορία δεν θα ξεγράψει και τα κλάματα χαράς δεν θα ξεχαστούν ποτέ. Εκείνο το γκολ του Μαντούκα στο 67’ πανηγυρίστηκε λες και έδινε μια πρόκριση, εκείνο το εύστοχο κτύπημα του Σολάρι στο 82’ πανηγυρίστηκε λες και το ΑΠΟΕΛ κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ. Και για να είμαστε απολύτως σωστοί, το κατόρθωμα της ομάδας του Ιβάν Γιοβάνοβιτς τότε, ήταν τέτοιου βεληνεκούς. «Όλοι μιλούν σήμερα μόνο για το στιλ παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα, αλλά πρέπει να αναγνωρίσουμε την εξαιρετική αγωνιστική φιλοσοφία τόσο του ΑΠΟΕΛ, αλλά και του Μπιέλσα στη Μπιλμπάο». Αυτά ήταν τα λόγια του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Ακόμα πιστεύεται ότι ήταν ψέμα… Φυσιολογικό. Τσιμπηθείτε όμως και φέρτε ξανά εκείνες τις στιγμές στο μυαλό σας. Ναι, τώρα μπορείτε να αφήσετε τα δάκρυα συγκίνησης να τρέξουν, όπως τότε που το ΑΠΟΕΛ έκανε κάτι που (πιθανότατα) δεν θα ξαναδεί ποτέ το Κυπριακό ποδόσφαιρο. Το 2012 ήταν όντως η χρονιά που… παλάβωσε ο κόσμος!
Θράσος Δημητρίου
