Λένε πως όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Μόνο που στην περίπτωση της ΑΕΚ, υπάρχουν όλα τα εχέγγυα η φετινή ευρωπαϊκή πορεία να αποτελέσει μονάχα την αρχή. Ευχολόγια, θα πει κανείς.
Μα αν βάλει κάτω όλα τα δεδομένα και τις παραμέτρους που αφορούν την ομάδα της Λάρνακας, δεν θα δυσκολευτεί να αντιληφθεί πως όντως διαθέτει την προοπτική ώστε να μην αρκείται απλά σε ευχάριστες αναμνήσεις.
Προφανώς το πρωτάθλημα αποτελεί τον διακαή πόθο όλων στη Λάρνακα. Το ‘χω πει ωστόσο αρκετές φορές, πως η Ευρώπη εξίσου την ψηλώνει και της προσθέτει πόντους και…μπόνους σε πολλά σημεία –όχι μονάχα στο γόητρό της.
Ο κόσμος βίωσε στιγμές τις οποίες δεν είχε ζήσει ποτέ στο παρελθόν. Δεν επρόκειτο για μία πρόσκαιρη χαρά, αλλά για μια πανέμορφη πορεία που κράτησε εννέα μήνες και ταυτόχρονα, δημιούργησε όνειρα και φιλοδοξίες. Πέραν από το γόητρο και τα σημαντικά οικονομικά οφέλη, η ΑΕΚ αποκόμισε κέρδη που δεν αποτυπώνονται μονάχα στο…ταμείο. Έφερε τον κόσμο ακόμη πιο κοντά στην ομάδα.
Τα sold out στην «Αρένα», το «ΑΕΚ LARNACA», το…σκέτο Larnac(cc)a από τους ξένους, η προσμονή ενός αγώνα, ενός ταξιδιού, το κλίμα στο αεροπλάνο, στο ξενοδοχείο, τα «πηγαδάκια», η πορεία προς το γήπεδο, η παρουσία στο πέταλο, το ραντεβού για μια μπύρα (ή και περισσότερες, βεβαίως βεβαίως) και τόσα πολλά άλλα που ο καθένας έχει ήδη καταγράψει στη μνήμη του και περιμένει πώς και πώς να τα ξαναζήσει. Στιγμές που αποτελούν τον φάρο για τα επόμενα χρόνια.
Η προσοχή στρέφεται πλέον αποκλειστικά στο πρωτάθλημα, εκεί όπου η ΑΕΚ καλείται να δείξει, ή πιο σωστά να αποδείξει (αρχής γενομένης από το ματς με τον Άρη), ότι μπορεί να κατακτήσει τον τίτλο και να αρχίσει τη νέα ευρωπαϊκή της παρουσία το ερχόμενο καλοκαίρι, ξανά, από το Τσάμπιονς Λιγκ. Διπλό το (σούπερ) δέλεαρ.
Αυτό προσδοκεί και λαχταρά κι ο κόσμος της. Η βαλίτσα παραμένει στην κάτω αποθήκη κι όχι στη σοφίτα.
Ανδρέας Βεντούρης
