Συστάσεις ιδιαίτερες δεν χρειάζονται για τον Ρονάλντο. Μια λέξη μόνο αρκεί. «Φαινόμενο»! Και αυτή η λέξη τα λέει όλα, για το ποιος ήταν όταν έπαιζε ποδόσφαιρο και τι έχει αφήσει πίσω του.
Ο Βραζιλιάνος γεννήθηκε μια ημέρα σαν την σημερινή το 1976 και πλέον έφτασε 46 χρονών. Κι όμως όταν ακούς για το φαινόμενο, σου έρχεται η εικόνα του μέσα στα γήπεδα να κάνει τα κόλπα του και να βάζει τις γκολάρες που σε άφηναν με ανοιχτό το στόμα.
Αν δεν ήταν τόσο άτυχος με τους τραυματισμούς, θα είχαμε την ευλογία να τον δούμε παραπάνω χρόνια να κάνει τα μαγικά του. Δύσκολο να βρεις παίκτη που και με τα δυο πόδια κάνει τελειώματα που… σκοτώνουν. Ο Ρονάλντο όμως δεν μασούσε και δεν υπολόγιζε εάν είναι αριστερό ή δεξί. Την μπάλα στα πόδια να είχε και ήξερε τι πρέπει να κάνει.
Κανείς μα κανείς δεν μπορούσε να σταματήσει τον Βραζιλιάνο όταν είχε την στρογγυλή θεά. Μόνο τα γόνατά του τον σταμάτησαν. Η τεχνική που είχε αξεπέραστη. Έβλεπε αμυντικό απέναντί του και του έκανε κυριολεκτικά πλάκα με τις ντρίμπλες. Άδικα άλλωστε απέκτησε αυτό το παρατσούκλι; Και δεν μιλάμε για τυχαίους αμυντικούς. Μιλάμε για αστέρες της εποχής εκείνης.
Αν μιλήσουμε για περίεργα κουρέματα των ποδοσφαιριστών όλα αυτά τα χρόνια, ο Ρονάλντο θα είναι πολύ ψηλά στη λίστα. Ίσως και πρώτος. Πολλές μανάδες τον μίσησαν το 2002, καθώς τα περισσότερα παιδάκια αντέγραψαν το κούρεμά του, που δεν ήταν και το καλύτερο. Ο ίδιος μετά από χρόνια ζήτησε συγγνώμη από όλες τις μαμάδες που έπαθαν ένα… μίνι εγκεφαλικό, βλέποντας έτσι τα παιδιά τους. Όμως γιατί το έκανε; Ήταν ένα κούρεμα που αντικειμενικά δεν τον κολάκευε καθόλου. Ωστόσο εκείνη την εποχή όλα τα media ασχολούνταν με τον τραυματισμό του φαινομένου. Έτσι πήγε ο Βραζιλιάνος και κουρεύτηκε με αυτό τον τρόπο και πλέον όλοι οι δημοσιογράφοι ασχολούνταν με το περίεργο κούρεμά του! Εκτός από παικταράς, είχε και στρατηγική!
Κλασικός Βραζιλιάνος, από μικρός που τον έχανες που τον έβρισκες ήταν με μια μπάλα στα πόδια του. «Πάντα τον έβρισκα να παίζει μπάλα με φίλους, την ώρα που θα ‘πρεπε να βρίσκεται στο σχολείο. Το ξέρω, έχασα τη μάχη μου», είχε αναφέρει η μητέρα του. Στην ηλικία των 12 ετών εντάχθηκε στην Σόσιαλ Ράμος και την πρώτη του χρονιά κατέγραψε 166 γκολ! Ναι, 166 γκολ. Πάμε παρακάτω. Συνέχεια είχε η Κρουζέιρο, όπου ξεκίνησε το 1993 την επαγγελματική του καριέρα, κάνοντας το ντεμπούτο του στην ηλικία των 16 ετών. Λογικό από εκεί και πέρα να τραβήξει τα βλέμματα. Ο Ρονάλντο είχε μπει για τα καλά στον μαγικό χώρο του ποδοσφαίρου.
Την επόμενη χρονιά σειρά είχε η Αϊντχόφεν. Μαζί της κέρδισε το Κύπελλο Ολλανδίας το 1996, ενώ το 1995 έγινε ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Ο απολογισμός του σε αυτά τα δυο χρόνια ήταν 52 γκολ σε 56 αγώνες.
Μπαρτσελόνα ή Ίντερ; Οι δυο ομάδες τον διεκδικούσαν, ωστόσο η καταλανική ομάδα του πρόσφερε 19, 5 εκατ. δολάρια και τον έκανε δικό της. Πανηγύρισε την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων την σεζόν 1996/97. Καλύτερος ξένος ποδοσφαιριστής το 1997, κέρδισε το Ευρωπαϊκό Χρυσό Παπούτσι. Θέλετε κι άλλα;
Τι είχε στην συνέχεια; Ας πάμε στους «νερατζούρι». Το 1997 ο Ρονάλντο φοράει την φανέλα της Ίντερ και συνεχίζει τα… μαγικά του. Δεν χρειάστηκε ούτε χρόνος προσαρμογής στα ιταλικά γήπεδα, δεν χρειάστηκε τίποτα. Το στυλ στην Serie A ήταν διαφορετικό από ότι είχε συνηθίσει, αλλά ο Ρονάλντο πολύ γρήγορα πέρασε τον δικό του τρόπο και την τελευταία του σεζόν φόρεσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Οι ατυχίες όμως χτύπησαν. Ρήξη τένοντα και στην επιστροφή του κάταγμα επιγονατίδας με ρήξη συνδέσμων. Πολλοί έλεγαν ότι θα σταματήσει το ποδόσφαιρο, ο Ρονάλντο όμως είχε επιμονή, υπομονή και μεγάλη θέληση για την στρογγυλή θεά. Έπειτα από χειρουργεία, αποθεραπείες, ο Βραζιλιάνος επέστρεψε με την εθνική της χώρας του και τη βοήθησε να κατακτήσει το 5ο τρόπαιό της. Ακόμα μήπως αναρωτιέστε γιατί τον έλεγαν φαινόμενο;
Μια βασίλισσα για έναν βασιλιά!
Με την φανέλα της Ρεάλ, ο Ρονάλντο πέτυχε ένα από τα γρηγορότερα γκολ στην ιστορία του συλλόγου κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης, μέσα σε 15 δευτερόλεπτα. Την πρώτη του σεζόν σκόραρε 24 τέρματα και έγινε ο πρώτος σκόρερ. Ωστόσο οι τραυματισμοί του χτύπησαν ξανά την πόρτα και αναγκάστηκε να μείνει εκτός. Εκτός έμεινε και το 2006 λόγω της φυσικής του κατάστασης, καθώς ήταν 85 κιλά και θεωρούνταν υπέρβαρος για ποδοσφαιριστής.
Το 2007 υπογράφει στη Μίλαν και ένα χρόνο αργότερα τραυματίστηκε πάλι και έπειτα φόρεσε την φανέλα της Κορίνθιας. Ο Ρονάλντο το 2010 έκανε γνωστό πως τον επόμενο χρόνο θα κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια σε ηλικία 35 ετών. Έτσι και έγινε. Το 2011 είπε αντίο στα γήπεδα αποκαλύπτοντας πως έχει υποθυρεοειδισμό, για αυτό και τα περιττά κιλά του.
«Μερικές φορές γυρίζω πίσω και σκέφτομαι όλες τις εγχειρήσεις. Όταν ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου και έτρεχε αίμα από το γόνατό μου. Σκέφτομαι αυτές τις στιγμές και τον πόνο και μου δίνει δύναμη».
Κανείς δεν ξέρει που θα έφτανε ο Ρονάλντο αν δεν είχε τα θέματα υγείας και τους τόσους τραυματισμούς. Σημασία έχει ότι αυτά που έκανε μέχρι τα 35 του χρόνια ήταν υπεραρκετά, ότι άφησε πίσω του μοναδικές στιγμές που μόνο ένα… φαινόμενο θα μπορούσε να αφήσει!
Χρόνια πολλά μεγάλε Ρονάλντο!
