Ο Τσάβι Ρόκα δεν ακούει συχνά «μπράβο», πόσο μάλλον… ευχαριστώ. Είναι γεγονός ότι την περσινή σεζόν δέχθηκε μεγάλη κριτική από ένα χρονικό σημείο και μετά, ενίοτε σωστά κι άλλοτε σε υπερβολικό βαθμό. Κατηγορήθηκε με πράγματα που δεν ευσταθούν. Όπως για παράδειγμα, ότι φέρνει άπειρους προπονητές για να φτιάχνει αυτός την ενδεκάδα. Ανοησίες…
Ο γράφων επίσης κριτίκαρε σε μεγάλο βαθμό τον τεχνικό διευθυντή της ΑΕΚ την περσινή σεζόν για μία συγκεκριμένη επιλογή: την αντικατάσταση του Νταβίντ Καταλά με τον Νταβίντ Μπαντία. Μην (μου) πει κανείς ότι… πέτυχε λόγω της 2ης θέσης, διότι η απάντηση είναι πολύ απλά «αφού πέτυχε γιατί δεν τον κράτησε…».
Ουδείς είναι υπεράνω κριτικής, όπως κι ουδείς αλάνθαστος. Όταν ασκείς κριτική, για να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη και να θεωρείται πραγματικά καλόπιστη, θα πρέπει στις επιτυχίες να μοιράζεις σωστά το μερίδιο. Το μερίδιο λοιπόν του Τσάβι στην επιτυχία της ΑΕΚ είναι πραγματικά πολύ μεγάλο.
Μπορεί να διαφωνείς μαζί του στα του προγραμματισμού. Η κάθε άποψη άλλωστε είναι υποκειμενική. Κι εγώ άλλωστε διατηρώ αμφιβολίες για 2-3 επιλογές το φετινό καλοκαίρι (όπως φαντάζομαι ο οποιοσδήποτε) όμως οφείλω-όπως κι ο καθένας-να κρίνω με την πάροδο ενός εύλογου χρονικού διαστήματος, προκειμένου να εξαγάγω όσο το δυνατόν ασφαλέστερα συμπεράσματα.
Το να μην αναγνωρίσει όμως κανείς τη συμβολή του Ρόκα στην επιτυχία της ΑΕΚ, δεν μιλάμε για διαφωνία αλλά για εμπάθεια. Ο Καταλανός πήρε μια ομάδα κυριολεκτικά από το μηδέν (στο αγωνιστικό μέρος), την αναδιοργάνωσε, την έφτιαξε από την αρχή και δημιούργησε ένα σύνολο το οποίο κατάφερε να εξασφαλίσει το εισιτήριο για ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Το ήθελε πολύ κι ο ίδιος. Άλλωστε, δυο φορές στην πρώτη του θητεία έφτασε πολύ κοντά στην πηγή, αλλά δεν ήπιε νερό λόγω… Σλόβαν Λίμπερετς και Βικτόρια Πλζεν. Τη δεύτερη φορά μάλιστα, για όσους δεν θυμούνται, δεν κατάφερε στο τέλος να συγκρατήσει τα δάκρυά του…
Ο κόσμος οφείλει να αναγνωρίζει τη μεγάλη συμβολή του Τσάβι στην επιστροφή της ΑΕΚ. Ασφαλώς έκανε λάθη –θα κάνει κι άλλα. Όμως ας ζυγίσει η ζυγαριά τα θετικά και τα αρνητικά του, να δούμε προς τα πού θα πέσει το (μεγάλο) βάρος. Ο ίδιος από την πλευρά του οφείλει να δέχεται ή ακόμη και να προσπερνάει ευκολότερα την κριτική. Τυχαίνει να γνωρίζω καλά ότι ενίοτε ενοχλείται. Ξέρει όμως επίσης πολύ καλύτερα, πως this is football.
Η ιστορία γράφει και ποτέ δεν ξεγράφει και η ιστορία της ΑΕΚ θα έχει πάντοτε σε περίοπτη θέση το όνομά του. Μπορεί να τον λατρεύεις ή να μην τον συμπαθείς, όμως αυτό δεν αλλάζει κι όπως λέει κι ο τίτλος, ένα… gracias, δηλαδή ένα ευχαριστώ, ποτέ δεν έβλαψε κανέναν!
Ανδρέας Βεντούρης
