Όταν ο Παντελίδης έδωσε εντολή για να επιτεθεί η ομάδα και συγκεκριμένα από την στιγμή που μπήκε στο γήπεδο το…χαρτάκι (βλέπε 74’) από τον Ζτραβκόφσκι, η ΑΕΛ θυμήθηκε ότι πρέπει να σκοράρει για να έχει πιθανότητες πρόκρισης.
Κατάφερε μάλιστα στο τελευταίο 20λεπτο με τις καθυστερήσεις, να απειλήσει σοβαρά την εστία της Ομόνοιας και να δείξει πολύ καλά στοιχεία. Δεν πήρε όμως την ουσία. Είτε από ατυχία, είτε λόγω Φαμπιάνο, είτε όμως και γιατί άργησε ο κόουτς να δώσει το σύνθημα της επίθεσης.
Μέχρι το λεπτό εκείνο, η ΑΕΛ, ήταν θεατής στο γήπεδο και από τύχη αλλά και λόγω του Μέγερι, κατάφερε να μείνει στο…κόλπο της πρόκρισης.
Το τελικό αποτέλεσμα όμως, ισοδυναμεί με το τέλος της σεζόν σε μία διπλή αναμέτρηση με την Ομόνοια όπου το συγκρότημα του Παντελίδη είχε τις ευκαιρίες για να προκριθεί όμως ειδικά στη ρεβάνς του ΓΣΠ, απέτυχε και ε δική του υπαιτιότητα.
Όσοι είδαν την ΑΕΛ στο τελευταίο 20λεπτό, δικαιούνται να διερωτώνται, γιατί να αργήσει τόσο να το πιστέψει, όμως ότι και να πει κάποιος τώρα, η ουσία δεν αλλάζει και στην ομάδα της Λεμεσού το μόνο που έχουν να κάνουν, είναι να μαζέψουν την απογοήτευση του αποκλεισμού και να ανασυνταχθούν για τη νέα σεζόν.
