Μία… τρύπα στο χρόνο. Η δημιουργία ενός παράλληλου σύμπαντος. Σε αυτό που ζούμε, ο Μάικλ Τζόρνταν αποφάσισε να αποσυρθεί στις 6 Οκτωβρίου 1993. Τότε δεν γνώριζε ότι αυτή ήταν η πρώτη, απ’ τις συνολικά τρεις φορές που θα αποφάσιζε να αφήσει τον ουρανό και να πατήσει στη γη, όπως οι θνητοί.
Σε μία άλλη πραγματικότητα, ο Μάικλ Τζόρνταν δεν αποσύρθηκε. Βρήκε το κίνητρο που είχε χάσει με τη δολοφονία του πατέρα του. Ή για να κάνουμε την ιστορία πιο γλυκιά, ο Τζέιμς Τζόρνταν δεν αναζήτησε καταφύγιο σε εκείνο το πάρκινγκ. Έσωσε τη ζωή του. Και την ψυχή του γιου του.
Όποια και αν είναι η κατάληξη της ιστορίας, ο Μάικλ Τζόρνταν είναι εγωιστής. Θαρρείς πως η απόφασή του ήταν ένα τερτίπι. Μία ακόμα πρόκληση. «Τι θα γίνει αν τους δώσω την ελπίδα; Και ύστερα την αφαιρέσω;».
Η απόφασή του, σε ηλικία 30 ετών και σε μία αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη για μία… συνέντευξη Τύπου, συνέπεσε με την άνοδο των Χιούστον Ρόκετς. Της ομάδας που δεν συνάντησε καμία από τις δύο τριετίες της δυναστείας των Σικάγο Μπουλς.
Ο κόσμος στερήθηκε την υπέρτατη αναμέτρηση των τελικών. Χιούστον Ρόκετς εναντίον Σικάγο Μπουλς. Μάικλ Τζόρνταν εναντίον Χακίμ Ολάζουον. Έτσι και αλλιώς, η ομάδα του Τέξας ήταν εκείνη που εκμεταλλεύτηκε την απουσία του MJ.
Η «πείνα» της αποδείχτηκε μεγαλύτερη απ’ όλων των ομάδων που… βασάνισε ο Μάικλ Τζόρνταν, κυρίως στην Ανατολή. Οι Νιου Γιορκ Νικς, οι Ιντιάνα Πέισερς έλαβαν την… ευχή τους. Την εξαφάνιση, έστω και προσωρινή του Τζόρνταν. Μα δεν κατάφεραν να αποκτήσουν τον τίτλο. Οι Νικς τον άγγιξαν (στους τελικούς του 1994). Οι Πέισερς όχι.
Οι τελικοί που δεν είδαμε
Ξέρετε, οι περισσότεροι… γκρινιάζουν για την ποιότητα των αντιπάλων των Μπουλς στους έξι τελικούς: Οι Λέικερς ήταν πια στην παρακμή τους. Οι Μπλέιζερς δεν ήταν ο καλύτερος αντίπαλος της Δύσης. Και οι Φίνιξ Σανς ήταν κατώτεροι από την αρχή. Οι Σιάτλ Σούπερ Σόνικς ήταν μία απλή ομάδα της Δύσης, ενώ οι Γιούτα Τζαζ εμπόδισαν απλώς τους Ρόκετς και τους Λέικερς να φτάσουν στους τελικούς.
Ακόμη και οι αντίπαλοι σταρ του Μάικλ, δεν ήταν τόσο λαμπεροί (Ντρέξλερ, Μπάρκλεϊ, Κεμπ, Μαλόουν).
Μία αναμέτρηση με τους Χιούστον Ρόκετς το 1994 ή το 1995 θα μπορούσε να αλλάξει την ιστορία. Ο μύθος του Μάικλ Τζόρνταν θα μπορούσε να είχε γιγαντωθεί παραπάνω. Θα μπορούσε να είχε διαλυθεί, με την ίδια ευκολία.
Ο Ολάζουον μπορεί να έβαζε ένα τέλος στο «3 στα 3» του Τζόρνταν σε τελικούς.
Τι θα γινόταν αν…
Η τριβή ανάμεσα στον Φιλ Τζάκσον, τον Τζέρι Κράουζ και τους παίκτες μπορεί να έρχονταν μία ώρα αρχύτερα. Μαζί και η τάχιστη παρακμή των Μπουλς.
Ο Air θα είχε δύο παραπάνω χρόνια να δουλέψει μαζί με τον Τόνι Κούκοτς. Ίσως όμως η παραμονή του στο ρόστερ, να μην έφερνε τον ερχομό του Ντένις Ρόντμαν, βασικού κομματιού στο δεύτερο three pit των Μπουλς.
Μία απόφαση μπορεί και αλλάζει τα πάντα. Ίσως αυτό το διάστημα λειτούργησε ως μία σχεδόν τέλεια ευκαιρία για ηρεμία. Για τον Τζόρνταν. Για τους Μπουλς.
Ίσως η κίνηση του Τζόρνταν να προκάλεσε το… ντόμινο για το δεύτερο three pit. Κανείς δεν μπορεί να το ξέρει. Ό,τι και αν κάνει. Εκτός και αν το Τζόρνταν το… ΄πήρε προσωπικά και αποφάσισε να δυσκολέψει τη ζωή του, καβαλώντας το λεωφορείο για να παίξει μπέιζμπολ, μέχρι να βαρεθεί.
Και να ξεστομίσει εκείνες τις τρεις, ιστορικές λέξεις: I am back!
