Χωρίς… χαρτάκι στο οποίο να έχει προετοιμάσει έναν λόγο, αλλά με λόγια που έβγαλε από την καρδιά του, όπως ο ίδιος ανέφερε, ο Βασίλης Σπανούλης αποχαιρέτησε το μπάσκετ.
«Νιώθω ευλογημένος. Το τερμάτισα. Έδωσα και την ψυχή μου, και τη ζωή μου. Νιώθω πολύ γεμάτος…», ανέφερε το τέλος της αποχαιρετιστήριας ομιλίας του, στη συνέντευξη Τύπου ξεκίνησε στις 18:00 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, ενώ νωρίτερα είχε παραδεχθεί με περίσση ειλικρίνεια: «Ξέρω ότι δεν ήμουν ο καλύτερος συμπαίκτης αλλά το ξέρουν ότι το έκανα για το καλό της ομάδας και πως ό,τι έκανα το έκανα με σεβασμό και με εκτίμηση».
Αναλυτικά όσα είπε ο Βασίλης Σπανούλης:
«Ευχαριστώ που ήρθατε να με τιμήσετε με την παρουσία σας. Έκανα ένα πολύ μεγάλο ταξίδι στο μπάσκετ, έμαθα πάρα πολλά πράγματα ως άνθρωπος. Έκανα μια πολύ όμορφη οικογένεια, έζησα στιγμές που δεν φανταζόμουν, αν και πάντα είχα υψηλούς στόχους. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα πετύχω όσα είχα γύρω μου με τους συμπαίκτες και τους προπονητές, όλα αυτά. Είναι σαν παραμύθι για εμένα. Υπήρξαν και καλές και άσχημες στιγμές. Οι άσχημες με σκληραγώγησαν, με έκαναν καλύτερο άνθρωπο και παίκτη και με έκαναν και να χάσω και τα μαλλιά μου.
Υπήρχαν στιγμές που δεν ήμουν ο καλύτερος συμπαίκτης, ήμουν σκληρός, πιεστικός, αλλά πάντα το έκανα για να πετυχαίνουμε τους στόχους μας και για το καλό της ομάδας. Προσπάθησα να έχω αρχές, να είμαι ένας σωστός άνθρωπος. Το πιο σημαντικό πράγμα που κατάφερα είναι να εμπνεύσω αρκετά νέα παιδιά να είναι μαχητές. Αυτή ήταν η φιλοσοφία μου, να διεκδικώ αυτό που είχα στο μυαλό μου. Ξεκίνησα στην Λάρισα, ήρθα στο Μαρούσι, στη συνέχεια πήγα στον Παναθηναϊκό, ΝΒΑ, μετά πάλι Παναθηναϊκό. Σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκα έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό και με το παραπάνω, όμως στον Ολυμπιακό βρήκα την Ιθάκη μου, βρήκα την ομάδα που ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία μου. Αγάπησα την ομάδα και τους ανθρώπους της και αγαπήθηκα σε έναν υπερβολικό βαθμό, κάτι μου με γεμίζει τιμή και περηφάνεια.
Όλοι έχουν θετικά και αρνητικά. Δούλευα και δεν έλεγα πολλά λόγια. Θέλω να ευχαριστήσω τους Προέδρους. Υπήρχαν και εντάσεις, όπως σε όλες τις οικογένειες, αλλά πάντα προσπαθούσαμε να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό. Ήθελα να εξελιχθώ σαν άνθρωπος και παίκτης. Πάντα είχα το θάρρος να παραδεχτώ ένα λάθος και να προχωρήσουμε για το καλό της ομάδα μας. Την γυναίκα μου που ήταν πάντα δίπλα μου, τα παιδιά μου πάντα είχαν μία ερώτηση να μου κάνουν, την μητέρα μου και τον αδερφό μου που καλλιέργησαν τον χαρακτήρα μου. Τον Μίσκο Ραζνάτοβιτς που βοήθησε να γίνει η μεταγραφή στον Ολυμπιακό, που άλλαξε και την δική μου ιστορία. Είμαι περήφανος, νιώθω πολύ γεμάτος. Έχω ακούσει για κατάθλιψη, αλλά αισθάνομαι ευλογημένος. Έδωσα και την ψυχή μου. Προσπάθησα και τελείωσα όρθιος το μπάσκετ, που είναι πολύ σημαντικό για μένα.
Περνούσε από το μυαλό μου η αποχώρηση όλη τη σεζόν. Ταλαιπωρήθηκα ένα-δύο χρόνια από σοβαρούς τραυματισμούς που δεν είχε ποτέ στην καριέρα μου. Ήμουν πολύ τυχερός και ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτό. Τελικά βγήκαν όλα μαζί, σαν να μου είπε ο Θεός ότι δεν μπορούσα να τα αντέξω όλα αυτά. Ήταν μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Πάντα ήθελα να μπορώ να βοηθάω την ομάδα, ήταν φυσιολογικό με το πέρασμα των χρόνων αυτό να μη μπορεί πια να γίνει. Ήθελα να έχω αξιοπρέπεια, να με θυμούνται και να με αγαπούν όπως ήμουν στα καλά μου χρόνια. Δεν ήθελα να πάρω τον ρόλο ενός άλλου παιδιού, δεν έχω μάθει να κλέβω ή να χάνω προπονήσεις, δεν έχω μάθει να λουφάρω. Από τη στιγμή που δεν μπορούσα να το κάνω αυτό, πήρα την καλύτερη απόφαση για εμένα και για την ομάδα».
ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ: «Το τερμάτισα, φεύγω γεμάτος. Δεν ήθελα να κλέψω τον ρόλο από κάποιον νεότερο»
