Ένα από τα πιο όμορφα ποδοσφαιρικά παραμύθια στην ιστορία της πρώτης κατηγορίας, ήταν εκείνο της σεζόν 1987/1988. Τότε που η ΑΕΛ του σπουδαίου Γιάτσεκ Γκμοχ στέφθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδας και έγινε η πρώτη -και η μοναδική- ομάδα από την επαρχία που έφτασε στην κατάκτηση του τίτλου.
Μία ομάδα με πλήρη αγωνιστική πειθαρχία, αποτελούμενη από «γηγενείς» ποδοσφαιριστές, οι περισσότεροι από την Θεσσαλία. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως ο Βούλγαρος Γκεόργκι Τσίγκοφ, που αποτέλεσε την «πέτρα του σκανδάλου» στην περίφημη υπόθεση Τσίγκοφ μέσα στη σεζόν.
Στον πάγκο της ομάδας, ο Πολωνός Γιάτσεκ Γκμοχ, στη δεύτερη θητεία του στην ΑΕΛ. Ο πρωτοποριακός προπονητής, που οδήγησε την Εθνική Πολωνίας σε μία αξιόλογη πορεία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, είχε μεταναστεύσει στην Ελλάδα για λογαριασμό αρχικά του ΠΑΣ Γιάννινα έναν χρόνο μετά.
Η ΑΕΛ είχε ξεκινήσει ιδανικά τη σεζόν και εδραιώθηκε μόλις από την τρίτη αγωνιστική στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Από την οποία δεν την «γκρέμισε» κανείς. Μία αγωνιστική πριν το φινάλε, είχε την ευκαιρία να πάρει και μαθηματικά τον τίτλο, μέσα στο σπίτι της, στο θρυλικό Αλκαζάρ.
Αντίπαλός της, ο Ηρακλής, σε ένα ηλιόλουστο απόγευμα Κυριακής. Την Πρωτομαγιά του 1988, όταν ο Κάμπος έμελλε να «ανάψει» και μία ολόκληρη πόλη να βιώσει μία πρωτόγνωρη κατάσταση.
Ενενήντα έντονα λεπτά, σε ένα κατάμεστο γήπεδο που «διψούσε» για τον τίτλο. Στα του ματς, ο Ηρακλής έχασε μοναδική ευκαιρία να πάρει το προβάδισμα στο 17’. Ο Σάββας Κωφίδης κέρδισε πέναλτι, την εκτέλεσε ανέλαβε ο Θανάσης Αναστασιάδης, αλλά ο Χρήστος Μιχαήλ του είπε «όχι», κρατώντας την εστία του ανέπαφη και τις καρδιές των Λαρισαίων στις θέσεις τους.
Μόλις πέντε λεπτά μετά, ο Κώστας Ηλιάδης αποβλήθηκε για τους φιλοξενούμενους, απλοποιώντας τα πράγματα για την ομάδα της Λάρισας. Ωστόσο, τα νεύρα ήταν τεντωμένα, η αγωνία έκδηλη, το άγχος μεγάλο και οι χαμένες ευκαιρίες πολλές.
Ως «από μηχανής θεός», ο Γιώργος Μητσιμπόνας λύτρωσε την ΑΕΛ στο 87’. Μετά από εκτέλεση κόρνερ, ο Γιάννης Αλεξούλης γύρισε την μπάλα με κεφαλιά-πιρουέτα μέσα στην περιοχή του «Γηραιού». Στο σωστό σημείο ήταν ο Μητσιμπόνας που με ένα φοβερό ανάποδο ψαλίδι «κάρφωσε» την μπάλα στα δίχτυα.
Ήταν η στιγμή που το σπίρτο έπεσε και άναψε το φιτίλι. Το Αλκαζάρ πήρε… φωτιά!
Το θρυλικό αυτό γκολ θα μνημονεύεται για πάντα. Το ματς έληξε 1-0, η νίκη έφερε στα χέρια της ΑΕΛ το πρωτάθλημα που έγραψε ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Οι πανηγυρισμοί που ακολούθησαν δεν είχαν προηγούμενο, όχι μόνο στο γήπεδο, αλλά και στην πόλη που «μέθυσε» κυριολεκτικά εκείνες τις ημέρες του 1988. Ο επίλογος της μυθικής σεζόν γράφτηκε στην Τούμπα, όπου ΠΑΟΚ και ΑΕΛ έμειναν στη «λευκή» ισοπαλία.
Με 43 βαθμούς, τρεις περισσότερους από την ΑΕΚ, η ομάδα του Γκμοχ τερμάτισε πρώτη. Βέβαια, ο Πολωνός είχε απολυθεί μετά τη νίκη επί του Ηρακλή και στον πάγκο στην Τούμπα είχε καθίσει ο βοηθός του, Οράσιο Μοράλες.
Η απόλυση είχε έρθει αφότου έγινε γνωστό ότι ο Γκμοχ ήρθε σε συμφωνία με τον Ολυμπιακό του Κοσκωτά ενόψει της νέας σεζόν.
Πάντως, ο εμβληματικός προπονητής ήταν αδιαμφισβήτητα ο «αρχιτέκτονας» εκείνης της φοβερής ομάδας και το μοναδικό πρωτάθλημα στην ιστορία του συλλόγου πιστώνεται στη δουλειά του.
Και ήρθε από το δεξί πόδι του αείμνηστου Μητσιμπόνα μία μέρα σαν σήμερα το 1988. Δυστυχώς, τον Σεπτέμβριο του 1997, το νήμα της ζωής του κόπηκε στα 35 του, όταν σκοτώθηκε σε τροχαίο στην περιοχή Γιαννούλη της Λάρισας. Της πόλης που αγάπησε και αγαπήθηκε και που δεν θα τον ξεχάσει ποτέ.
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
ΑΕΛ (Γιάτσεκ Γκμοχ): Μιχαήλ, Αγορογιάννης, Κολομητρούσης, Μητσιμπόνας, Γκαλίτσιος (70’ Αθανασίου), Βουτυρίτσας, Αλεξούλης, Τσιώλης (72’ Παπαντωνίου), Ζιώγας, Καραπιάλης, Βαλαώρας
Ηρακλής (Άγκνε Σίμονσον): Γκιζέλης, Λευκόπουλος, Ζήφκας, Βακαλόπουλος, Ηλιάδης, Κωφίδης, Παπαδόπουλος, Ζούντμπι, Τουτζιάρης, Χατζηπαναγής (85’ Δεληγιάννης), Αναστασιάδης (70’ Ανδρεούδης)
