«Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια», είχε πει ο Ιούλιος Καίσαρας, μια φράση που έμεινε στην ιστορία και χρησιμοποιείται κατά κόρον, κυρίως σε συζητήσεις πολιτικές. Πού να ‘ξερε τότε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ότι θα ταίριαζε γάντι και στο κυπριακό ποδόσφαιρο.
Η μόνιμη δικαιολογία κάποιων διοικούντων για τον αριθμό των ομάδων στην πρώτη κατηγορία είναι πως αποτελεί το μοναδικό δρόμο επιβίωσής τους. Ομάδες με διψήφιο ή ακόμη και μονοψήφιο αριθμό οπαδών, χρησιμοποιώντας ως… δικαιολογία ακόμη και την προσφυγιά. Μ’ αυτό το σκεπτικό, θα μπορούσε η ομοσπονδία να δημιουργήσει ένα πρωτάθλημα πρώτης κατηγορίας με 20 ομάδες. Να τους χωρέσουμε όλους, για να… επιβιώνουν.
Το… ασυνήθιστο στην Κύπρο, είναι συνάμα και πονηρό. Η προκατάληψη, παίρνει ταυτόχρονα και το ρόλο του δικαστή. Όλα αυτά, ακόμη κι αν κάποιες περιπτώσεις είναι όντως καθαρές (έστω, κι αυτές οι… λίγες), από κάπου πηγάζουν.
Ο κόσμος δεν σκαρφίζεται από μόνος του, αλλά κάποιοι, εδώ κι αρκετά χρόνια, του έχουν δημιουργήσει όχι απλά την υποψία, αλλά τη βεβαιότητα πως αυτό που βλέπει, ιδίως στη β’ φάση, δεν είναι καθαρό.
Αποτελεί ευθύνη της ομοσπονδίας να προχωρήσει στις απαιτούμενες ενέργειες, ώστε ο τροχός να αρχίσει έστω να γυρίζει από την άλλη μεριά.
Σε αντίθετη περίπτωση, θα ενεργεί όχι σαν Ιούλιος Καίσαρας, αλλά σαν Πόντιος Πιλάτος που νίπτει τας χείρας της.
Ανδρέας Βεντούρης
