Ο Λιούις Χάμιλτον περνά σήμερα (7/1) στο 40ό έτος της ζωής του, και εξήγησε τους λόγους για τους οποίους αποφάσισε να αναδιπλωθεί από την παλαιότερή του δήλωση πως δεν έβλεπε τον εαυτό του στη Formula 1 μετά την ηλικία των 40 ετών.
Ο Βρετανός επτάκις πρωταθλητής της F1 υπέγραψε πριν λίγους μήνες τη διετή επέκταση του συμβολαίου του με τη Mercedes F1 μέχρι το τέλος του 2025, που θα τον κρατήσει στο σπορ μέχρι το 41ο έτος της ηλικίας του. Όλα αυτά συμβαίνουν στο τέλος δύο σεζόν που δεν έχει πάρει ούτε μία νίκη, έπειτα από 8 χρόνια νικών και τίτλων.
Η πτώση αυτή, από το ζενίθ στο ναδίρ, αναπόφευκτα έφερε στον μυαλό του Λιούις τις σκέψεις αποχώρησης – όμως εντέλει ο Χάμιλτον αποφάσισε να συνεχίσει, με ξεκάθαρο στόχο την κατάκτηση του όγδοου πρωταθλήματός του, που δεν έχει πετύχει ποτέ κανείς στο παρελθόν.
“Πρέπει να μάθεις ότι ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ” είπε ο Λιούις σε πρόσφατη συνέντευξή του στο BBC Sport, εξηγώντας για ποιον λόγο εντέλει δεν αποφάσισε να αποχωρήσει από τη Formula 1 με τις μεγάλες δυσκολίες που το προέβαλλαν οι Mercedes W13 και W14 τα δύο τελευταία χρόνια.
“Αλλά εκείνη τη στιγμή σίγουρα δεν φανταζόμουν ότι θα συνέχιζα. Είναι πολύ μεγάλες αυτές οι αναθεματισμένες χρονιές πια. Λείπεις για πολύ καιρό από όλους. Το κάνω για 16 χρόνια τώρα, είναι αμείληκτο. Υπάρχει πολλή λάμψη και πολλά θετικά, αλλά δεν είναι με κανέναν τρόπο εύκολο να παραμείνεις στα καλύτερά σου, να μείνεις αφοσιωμένος, να συνεχίσεις την προπόνηση και να συνεχίσεις να αποδίδεις.
Η πίεση είναι πάρα πολλή. Είσαι διαρκώς υπό παρακολούθηση και είμαι σε ένα σημείο της ζωής μου που δεν υπάρχει τρόπος να κερδίσω. Αν κερδίσω έναν αγώνα, [όλοι θα λένε] ‘εντάξει, είσαι επτά φορές πρωταθλητής, έχεις 103 νίκες’, ενώ αν δεν τα πάω καλά υπάρχει [κριτική]… Σε αυτό το σημείο της ζωής μου μπορώ μόνο να βγαίνω χαμένος από αυτό. Οπότε ναι, σίγουρα υπήρξε μια περίοδος που αμφέβαλλα αν ήθελα να μπω μέσα σε όλο αυτό”, πρόσθεσε ο επτάκις πρωταθλητής.
Τι ήταν, όμως, αυτό που έκανε τον Άγγλο να αλλάξει γνώμη; “Ακόμη λατρεύω να οδηγώ. Όταν βάζουν μπροστά τον κινητήρα του αυτοκινήτου, με όλους αυτούς τους ανθρώπους γύρω μου, τους μηχανικούς, και βγαίνω στο pit lane, έχω ακόμα αυτό το χαμόγελο στο πρόσωπό μου όπως την πρώτη μέρα που οδήγησα”, κατέληξε ο Χάμιλον.
