ΙΒΑΝ: Γίνεται 100άρης στην Χάιφα!

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα κάτσει απόψε το βράδυ για 100η φορά στην άκρη του πάγκου του Παναθηναϊκού στο εκτός έδρας ματς με τη Μακάμπι Χάιφα, φτάνοντας σ’ ένα milestone που τα τελευταία 30 χρόνια έχουν πιάσει μονάχα άλλοι δύο τεχνικοί του «τριφυλλιού», ο Γιάννης Αναστασίου και ο Χουάν Ραμόν Ρότσα.

Ο Σέρβος τεχνικός βρίσκεται μόλις 2,5 χρόνια στην τεχνική ηγεσία των «πρασίνων» κι αν κάνεις ένα γκάλοπ αυτή τη στιγμή στον κόσμο της ομάδας οι περισσότεροι θα ψήφιζαν να του δώσει η ΠΑΕ ισόβιο συμβόλαιο, ώστε να μείνει στον Παναθηναϊκό μέχρι να αποσυρθεί.

Γιατί αυτά που έχει καταφέρει στο διάστημα αυτό που βρίσκεται ήδη στην ομάδα είναι αρκετά, ώστε να έχει κερδίσει μία θέση στην καρδιά του Παναθηναϊκού φίλαθλου κοινού.

Απ’ όποια πλευρά κι αν εξετάσει κανείς αυτή τη στιγμή το έργο του ο Ιβάν παίρνει άριστα. Όχι, γιατί δεν έχει κάνει λάθη. Λάθη δεν κάνει μόνος όποιος δεν κάνει τίποτα. Αλλά επειδή δουλεύει, δουλεύει και δουλεύει με σύστημα για να πετύχει κάθε φορά τους στόχους που θέτει με τα δεδομένα που έχει. Και όταν κάπου δεν τα καταφέρει, δεν θα κρυφτεί, θα βγει στον κόσμο και θα πει την αλήθεια. Αυτή παροδικά μπορεί να στενοχωρεί, όμως τελικά πάντα εκτιμάται.

Σ’ αυτά τα 2,5, έτη που βρίσκεται στο τιμόνι του Παναθηναϊκού κατόρθωσε να φέρει έξι πράγματα τα οποία πολύ δύσκολα θα μπορούσε κάποιος άλλος να πετύχει σε τόσο μικρό διάστημα στην ομάδα αυτή.

Η αλλαγή ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ανέλαβε τον Παναθηναϊκό μετά την χρονιά του Λάζλο Μπόλονι, κατά την οποία ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας απείχε πολύ τόσο από τα στάνταρ που έχει συνηθίσει η ίδια, όσο και από εκείνα που ικανοποιούν τους φιλάθλους της. Κακά τα ψέματα, οι φίλοι του Παναθηναϊκού μεγάλωσαν με τις καλές ομάδες του συλλόγου να είναι ιδιαίτερα επιβλητικές στο γήπεδο και να μην περιορίζονται να έχουν ρόλο… κομπάρσου στο παιχνίδι ψάχνοντας αντεπιθέσεις.

Όταν, λοιπόν, από το… Μπόλονι ball, ο Σέρβος τεχνικός των «πρασίνων» άρχισε να προπονεί τους παίκτες για να παίξουν ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και κατοχής ήξερε πως θα έχει δύσκολο έργο, γιατί απλούστατα η μεταβολή απ’ αυτό που ακολουθούσαν πέρυσι ήταν μεγάλη.

Βέβαια, από την άλλη, με τα πρώτα κιόλας ψήγματα αυτού του νέου αγωνιστικού στυλ ήταν πιο εύκολο να «κερδίσει» τους οπαδούς της ομάδας, οι οποίοι άρχισαν να βλέπουν κάτι ωραίο στο γήπεδο, έχοντας να δουν κάτι αντίστοιχο από την καλή περίοδο των… μωρών του Δώνη.

Φυσικά η αλλαγή αυτή δεν μπορούσε να γίνει από την μία μέρα στην άλλη, αφού πέρα από την δική του δουλειά στο τακτικό κομμάτι και την αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας, που χρειαζόταν χρόνος για να αφομοιωθεί, έπρεπε να γίνει και η αντίστοιχη ποιοτική αναβάθμιση στο ρόστερ, η οποία προφανώς χρειαζόταν κάποιο διάστημα.

Στην πρώτη σεζόν κατέθεσε τα διαπιστευτήρια της αλλαγής αυτής στον τρόπο παιχνιδιού του κλαμπ, η οποία επιβραβεύτηκε ίσως πιο γρήγορα απ’ ότι θα περίμενε και ο ίδιος, με την ομάδα όχι απλώς να εξασφαλίζει την ευρωπαίκή της έξοδο, αλλά να κερδίζει και τον πρώτο της τίτλο.

Την δεύτερη σεζόν το στυλ αυτό παγιώθηκε, δουλεύτηκε ακόμη περισσότερο και με τις προσθήκες που έγιναν πήγε ένα βήμα παρακάτω.

Η ανάπτυξη με τον Κώτσιρα να γίνεται τρίτο στόπερ και τον Χουάνκαρ να παίρνει πολλά μέτρα ψηλά στο γήπεδο φτάνοντας στην θέση του εξτρέμ της πλευράς του, ο οποίος αναγκαζόταν να κλείνει προς τα μέσα, οι συνεργασίες του Παλάσιος με τον Κώτσιρα, η ικανότητα του Ιωαννίδη να τραβιέται πίσω και να συμμετέχει στην ανάπτυξη της ομάδας ή έξω από την περιοχή και να παίζει συνδυαστικό ποδόσφαιρο, αλλά και οι εμπνεύσεις του Μπερνάρντ ήταν μόνο μερικά από τα χαρακτηριστικά της ομάδας.

Το «τριφύλλι» διατηρούσε την μπάλα στην κατοχή του κάνοντας αρκετές πάσες και αλλάζοντας πλευρά την μπάλα συνεχώς προκειμένου κάποια στιγμή να καταφέρει μέσω της κυκλοφορίας αυτής να δημιουργήσει ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα τα οποία θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί παίζοντας κάθετα. Μ’ αυτό τον τρόπο θα δημιουργούσε λιγότερες μεν ευκαιρίες, αλλά με καλύτερες συνθήκες, ενώ ταυτοχρονα έχοντας την μπάλα στην κατοχή του δεν θα κινδύνευε.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς πολλές φορές σε συνεντεύξεις Τύπου ή σε δηλώσεις εξηγούσε κάποια πράγματα σχετικά με την τακτική του σε μία προσπάθεια να βάλει και τον κόσμο της ομάδας στην λογική, ώστε να κερδίσει έτσι έτι περισσότερο την εμπιστοσύνη και την υπομονή του. Μην ξεχνάμε πως στην πρώτη του σεζόν το «τριφύλλι» έφτασε διψήφιο αριθμό ηττών.

Όμως, η υπομονή και η δουλειά επιβραβεύτηκε ήδη από πέρυσι, που τα αποτελέσματα της ομάδας άλλαξαν άρδην και κόντεψαν να την στέψουν μέχρι και πρωταθλήτρια μετά από 13 χρόνια.

Φέτος, στην τρίτη χρονιά που η ομάδα βρίσκεται υπό τις οδηγίες διατηρήθηκε η βασική λογική της αγωνιστικής αυτής νοοτροπίας και προστέθηκαν κάποια ακόμη, αλλά ιδιαίτερα σημαντικά πράγματα, όπως είναι το πρέσινγκ ψηλά ενώ έγινε περισσότερη δουλειά στην λήψη των αποφάσεων στα τελευταία μέτρα. Όλα αυτά σε συνδυασμό και με τον ερχομό παικτών όπως ο Τζούρισιτς βελτίωσαν ακόμη περισσότερη την εικόνα της ομάδας οδηγώντας στα εντυπωσιακά αποτελέσματα που είχε στα ευρωπαϊκά παιχνίδια του καλοκαιριού, φτάνοντας μία ανάσα από τους ομίλους του Champions League.

Το οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια
Κάτι άλλο που έφερε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην ομάδα, αν όχι το πιο σημαντικό, σίγουρα ένα από τα πιο σημαντικά, είναι το άριστο κλίμα που υπάρχει στα αποδυτήριά της. Οι παίκτες που βρίσκονται εκεί είναι από πολλές διαφορετικές εθνικότητες, όμως έχουν αποκτήσει χημεία μεταξύ τους. Σίγουρα σε μία ομάδα δεν γίνεται να κάνουν παρέα όλοι μαζί τόσοι πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι, είναι σημαντικό όμως να μπορούν να συνυπάρξουν μαζί με τέτοια άνεση και να νοιάζονται ο ένας για τον άλλον.

Σ’ αυτό έχει συμβάλλει στο μέγιστο βαθμό η συμπεριφορά του κόουτς. Ο Σέρβος τεχνικός είναι εκεί για εκείνους για ό,τι χρειαστούν, μα το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι πως δεν έχει παιδιά κι αποπαίδια. Είναι απόλυτα αξιοκρατικός στις επιλογές του. Ναι, ακούγεται όντως δύσκολο να συμβεί κι έτσι είναι, όμως εκείνος το έχει πετύχει. Όλοι οι παίκτες παίρνουν αυτό που αξίζουν και γι’ αυτό κανείς δεν μπορεί να έχει παράπονο, παρά μόνο από τον εαυτό του. Αξίζει; Θα πάρει την ευκαιρία του. Είναι αναπληρωματικός αλλά καλός σε 1-2 συνεχόμενα παιχνίδια; Θα πάρει τη φανέλα βασικού για το διάστημα που είναι αποδίδει όπως πρέπει, επειδή την κέρδισε. Όλοι οι ποδοσφαιριστές των «πρασίνων» γνωρίζουν πως μόνο του μέλημα είναι το καλό της ομάδας και γι’ αυτό όποια απόφαση κι αν ακούσουν την δέχονται αδιαμαρτύρητα, γιατί γνωρίζουν πως δεν υπάρχουν αλλότρια συμφέροντα.

Όπως λέει ο σοφός λαός, περνάμε καλά κι αυτό βγαίνει προς τα έξω, και μάλιστα με κάθε τρόπο. Τα μεταξύ τους πειράγματα που ανεβάζουν οι παίκτες σε story τους στο Instagram, με μεγάλο πρωταγωνιστή πάντα τον Χουάνκαρ, που αποτελεί το μεγάλο «πειραχτήρι» των αποδυτηρίων, οι παρέες που έχουν σχηματίσει κάποιοι εξ’ αυτών μεταξύ τους, οι πανηγυρισμοί στα γκολ.

Η πιο σημαντική όμως απόδειξης της ύπαρξης της καλής αυτής ατμόσφαιρας είναι η βοήθεια που δίνουν ο ένας στον άλλον απλόχερα στις δύσκολες στιγμές. Η «ασπίδα» που ύψωσε ο Ιωαννίδης προς τον Σπόραρ, μετά από όσα άκουσε για το χαμένο γκολ στην Μπράγκα, το φιλί του Παλάσιος στον Βέρμπιτς όταν γύρισε από τον τραυματισμό του, το πέναλτι που έδωσε ο Σπόραρ στον Αϊτόρ για να βάλει το πρώτο του τέρμα μετά τον τραυματισμό του και η φανέλα του Μάγκνουσον που σήκωσαν οι Χουάνκαρ και Ιωαννίδης στο γκολ του Παλάσιος με τον ΠΑΟΚ είναι μερικές απ’ αυτές τις στιγμές. Κι αυτές είναι μόνο εκείνες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

Οι δηλώσεις-παράδειγμα που «πολεμούσαν» την τοξικότητα
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν είναι αγαπητός μόνο ανάμεσα στους Παναθηναϊκούς, αλλά από όλο το φίλαθλο κοινό της χώρας κι αυτό το έχει κερδίσει μόνος του. Με την ειλικρίνεια και την πραότητά του. Δεν τον ενδιαφέρει αν αυτό που θα πει μπορεί να ενοχλήσει κάποιους, δεν τον ενδιαφέρει αν ίσως τους στενοχωρήσει, φτάνει αυτό να είναι η αλήθεια.

Πόσες φορές ακούστηκε από εκείνον, το «Δεν παίξαμε καλά σήμερα», πόσες φορές μπορούσε να σχολιάσει την διαιτησία και απέφυγε να μπει στο παιχνίδι της τοξικότητας, η οποία λόγω της οριακής κούρσας του πρωταθλήματος χτυπούσε… κόκκινο πέρυσι, πόσες φορές ευχαρίστησε τον κόσμο της ομάδας για την στήριξή του στην όλη προσπάθεια και την ιδιαίτερη αδυναμία που έχει στο πρόσωπό του.

Διάολε χειροκροτείται κάθε φορά που μπαίνει και βγαίνει από το γήπεδο. Μπήκε το όνομά του στο σύνθημα που είχε φτιαχθεί για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Κι όλα αυτά από ένα κοινό σαν του Παναθηναϊκού, που είναι ιδιαίτερα απαιτητικό και δύσκολο στο να δεθεί με κάποιον, ειδικά στο βαθμό που αυτό που έχει συμβεί με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Τι να πρωτοθυμηθούμε;

Το «Μην υποτιμάτε την ομάδα μου» που ακούστηκε στην συνέντευξη Τύπου του «Γ.Καραϊσκάκης» πέρυσι μετά την «λευκή» ισοπαλία τον περασμένο Φλεβάρη;

Το «Σιχαίνομαι τον εαυτό μου. Έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα στα όνειρα των παικτών μου και την υγεία τους» ξανά σε συνέντευξη Τύπου στο «Γ.Καραϊσκάκης» μετά την ήττα με 1-0 την προτελευταία αγωνιστική των Play-offs και την ουσιαστική απώλεια του πρωταθλήματος, όπου είχε χίλιες δύο αφορμές για να μιλήσει για άλλα πράγματα κι άλλους παράγοντες, όμως εκείνος επέλεξε να πει αυτό;

Ή μάλλον καλύτερα να θυμηθούμε αυτό. Μερικά αποσπάσματα από την συνέντευξη Τύπου που παραχωρήθηκε για την παρουσίασή του.

«Θέλω να ευχαριστήσω την διοίκηση για την εμπιστοσύνη και την ευκαιρία που μου δόθηκε να είμαι προπονητής της ομάδας. Είναι πολύ μεγάλη τιμή για εμένα. Τιμή και ευθύνη όσον αφορά το σήμερα και το μέλλον της ομάδας. Την δέχομαι με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση, έχω διάθεση, ώστε σύντομα να γυρίσει εκεί όπου πρέπει να είναι. Πρωτίστως σε ότι αφορά το ελληνικό πρωτάθλημα και μετά στην Ευρώπη.

Έχω μεγάλο χρέος και ευθύνη, ώστε να δημιουργήσουμε ένα αγωνιστικό προφίλ που θα ικανοποιήσει τους φίλους του Παναθηναϊκού. Είναι πολύ μεγάλη ομάδα, πρέπει να έχει ταιριαστό προφίλ.

Θα είμαι ικανοποιημένος στο τέλος της σεζόν αν οι φίλοι του Παναθηναϊκού είναι ικανοποιημένοι από αυτό που βλέπουν.

Στις μεγάλες ομάδες πάντα οι προπονητές και οι ποδοσφαιριστές έχουν μεγάλες ευθύνες. Όταν αυτό φύγει και πάει κάπου αλλού σημαίνει πως η αξία μας είναι πολύ μικρή. Θέλουμε να το αλλάξουμε αυτό. Πρέπει να νιώσουμε την ευθύνη μας, ώστε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Όταν οι ευθύνες από το ποδοσφαιρικό τμήμα πάνε στον ιδιοκτήτη, τότε η αξία της ομάδας είναι χαμηλή. Δεν το θέλω αυτό. Θέλω να έχω ευθύνες. Μόνο έτσι η αξία μας θα είναι μεγαλύτερη. Με αυτό το σκεπτικό η απόδοση όλων θα είναι καλύτερη».

Ξεκινήσε από την πρώτη μέρα μ’ ένα συγκεκριμένο σκοπό. Να φέρει τον Παναθηναϊκό πίσω εκεί που ανήκει. Και το έκανε πράξη. Χωρίς μεγαλοστομίες και υποσχέσεις.

Έφερε πίσω τις Κυριακές στους φίλους του Παναθηναϊκού
Αν ρωτήσεις τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού να σου πουν γιατί αγαπούν κι έχουν συνδεθεί τόσο έντονα με το συγκεκριμένο πρόσωπο, θα βρουν σίγουρα να σου πουν πολλά, όμως όλα αυτά θα καταλήγουν στο ότι τους έδωσε πίσω τις Κυριακές τους.

Είχε χρόνια ο κόσμος του «τριφυλλιού» να νιώσει το συναίσθημα της προσμονής να έρθει η επόμενη Κυριακή να πάει ξανά στο γήπεδο για να δει την ομάδα του. Και το τρομερό με αυτό είναι πως ο Σέρβος δεν το καλλιέργησε με τα αποτελέσματα, αλλά με την εικόνα της ομάδας. Ο κόσμος έβλεπε ότι κάτι γίνεται, κάτι που είχε καιρό να δει και το αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή, παρά τις ήττες.

Σιγά σιγά όταν άρχισαν να έρχονται και τα αποτελέσματα, ξεκίνησε και η λατρεία του κόσμου προς το πρόσωπό του, η οποία μετατράπηκε σε ντελίριο μετά την κατάκτηση του Novibet Κυπέλλου Ελλάδος το 2022.

Από τότε «In Ivan we trust». Σου εμπιστευόμαστε τις Κυριακές μας, την ομάδα μας, τα πάντα. Γιατί; Επειδή το νιώθει. Επειδή είναι ειλικρινής. Επειδή γνωρίζει το μέγεθος του συλλόγου. Επειδή εκτιμάει την στήριξη του κόσμου στο πρόσωπό του και στην ομάδα.

Όταν φεύγει από την Λεωφόρο μετά τα παιχνίδια συνήθως είναι από τους τελευταίους λόγω και της συνέντευξης Τύπου, ωστόσο πάντα μένουν κάποιοι εκεί για να βγάλουν μία φωτογραφία, να τον χειροκροτήσουν, να του πουν καληνύχτα. Νιώθουν αυτή την εσωτερική ανάγκη.

Νιώθουν αυτή την επιθυμία με κάποιον τρόπο να τον ευχαριστήσουν γι’ αυτό που κάνει, σαν να είναι κάποιο λειτούργημα. «Ευχαριστούμε για όλα όσα έχεις κάνει», «Ευχαριστούμε που μας έδωσες πίσω τις Κυριακές μας», «Μείνε για πάντα εδώ Ιβάν», «Μη φύγεις στραηγέ».

Μερικές από τις αμέτρητες ατάκες που έχουν ακουστεί κατά καιρούς. Πέραν φυσικά από το «Γιοβάνοβιτς περομ περομ πομ περομ περομ» το οποίο βέβαια ο ίδιος έχει αρκετή ταπεινότητα για να μην αποδέχεται, όσο κι αν είναι πολυ χαρούμενος, όταν το ακούει να δονεί είτε την Λεωφόρο είτε το ΟΑΚΑ.

«Ουφ. Αυτό το πράγμα που έχει κάνει ο Ζέλικο στον Παναθηναϊκό δεν το έχει κάνει κανείς σε κανένα άθλημα. Δεν μπορώ να έχω καμία σύγκριση» έχει αναφέρει ο ίδιος σε δηλώσεις του.

Ο πρώτος του τίτλος και η επιστροφή στον πρωταθλητισμό
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς κατόρθωσε μέσα μόλις σε δύο σεζόν να επαναφέρει τον Παναθηναϊκό τόσο στους τίτλους όσο και στον πρωταθλητισμό. Κι αν θυμάστε καλά τις συνθήκες που υπήρχαν όταν ανέλαβε, δεν ήταν και οι πιο ευνοϊκές προς την κατεύθυνση αυτή.

Από την πρώτη του κιόλας σεζόν κατόρθωσε όχι απλά να πετύχει, αλλά να υπερκεράσει τους στόχους που έθεσε η ομάδα στην αρχή της σεζόν. Στο πρωτάθλημα πήρε την πολυπόθητη ευρωπαϊκή έξοδο τερματίζοντας στην τέταρτη θέση και αφήνοντας εκτός Ευρώπης την ΑΕΚ ενώ στο Κύπελλο πήγε μέχρι το τέλος της διαδρομής και κατέκτησε το τρόπαιο βάζοντας στην σεζόν αυτή το… κερασάκι στην τούρτα που ακριβώς χρειαζόταν.

Την επόμενη χρονιά, την περσινή, το ιστορικό σερί που έκανε στο ξεκίνημα ο Παναθηναϊκός παρέσυρε τα πάντα στο πέρασμά του. Έκανε 15 χιλ. Παναθηναϊκούς να «μεταναστεύσουν» μέχρι τον Βόλο για να δουν την ομάδα τους, αλλά και να προκαλούν sold out σε λίγη ώρα κάθε φορά που ξεκινούσε η διάθεση των εισιτηρίων για τα παιχνίδια στην Λεωφόρο.

Η κατοικοέδρευση της ομάδας στην πρώτη θέση, το +8 που έφτασε από την ΑΕΚ και η… μάχη σώμα με σώμα με τη «Ένωση» για τον τίτλο ήταν πράγματα που είχαν πολλά χρόνια να ζήσουν οι φίλοι της ομάδας.

Κι ακόμη κι αν στο τέλος όλα αυτά δεν έφτασαν για να πετύχει τον τελικό σκοπό και να πιει από το ιεροδισκοπότηρο του πρωταθλήματος, κι αν η απογοήτευση και το ψυχολογικό άδειασμα κυριαρχούσαν στην ατμόσφαιρα μετά την απώλεια, όλο αυτό δεν ήταν μάταιο, αφού θύμησε στην ομάδα την διαδικασία του πρωταθλητισμού και έδωσε την ευκαιρία στον κόσμο να βιώσει συναισθήματα, η αίσθηση των οποίων είχε καταντήσει άγνωστη εδώ και αρκετά χρόνια.

Ο άνθρωπος που… αναγέννησε τον «Panathinaikos»
Αφού κατόρθωσε τα προηγούμενα δύο, ξεκίνησε ήδη από νωρίς φέτος για να πετύχει και το μοναδικό πράγμα που του έλειπε από το να πραγματοποιήσει όλα όσα είχε υποσχεθεί την πρώτη μέρα που ήρθε στον σύλλογο.

Τι ήταν αυτό; Οι ευρωπαϊκές βραδιές. Ο Παναθηναϊκός έκανε το καθήκον του απέναντι στην Ντνίπρο και σφράγισε την επιστροφή του στους ομίλους μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης και μετά πήγε για να δοκιμάσει να φτάσει εκεί που μέχρι πριν λίγο καιρό μπορούσε μόνο να ονειρευτεί. Τους ομίλους του Champions League.

Η κλήρωση με την Μαρσέιγ δεν του… έκοψε τα πόδια. Όπως είχε πει και ο Ιβάν στην συνέντευξη Τύπου πριν τον αγώνα με την γαλλική ομάδα στην Λεωφόρο: «Θέλουμε να είμαστε στο Χόλιγουντ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου» και στο επίπεδο εκείνο, οι αντίπαλοι είναι σαν την Μαρσέιγ και καλύτεροι.

Οι «πράσινοι» έκαναν μία εξαιρετική εμφάνιση στην Λεωφόρο, πήραν τη νίκη και έστειλαν στον έβδομο ουρανό τον κόσμο τους, που χάρη στην επιτυχία αυτή, αντίστοιχη με την οποία είχε πολλά χρόνια να έρθει αντιμέτωπος, θυμήθηκε τα περασμένα μεγαλεία του συλλόγου.

Όμως, δεν είχαν δει ακόμη το καλύτερο. Μετά από το τρομακτικό πρώτο μέρος του αγώνα στην Μασσαλία κι ενώ η ομάδα βρισκόταν πίσω στο σκορ με δύο γκολ σε μία έδρα πραγματικό κολαστήριο, μπόρεσε να βρει το γκολ που χρειαζόταν για να μειώσει το σκορ και να στείλει το ματς στην παράταση. Εκεί κράτησε και πήγε στην… ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι καταφέρνοντας να πάρει μία μυθική πρόκριση τηρουμένων των των συνθηκών.

Αν κάποιος παρατηρούσε αυτά που ανέβαζαν οι φίλοι του Παναθηναϊκού στα social media μετά το αξέχαστο αυτό βράδυ, θα έβλεπε να κυριαρχεί μία φράση, «Panathinaikos is back». Οι μεγάλες ευρωπαϊκές επιτυχίες και βραδιές που είχαν σφυρηλατήσει τόσες και τόσες γενιές Παναθηναϊκών είχαν επιστρέψει. Μπορεί τελικά κόντρα στην Μπράγκα να μην κατόρθωσε στις λεπτομέρειες να πάρει την πρόκριση στους ομίλους και να έμεινε ένα «κρίμα» στην ομάδα, αφού φαινόταν πως την είχε, όμως κέρδισε κάτι πολύ σημαντικότερο, μία βραδιά με 60χιλ. οπαδούς στο ΟΑΚΑ… Σαν τον παλιό καλό καιρό.

Και για όσους νόμιζαν πως αυτό τελείωσε εκεί, έκαναν λάθος, αφού ήταν απλώς η σπίθα που άναψε την φλόγα. Λίγες μέρες αργότερα, ήρθε και η νικηφόρα πρεμιέρα με την Βιγιαρεάλ στην 1η αγωνιστική των ομίλων του Europa League με μία εμφάνιση, αλά Μαρσέιγ στην Λεωφόρο από άποψη κυριαρχίας, κι έδεσε το γλυκό, αφού ο Ιβάν και τα παιδιά του έδειξαν πως δεν αστειεύονται και θέλουν να προσφέρουν κι άλλες μεγάλες βραδιές στον κόσμο τους.

Σκεφτείτε πόσοι γνωστοί σας πήγαν στο ΟΑΚΑ στα ματς αυτά, που μπορεί να είχαν χρόνια να πάνε στο γήπεδο, και θα καταλάβετε ποιο το είναι το σημαντικότερο πράγμα που κέρδισε ο Παναθηναϊκός με τις νίκες και τις προκρίσεις του αυτές.