Να αρχίσουμε με τα περιβόητα…ελαφρυντικά για να τελειώνουμε; Ν’ αρχίσουμε. Λοιπόν: ήταν μόλις το δεύτερο επίσημο παιχνίδι της ΑΕΚ, απέναντι σε μια ομάδα που έπαιξε 14 ματς στο πρωτάθλημά της. Τα πόδια, επίσης, είναι…βαριά από την προετοιμασία.
Κάπου εδώ τελειώνουν τα ελαφρυντικά-δικαιολογίες. Διότι στα δικά μου αυτιά, ως δικαιολογίες ακούγονται και τίποτα περισσότερο. Μία ερώτηση μόνο, που μοιάζει κι ως ρητορική: όταν η ΑΕΚ αντιμετώπισε πέρυσι τη Μίντζιλαντ, στα πρώτα δύο παιχνίδια μετά την προετοιμασία, βγάζοντας μία άκρως ελκυστική κι ελπιδοφόρα εικόνα, τα πόδια ήταν…ελαφριά; Φέτος-ξαφνικά-βάρυναν; Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.
Όταν θες να βάλεις τα προβλήματα κάτω απ’ το χαλί, μπορείς να επικαλεστείς χίλιες δυο δικαιολογίες. Μακριά από μας. Η ΑΕΚ πήρε την πρόκριση απέναντι στην Τορπέντο, αλλά ταυτόχρονα μεγάλωσε τον προβληματισμό στις τάξεις του κόσμου της. Απολύτως δικαιολογημένα.
Στο χθεσινό παιχνίδι παρουσίασε αδυναμίες σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς. Ανασταλτικά, δημιουργικά, επιθετικά. Η ΑΕΚ δείχνει στα πρώτα δύο ματς της νέας σεζόν σαν να συνεχίζει από τα περσινά πλέι οφ. Δεν είναι μονάχα η απόδοση και η εικόνα της, είναι τα…vibes που εκπέμπει στον κόσμο.
Αισθανόμουν πως δεν έβλεπα μόλις το δεύτερο επίσημο παιχνίδι της, αλλά το…τεσσαρακοστό. Μια ομάδα που, πέραν των αγωνιστικών της αδυναμιών, δεν ελκύει με την αγωνιστική της φιλοσοφία ενώ ομολογώ πως δεν βλέπω τίποτα διαφορετικό σε σχέση με πέρυσι από τον προπονητή της. Δεν περίμενα να αλλάξει πολλά, όμως ανέμενα έστω, κάτι, το αλλιώτικο. Είναι θέμα ρόστερ; Ας απαντήσει ο ίδιος.
Δεν έκρυψα πως προβληματίστηκα με το πώς διαχειρίστηκε τον πρώτο αγώνα, το ίδιο αισθάνομαι και για το δεύτερο. Το ότι χρησιμοποίησε τον Κάσας αντί του…Γκιούρτσο ως δεξί εξτρέμ στα τελευταία λεπτά, καθώς και με την είσοδο του Ρομπέρζ, δείχνει ότι από ένα σημείο και μετά ήθελε να κρατήσει το μηδέν και την πρόκριση. Μέχρι ενός σημείου, κατανοητό και… δεκτό.
Το να χρησιμοποιείται ωστόσο ο Μιλίτσεβιτς ως αμυντικό χαφ, ενώ υπήρχαν ως εναλλακτικές επιλογές στον πάγκο οι Μάμας και Καπτούμ, μόνο κατανοητό δεν είναι. Εν πάση περιπτώσει, όταν οι καλύτεροι σε απόδοση ήταν οι Πίριτς και Σολ (σε ψηλό επίπεδο έφτασαν επίσης οι Άνχελ και Πονς), τα πολλά λόγια όσον αφορά την εικόνα της στη ρεβάνς με την Τορπέντο είναι μάλλον περιττά.
Παρεμπιπτόντως, ο Ισπανός επιθετικός άφησε για δεύτερο σερί παιχνίδι θετικές εντυπώσεις. Ήταν πολύ δραστήριος, μαχητικός, πάλεψε ακόμη και σε φάσεις που έδειχναν χαμένες. Εδώ όμως θα προσθέσω ένα «αλλά»: ο Σολ, με το μικρό δείγμα που έχουμε μπροστά μας, δείχνει να έχει τα χαρακτηριστικά του Λόπες.
Η ΑΕΚ ωστόσο δεν θέλει δύο «Λόπες», έχει (τεράστια) ανάγκη από έναν σέντερ φορ που θα βρίσκει το δρόμο προς τα δίχτυα συχνότερα από τους υφιστάμενους επιθετικούς στο ρόστερ της. Έναν…Αντρέ Άλβες, στα καλά του, για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, θέτοντας ένα πολύ απλό παράδειγμα.
Εν κατακλείδι: η ΑΕΚ δεν είναι πλέον στο επίπεδο για να χρησιμοποιεί δικαιολογίες, ούτε έχει ανάγκη από ελαφρυντικά. Δεν είναι η ομάδα του…ΓΣΖ, είναι (πλέον) ομάδα που στοχεύει στο πρωτάθλημα και σε ευρωπαϊκούς ομίλους. Ή κάνω λάθος; Οφείλει λοιπόν να σκύψει απάνω από τα προβλήματά της και να βρει τον τρόπο να τα διορθώσει. Όχι μόνο ενόψει των αγώνων με την Μακάμπι Τελ Αβίβ, αλλά για να παρουσιαστεί έτοιμη στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Ας μη ξεχνάμε ότι ο πρώτος αντίπαλος είναι ο Άρης στο αφιλόξενο «ΑΛΦΑ ΜΕΓΑ»…
Το να μεγαλώνουμε το μέγεθος της Τορπέντο χρησιμοποιώντας την…ετοιμότητά της, είναι σαν να της προσδίδουμε άλλοθι και να μειώνουμε το δικό της. Τέτοια πρόθεση, γι’ αυτήν την ΑΕΚ, δεν έχω. Οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες, πολύ μεγαλύτερες κι αυτό οφείλει να το αντιληφθεί ο καθένας στα…εντός της. Ο στόχος της πρόκρισης επετεύχθη, όμως αν σταθεί κανείς αποκλειστικά σ’ αυτό, θα είναι σαν να βλέπει (σκόπιμα) μόνο το δέντρο, ενώ από πίσω υπάρχει ένα ολόκληρο δάσος.
Σε καμία περίπτωση δεν αγγίζω τη γραμμή της ισοπέδωσης. Απλούστατα, πατάω το κουμπί της απαραίτητης κι αυστηρής κριτικής, ακριβώς διότι το πρώτο (μικρό, όντως) δείγμα όχι μόνο δεν είναι ενθαρρυντικό, αλλά προβληματικό έως ανησυχητικό. Δεν βιάζομαι για ασφαλή συμπεράσματα, όμως όταν χτυπάει το καμπανάκι, δεν γίνεται να προσποιείσαι πως δεν τ’ ακούς. Το θετικό είναι πως χτυπάει νωρίς και υπάρχει η δυνατότητα να διορθωθούν τα κακώς κείμενα.
Αυτή είναι η (δική μου, τουλάχιστον) αλήθεια για την ΑΕΚ, που ναι μεν ενίοτε ενοχλεί, αλλά είναι πολύ καλύτερο να την παραθέτεις ολόκληρη παρά τη μισή.

Υ.Γ. Το θετικότερο απ’ όλα ήταν η παρουσία του κόσμου. Κατακαλόκαιρο, Αύγουστο μήνα, με αντίπαλο που δεν τον χαρακτηρίζεις κι ελκυστικό, πήγαν πάνω από 4500 στην «Αρένα». Μέχρι πριν 2-3 χρόνια, ήταν 2500 άντε 3000. Η ΑΕΚ έχει κερδίσει κόσμο την τελευταία 2ετία και πρέπει πάση θυσία να τον κρατήσει ζεστό…

Υ.Γ 1. Η ΑΕΚ χρειάζεται ενίσχυση, αλλά έχω την αίσθηση ότι αυτό που έχει περισσότερο ανάγκη είναι φρέσκιες ιδέες.

Υ.Γ 2. Η προσθήκη του Σάντος θα βάλει πίεση σε Γκιούρτσο-Φαράζ ώστε να αντιληφθούν ότι μόνο δεδομένη δεν είναι η παρουσία τους στην 11άδα.

Υ.Γ 3. Δραστήριος και ορεξάτος ο Μπρούνο Γκάμα. Ίσως περνάει στα ψιλά, αλλά η απόδοσή του θα παίξει σημαντικό ρόλο για την ΑΕΚ.

Υ.Γ 4. Το αγωνιστικό είναι σε πρώτη μοίρα, αλλά δεν γίνεται να προσπεραστεί: οι ΑΕΚτζήδικες πινελιές περιμετρικά του γηπέδου και στην είσοδο της φυσούνας, είναι πραγματικά υπέροχες.

Ανδρέας Βεντούρης