Δεν χρειαζόταν να μας το πει ο Χοσέ Λουίς Όλτρα ότι νευρίασε με τους ποδοσφαιριστές του.
Το διαπιστώσαμε από το α’ ημίχρονο όπου λίγο έλειψε να μπει στο γήπεδο και να τραβήξει αυτιά.
Και έχει απόλυτο δίκαιο ο Ισπανός προπονητής.
Με την εμφάνιση της η ΑΕΚ στο Ισραήλ, παρά τον αποκλεισμό ανέβασε τις προσδοκίες, αλλά επέστρεψε στην Κύπρο και ήταν αγνώριστη.
Θα τους είπε πολλά στα αποδυτήρια,  καθώς η ομάδα βελτιώθηκε στην επανάληψη, ίσως και να δικαιούταν να ισοφαρίσει το παιχνίδι βάσει ευκαιριών αλλά το γεγονός ότι δεν κατάφερε να το κάνει λέει κάποια πράγματα και στο θέμα ψυχολογίας και ίσως και στο θέμα ικανότητας.
Το θετικό είναι ότι η εμφάνιση του β’ ημιχρόνου ήταν ένα βήμα προς τα μπρος και ένα δείγμα αντίδρασης σε σχέση με τα όσα έβγαλε η ομάδα στο πρώτο μισό στο ΑΛΦΑΜΕΓΑ αλλά και πάλι αυτό δεν είναι αρκετό.
Και κάτι για το φινάλε: Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση.
Κάτι παθαίνει η ΑΕΚ στο ΑΛΦΑΜΕΓΑ καθώς πάει εκεί και είναι δεδομένο ότι θα φύγει με την ήττα.
Δεν είναι ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρεις αλλά πέντε οι συνεχόμενες επισκέψεις της στο νέο γήπεδο της Λεμεσού και οι ήττες ισάριθμες.