Θα χάσει ο Μαξ; Όνειρο θερινής νυκτός: η χθεσινή pole του Χάμιλτον δημιούργησε προσδοκίες στην Ουγγαρία, όμως στον αγώνα ο Φερστάπεν απέδειξε ποιος είναι το αφεντικό, παίρνοντας ακόμα μία νίκη. Ξανά 2ος ο εκπληκτικός Νόρις, συμπλήρωσε το βάθρο με τρομερή αντεπίθεση ο Πέρεζ.
Είναι ανθρώπινο και, ως εκ τούτου, απολύτως κατανοητό. Ψάχνεις από κάπου, κάπως να πιαστείς. Να αναπτερώσεις την (ευρισκόμενη σε παρατεταμένο λήθαργο) ελπίδα πως θα δούμε λίγο, έστω και υποτυπώδη, ανταγωνισμό. Κατανοητό- το ξαναείπαμε.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, η pole position του Λιούις Χάμιλτον στις κατατακτήριες του Σαββάτου και η εκκωφαντική άνοδος της ΜακΛάρεν γέννησαν την ελπίδα που είχε τη μορφή του «Ρε λες;».
Εν τέλει- μαντέψτε- δεν λες: με το που έσβησαν τα κόκκινα φώτα στο Ουγκαρόρινγκ ο 2ος Μαξ Φερστάπεν απέδειξε… αυτοστιγμεί πως δεν υπάρχει περίπτωση να χάσει ούτε στην συγκεκριμένη πίστα, «αρπάζοντας» μ’ εκπληκτικό κι εμφατικό τρόπο τον poleman Χάμιλτον. Με το που βρέθηκε σε γνώριμα μηχανοκίνητα νερά (στο νο1, δηλαδή) ο παγκόσμιος πρωταθλητής έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα, πια, από τον καθένα: πάτησε το πόδι στο γκάζι και χάθηκε στο βάθος, αφήνοντας τους άλλους να εισπνέουν την σκόνη του μην βλέπουν καν την σκόνη του.
Έτσι, πανεύκολα ξανά, ο Ολλανδός πήρε την 9η φετινή του νίκη σε 11 grand prix, με την Ρεντ Μπουλ, «λόγω» Πέρεζ που έχει 2 καρό σημαίες, να έχει το απόλυτο 11/11. Το σερί των ταύρων είναι 12 συνεχόμενες νίκες (αριθμός-ρεκόρ στην ιστορία της F1, σπάζοντας αυτό της ΜακΛάρεν που κρατούσε από το 1988) και πλέον είναι πασιφανές πως θα χάσουν αγώνα μόνο αν υπάρξει κάποια αναποδιά ή αν λειτουργήσουν, επιτέλους, τα βουντού των υπολοίπων.
Πίσω από τον άπιαστο Μαξ τερμάτισε ξανά ο Λάντο Νόρις. Το παιδί-θαύμα της αναβαθμισμένης ΜακΛάρεν με τρομερό undercut στο πρώτο πιτ πέρασε τον team-mate του κι εν συνεχεία κατάφερε να κρατηθεί στο αξιοζήλευτο νο2 παρά την όποια πίεση δέχτηκε. Υπόκλιση και μπράβο του.
Ο Σέρχιο Πέρεζ μετά από ένα ακόμα κάκιστο Σάββατο «απάντησε» με αντεπίθεση διαρκείας την Κυριακή και κατάφερε να σκαρφαλώσει μέχρι την 3η θέση, ενώ ο Λιούις Χάμιλτον στόχευε τ’ αστέρια της πρώτης θέσης, όμως μετά από μία επιεικώς… άθλια (για την ανυπέρβλητη κλάση του) εκκίνηση αρκέστηκε στην 4η θέση.
