Από τη μια είναι μεν τα παράπονα για τη διαιτησία, από την άλλη όμως υπάρχει και το αγωνιστικό κομμάτι. Γιατί το ΑΠΟΕΛ δεν κατάφερε να περάσει στην πρώτη θέση; Γιατί δεν εκμεταλλεύτηκε τη χρυσή ευκαιρία που είχε μπροστά του; Ακόμα κι αν φταίει η διαιτησία όπως λένε οι γαλαζοκίτρινοι, είναι πραγματικότητα πως δεν εμφανίστηκαν αγωνιστικά με το πάθος, τη δίψα, τη θέληση όπως στα προηγούμενα ματς.
Ακόμα και αν τους εκνεύρισε ο ρεφ, ακόμα κι αν τους έκανε έξαλλους. Έπρεπε να μείνουν συγκεντρωμένοι, να μην αναλώνονταν σε διαμαρτυρίες. Μπορούσαν κάλλιστα να μετατρέψουν τον θυμό τους σε πείσμα και να πάρουν τη νίκη. Το ότι η Δόξα στα πρώτα 15 λεπτά έχασε τέσσερεις μεγάλες φάσεις δεν περνάει απαρατήρητο. Το ότι υπήρχαν παίκτες-κλειδιά που δεν βοήθησαν καθόλου επίσης είναι γεγονός. Δεν μπορείς να τα περιμένεις όλα από το «φαρμακερό» αριστερό του Μπεν. Ο Βιγιαφάνες έδωσε μια άλλη πνοή, έναν άλλο αέρα με την είσοδο του και ήταν το διάστημα που το ΑΠΟΕΛ έκανε τη μεγάλη του προσπάθεια για να πάρει τη νίκη χάνοντας πολλές ευκαιρίες. Όσα λάθη κι αν έκανε η διαιτησία, δεν έπιασε το επίπεδο που συνηθίζει η ομάδα του Βλάνταν Μιλόγεβιτς. Το ξέσπασμα του Σέρβου είναι ένα άλλο κεφάλαιο που σαφέστατα μπορεί να λειτουργήσει θετικά. Μπορεί αυτό να τους γίνει μάθημα, να τους ενώσει ακόμα περισσότερο. Να εστιάζουν στη δική τους προσπάθεια και να μένουν συγκεντρωμένοι στον στόχο τους. Εξάλλου το είπε και ο Σέρβος κόουτς: «Είμαι γεμάτος αισιοδοξία πως εμείς θα είμαστε στο τέλος νικητές», και γνωρίζει πώς να το κάνει πράξη.
Θράσος Δημητρίου
