Η ΑΕΚ δέχθηκε την 3η ήττα της στο πρωτάθλημα και δεύτερη στο ΓΣΠ, όχι γιατί το ΑΠΟΕΛ επέλεξε να παίξει αμυντικά στο δεύτερο μέρος, αλλά γιατί η ίδια υστέρησε σε σχέση με το επίπεδο απόδοσης που (έδειξε ότι) μπορεί να φτάσει.
Στις προηγούμενες 41 λέξεις, είναι το ρεζουμέ για την ομάδα της Λάρνακας, όσον αφορά την παρουσία της στο ντέρμπι. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Είχε ποδοσφαιριστές που δεν βρέθηκαν στην καλή τους βραδιά, δημιουργικά δεν ήταν στο βαθμό που απαιτείτο και κατ’ επέκταση, δεν μπόρεσε να απειλήσει σοβαρά τους γαλαζοκίτρινους, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, προκειμένου να φτάσει τουλάχιστον στην ισοφάριση.
Ίσως να σεβάστηκε περισσότερο απ’ όσο θα ‘πρεπε τον αντίπαλό της. Άργησε να μπει στο ματς, εξ ου και κατέγραψε την πρώτη τελική της στο 30’. Είναι γεγονός ότι στο β’ ημίχρονο κράτησε περισσότερη ώρα την μπάλα στην κατοχή της, αλλά δημιουργική δεν ήταν στο βαθμό που θα έπρεπε.
Δεν θα συμφωνήσω με τον κόουτς, στη δήλωσή του ότι μία ομάδα υπήρχε στο γήπεδο στο δεύτερο ημίχρονο. Απλά υπήρχαν δύο ομάδες, με τη μία να επιδιώκει να ισοφαρίσει (αλλά αδυνατούσε να βρει τον τρόπο) και η άλλη να υπερασπιστεί με κάθε τρόπο το προβάδισμά της.
Δεν μου προκάλεσε καμία εντύπωση η τακτική του ΑΠΟΕΛ –για να ‘μια ειλικρινής την περίμενα, για έναν και μοναδικό λόγο: από την πρώτη μέρα, ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς είχε πει ξεκάθαρα πως αυτή τη χρονική στιγμή, προέχει μονάχα το αποτέλεσμα. Συνεπώς, (θα) έκανε ότι χρειαζόταν για να το πάρει.
Ενδεχομένως ο Όλτρα να μην το διατύπωσε όπως θα έπρεπε ή θα ήθελε κι αυτό φάνηκε από το ότι αρκετές φορές χρησιμοποίησε για τον αντίπαλο τη φράση «with maximum respect», ακριβώς διότι δεν ήθελε να παρεξηγηθεί, υπογραμμίζοντας μάλιστα την εξαιρετική αμυντική λειτουργία του ΑΠΟΕΛ. Ήταν εμφανές ότι δεν ήθελε να περάσει κάτι που θα παρεξηγείτο.
Η εντύπωση που μου δόθηκε είναι ότι ο κόουτς θα ‘θελε να πει πως μία ομάδα ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο στο β’ ημίχρονο και η άλλη περισσότερο να αμυνθεί. Βεβαίως, ακόμη κι έτσι, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει καμία ομάδα η οποία θέλει να παίξει για το αποτέλεσμα. Είτε αρέσει, είτε όχι. Κάποια στιγμή, ενδεχομένως σ’ αυτή τη θέση να βρεθεί και η ΑΕΚ –ας μην το ξεχνάμε.
Εν πάση περιπτώσει, όλοι γνωρίζουν ότι το επίπεδο των αγγλικών του δεν είναι και το ψηλότερο, οπόταν καλό θα είναι να λαμβάνεται υπόψη πως πρόκειται για έναν άνθρωπο που ποτέ δεν προκάλεσε και που πάντοτε έχει αναφερθεί με σεβασμό στον οποιονδήποτε αντίπαλο. Το κλείνουμε και πάμε παρακάτω.
Σίγουρα οι τρεις ήττες σε οκτώ αγωνιστικές είναι πολλές, ωστόσο πιστεύω ακράδαντα ότι η ΑΕΚ έχει το χρόνο να καλύψει την απόσταση, με το δεύτερο μέρος της φετινής ευρωπαϊκής της παρουσίας να πλησιάζει στο τέλος του κι εννοώ τη φάση των ομίλων (το πρώτο ήταν τα προκριματικά).
Ο μεγάλος στόχος είναι να προσθέσει στο φετινό οδοιπορικό τη φράση «Part 3» κι αυτό θα είναι η παρουσία της στα πλέι οφ του Europa Conference League. Το να αρχίσεις στην Ευρώπη το 2022 και να συνεχίσεις στο 2023, θα είναι μία τεράστια επιτυχία και σ’ αυτό οφείλουν άπαντες να επικεντρωθούν. Το ΑΠΟΕΛ τελείωσε, η Ντιναμό Κιέβου είναι μπροστά της.
Υ.Γ. Το πλάνο του Όλτρα με δεξί χαφ τον Ναούμ δεν του βγήκε. Δεν ήταν αυτός βεβαίως ο λόγος της ήττας.
Υ.Γ 1. Το λάθος στη φάση του γκολ είναι καθαρά του Μιλίτσεβιτς (ο οποίος έκανε ένα από τα χειρότερα του παιχνίδια) κι όχι του Ροσάλες. Ο Βενεζουελάνς κινήθηκε σωστά μπροστά, κακώς ο «Μίλι» έδωσε προς τα πίσω και χάθηκε η κατοχή.
Υ.Γ 2. Περί Ροσάλες ο λόγος. Συμφωνώ πως σε αρκετά παιχνίδια δεν έχει βοηθήσει και είναι επιρρεπής στο λάθος, αλλά δεν γίνεται να του φορτώνονται τα πάντα.
Υ.Γ 3. Το τραγούδι του κόσμου κατά την αποχώρησή του από το ΓΣΠ, μετά από μία ήττα από το ΑΠΟΕΛ, δείχνει την αλλαγή στον τρόπο σκέψης πολλών και την κατανόησή του για συγκεκριμένα δεδομένα που αφορούν την ομάδα.
Υ.Γ 4. Η ενίσχυση της επιθετικής γραμμής τον Ιανουάριο δεν πρέπει να αφορά μόνο τον σέντερ φορ. Και δεν θα αφορά. Κρατήστε το.
Ανδρέας Βεντούρης
