Είναι ο Ντάρκο Μίλανιτς το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ανόρθωσης; Θα ήταν μάλλον αφελής όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο. Απλά, ο Σλοβένος είναι το ένα μέρος του (μεγαλύτερου) προβλήματος που έχει δημιουργηθεί.
Το μεγάλο πρόβλημα της ομάδας της Αμμοχώστου τη δεδομένη χρονική στιγμή, είναι πως πλέον αμφισβητείται όσο ποτέ άλλοτε το πλάνο/πρότζεκτ που τόσο η ίδια πολυδιαφήμισε με το τέλος της περσινής σεζόν. Κι όταν λέμε πλάνο, εννοούμε ασφαλώς (κι) όσους περιλαμβάνονται σ’ αυτό: τον Χρήστο Πουλλαΐδη και τη διοίκησή του, τον Νεόφυτο Λάρκου, τις επιλογές του και το υφιστάμενο ρόστερ. Με λίγα λόγια, τα πάντα.
Αυτό συμβαίνει, κλασσικά, στις αποτυχίες. Μπορεί ο (κάθε) Τσίσκο Μουνιόθ να αντιστρέψει το κλίμα και την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί; Η απάντηση ασφαλώς δεν μπορεί να δοθεί επί της παρούσης. Θα φανεί ωστόσο, εάν είναι καθαρά θέμα προπονητή η αρνητική ως τώρα πορεία, ή όντως αυτό το ρόστερ που φτιάχτηκε δεν είναι ικανό για μεγάλα πράγματα.
Η τεράστια αμφισβήτηση που δημιουργείται, διαγράφει ταυτοχρόνως και την πίστωση χρόνου που δεδομένα θα χρειαζόταν ο (οποιοσδήποτε) νέος προπονητής. Κι αυτό αυξάνει κατά πολύ το βαθμό δυσκολίας για να πετύχει το νέο εγχείρημα με τον Μουνιόθ.
Το τελευταίο που θα ήθελαν οι Πουλλαΐδης και Λάρκου ήταν μια αποτυχημένη επιλογή προπονητή, ακριβώς διότι ανοίγει τον φαύλο κύκλο της συζήτησης που περιλαμβάνει τον Τιμούρ Κεσπάγια. Κάτι τέτοιο ωστόσο θα δημιουργήσει μονάχα ζημιά –τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.
Ομολογώ ότι εξεπλάγην στο μέγιστο βαθμό όχι από την αντικατάσταση του Μίλανιτς (κάτι τέτοιο άλλωστε φημολογείτο εδώ και μέρες), αλλά από την παρουσία προπονητή στην «ΑΕΚ Αρένα».
Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς, πώς είναι δυνατόν να πάει η ομάδα σε ένα τέτοιο ντέρμπι με έναν… τελειωμένο προπονητή, πόσο μάλλον από τη στιγμή που υπήρχε η διακοπή του πρωταθλήματος και δινόταν η δυνατότητα στον οποιονδήποτε νέο τεχνικό, να δουλέψει περισσότερες μέρες με την ομάδα.
Κίνηση που χαρακτηρίζεται έως και ερασιτεχνική ή αν θέλετε, αυτογκόλ παγκόσμιας κλάσης! Βεβαίως, όσα γνωρίζουν οι άνθρωποι εντός, δεν τα ξέρει ο κόσμος ο υπόλοιπος. Θα ‘χει λοιπόν τεράστια ενδιαφέρον η εξήγηση που θα δοθεί από την επίσημη Ανόρθωση για την παρουσία προπονητή στο γήπεδο, ενώ η ομάδα έδινε ένα σημαντικό για διάφορους λόγους παιχνίδι…
Το μεγαλύτερο πρόβλημα βεβαίως είναι ο κλυδωνισμός της εμπιστοσύνης σ’ αυτό το μοντέλο που επέλεξε η διοίκηση. Δύσκολα την κερδίζεις, εύκολα τη χάνεις και η Ανόρθωση (διοίκηση, αθλητικός διευθυντής, ομάδα) θέλει δουλειά πολλή για να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη του κόσμου της.
Θα πρέπει ωστόσο ο καθένας να αντιληφθεί πως η χρονιά, παρά το κακό ξεκίνημα, δεν έχει χαθεί και ρίχνοντας μια ματιά στη βαθμολογία, εύκολα θα διαπιστώσει ότι οι διαφορές είναι πραγματικά μικρές.
Οφείλουν λοιπόν άπαντες να δώσουν τόπο στην οργή και τον θυμό, ώστε να δοθεί η δυνατότητα να αποδειχθεί αν όντως το χαρτί μπορεί να γυρίσει ή τελικά θα είναι καμένο…

Ανδρέας Βεντούρης