Ο κομβικός Οκτώβριος της Άρσεναλ

Βρισκόμαστε στα τέλη Σεπτεμβρίου και ποιος θα το περίμενε πως στην πρώτη θέση θα βρισκόταν μόνη της η Άρσεναλ, έστω μόλις έναν βαθμό μπροστά από την Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρδιόλα και την Τότεναμ του Αντόνιο Κόντε.
Η ομάδα του Μικέλ Αρτέτα μπορεί να μην έχει καταφέρει να παραμείνει αήττητη, όπως οι δύο αντίπαλοι της που την ακολουθούν στην βαθμολογία, όμως έχει μία νίκη περισσότερη από εκείνους, γεγονός που της χαρίζει, σε αυτό το χρονικό σημείο, την πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα. Μοναδική απώλεια βαθμών, έως τώρα, αποτελεί η ήττα με 3-1 στο «Ολντ Τράφορντ» από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενώ έχει πάρει τους τρεις βαθμούς κόντρα στις Κρίσταλ Πάλας, Λέστερ, Μπόρνμουθ, Φούλαμ, Άστον Βίλα και Μπρέντφορντ, συγκεντρώνοντας συνολικά 18, με την διαφορά τερμάτων να είναι 17-7.
Πριν δούμε, όμως, γιατί θεωρείται σπουδαίο το φετινό ξεκίνημα των «κανονιέρηδων», αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στην περσινή σεζόν τους. Τότε που η εκκίνησή τους ήταν η ακριβώς αντίθετη από την φετινή, έχοντας τρεις ήττες στα πρώτα ισάριθμα παιχνίδια από Μπρέντφορντ, Τσέλσι (στο «Έμιρεϊτς») και Μάντσεστερ Σίτι (με το εμφατικό 5-0 στο «Έτιχαντ»), όντες στην τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα.
Στην συνέχεια η Άρσεναλ κατάφερε να συνέλθει και να σταθεί και πάλι στα πόδια της, ωστόσο το πρόβλημα της «αυτοκαταστροφής» που ταλανίζει εδώ και χρόνια την ομάδα έκανε και πάλι την εμφάνισή του.
Έχοντας επιτύχει, λοιπόν, να μπει πολύ δυνατά στην διεκδίκηση για την κατοχύρωση μιας θέσης στην τετράδα και την επιστροφή της στους ομίλους του UEFA Champions League, παρουσιάζεται αυτό που κάλλιστα θα μπορούσε να ονομαστεί και «σύνδρομο Άρσεναλ»!
Στις τελευταίες δέκα αγωνιστικές, το σύνολο του Αρτέτα κατάφερε να κάνει πέντε ήττες, η μία μάλιστα ιδιαιτέρως κομβική, καθώς προήλθε από την Τότεναμ, η οποία εν τέλει τερμάτισε στην 4η θέση, δύο βαθμούς μπροστά από την Άρσεναλ.
Οι υπόλοιπες ήττες ήρθαν από τις Κρίσταλ Πάλας, Μπράιτον, Σαουθάμπτον και Νιούκαστλ, με τις οποίες οι «κανονιέρηδες» έφτασαν τις 13 συνολικά στην σεζόν, στερώντας τους για ακόμα μία φορά την επιστροφή στα «αστέρια».
Τι έγινε, επομένως, το φετινό καλοκαίρι και τα πράγματα μοιάζουν διαφορετικά; Η αλήθεια είναι πως δεν έγινε κάποιο ολικό «ξήλωμα» της ομάδας.
Αντίθετα, πραγματοποιήθηκαν οι απαραίτητες ποιοτικές προσθήκες και κυρίως, ξεκαθάρισε το ρόστερ από παίκτες που είτε δεν μπορούσαν να προσφέρουν στην ομάδα είτε δεν είχαν κάτι περαιτέρω να δώσουν.
Εντάχθηκαν από την Σίτι οι Γκαμπριέλ Ζεσούς και Ζιντσένκο, από την Πόρτο ο Φάμπιο Βιειρά, ο Ματ Τέρνερ μετακινήθηκε στο Λονδίνο για δεύτερος γκολκίπερ από την New England, καθώς και ο 19χρονος Βραζιλιάνος εξτρέμ Μαρκίνιος από την Σάο Πάολο, που θεωρείται το επόμενο μεγάλο ταλέντο της Άρσεναλ.
Παρελθόν αποτέλεσαν οι Γκεντουζί, Λούκας Τορέιρα, Λένο και Μαυροπάνος, οι οποίοι συνολικά απέφεραν μόλις 23,8 εκατομμύρια ευρώ, τη στιγμή που η Άρσεναλ δαπάνησε για εκείνους 132 εκατομμύρια! Ελεύθεροι έμειναν οι Μπεγιερίν και Λακαζέτ, ενώ παραχωρήθηκαν και αρκετοί δανεικοί ποδοσφαιριστές.
Ο Νικολά Πεπέ, δόθηκε στην Νις και ξεχωρίζει από εκείνους που έφυγαν με δανεισμό, καθώς αποκτήθηκε έναντι 80 εκατομμυρίων, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί.
Οι προσθήκες, λοιπόν, δεν ήταν πολλές, αλλά αποδεικνύεται πως αφορούσαν παίκτες-κλειδιά, όπως μοιάζει να είναι ο Ζεσούς, που έχει δέσει απόλυτα με την ομάδα.
Ο Αρτέτα φέτος το καλοκαίρι φαίνεται πως δούλεψε πολύ καλά με τους παίκτες του. Συμμάζεψε την άμυνά του και οργάνωσε την επίθεση, προσδίδοντάς της αγωνιστικό πλάνο. Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι κατάφερε να την κάνει να πιστέψει ξανά στον εαυτό της και στις δυνατότητές της.
Να μην πελαγοδρομεί όταν κάτι στραβώνει στο πλάνο της, όπως συνέβαινε κατά κόρον τα προηγούμενα χρόνια και το οποίο δείχνει να έχει αλλάξει, όπως φάνηκε για παράδειγμα στην ανατροπή κόντρα στην ομάδα της Φούλαμ.
Φυσικά, στην αλλαγή αυτή σημαντικό ρόλο πιθανώς θα έχουν διαδραματίσει και ο Ζεσούς με τον Ζιντσένκο, ερχόμενοι με εμπειρίες από μία ομάδα, όπως η Μάντσεστερ Σίτι, που τα τελευταία χρόνια κάνει σταθερά πρωταθλητισμό.
Βλέπουμε επιτέλους την Άρσεναλ να έχει επιστρέψει στο σοβαρό εαυτό της, επαναφέροντας στη μνήμη των οπαδών της κάποιες από τις ένδοξες εποχές, όπως την αήττητη ομάδα των «Invincibles» του 2004 και εκείνη που το 2006 έφτασε μόλις ένα βήμα πριν την κατάκτηση του UEFA Champions League.
Παρ’ όλα αυτά, η πραγματικότητα είναι πως ακόμα δεν έχει κριθεί τίποτα. Η μεγάλη της επιτυχία θα είναι όταν θα αρχίσει να ανταπεξέρχεται και πάλι στα ντέρμπι, χωρίς να παρουσιάζεται φοβική. Για τον λόγο αυτό, ο μήνας που ακολουθεί θα αποτελέσει το μεγάλο crash test για τους ποδοσφαιριστές του Μικέλ Αρτέτα, καθώς θα κληθούν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους απέναντι σε πολύ δυνατότερες ομάδες, συγκριτικά με αυτές που έχουν αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής.
Ο πρώτος αγώνας είναι το μεγάλο ντέρμπι το Σάββατο (1/10) στο «Έμιρεϊτς» με την Τότεναμ, την ομάδα που πέρυσι της στέρησε τους ομίλους του Champions League. Αμέσως μετά ακολουθεί το μεγάλο ματς -και πάλι εντός έδρας- απέναντι στην Λίβερπουλ, η οποία καίγεται για βαθμούς και μάλιστα, δεν έχει χάσει σε κανονική διάρκεια παιχνιδιού, από τους κανονιέρηδες, στα τελευταία 8 μεταξύ τους παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις.
Ύστερα, θα έρθουν δύο δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια, στο «Έλαντ Ρόουντ» με τη Λιντς και στο «Σεντ Μέρις» με τη Σαουθάμπτον, κλείνοντας τον Οκτώβριο με ματς απέναντι στη Νότιγχαμ Φόρεστ στο «Έμιρεϊτς».
Φυσικά, ανάμεσα στις αγωνιστικές της υποχρεώσεις για την Premier League, η Άρσεναλ θα πρέπει να εξασφαλίσει και την πρώτη θέση στον όμιλό της στο Europa League. Εκεί θα έχει να αντιμετωπίσει την Μπόντο Γκλιμτ (εις διπλούν) και την Αϊντχόφεν. Είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί πως ο ρεαλιστικός στόχος, αυτή τη στιγμή, δεν μπορεί να είναι το πρωτάθλημα, αλλά σε πρώτη φάση η επιστροφή στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.
Γι’ αυτό και ο μήνας που ακολουθεί είναι κομβικός. Κατάφερε να παραμείνει πρώτη τον Σεπτέμβριο, κόντρα σε όλες τις προσδοκίες, μπορεί όμως να είναι πρώτη με διάρκεια;