Η Ανόρθωση προχώρησε στην απόκτηση τριών ποδοσφαιριστών στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, προκειμένου να καλύψει τα κενά που υπήρχαν στο ρόστερ της και να ανεβάσει την ποιότητά της σε συγκεκριμένες θέσεις, όπου εμφάνισε ξεκάθαρες αδυναμίες.
Είναι ωστόσο γεγονός ότι μέχρις στιγμής, δεν πήρε αυτά που προσδοκούσε από κανέναν από τους τρεις. Παρακάτω, προχωρήσαμε σε μία ανάλυση του καθενός ξεχωριστά, για το τι έδωσε (ή τι δεν έδωσε, όπως το πάρει κανείς) στον αγωνιστικό χώρο…

ΣΟΜΑ ΝΟΒΟΤΝΙ: Ο Ούγγρος είναι καλός παίκτης. Έχει θετικά στοιχεία, βοηθάει γενικώς στην επιθετική λειτουργία, μπορεί να ανοίξει χώρους. Η Ανόρθωση ωστόσο δεν τον πήρε μονάχα γι’ αυτά και καμία ομάδα στον πλανήτη δεν δίνει φανέλα βασικού σε έναν σέντερ φορ, για να σκοράρει δύο γκολ σε δεκατρείς αγώνες πρωταθλήματος. Αν προσθέσουμε και τα τέσσερα ματς κυπέλλου, στα οποία έμεινε… άσφαιρος, η σούμα μας βγάζει μόλις 2 γκολ σε 17 παιχνίδια. Η ομάδα της Αμμοχώστου χρειάζεται και γκολ από τον Νοβότνι. Απαραιτήτως…

ΜΠΛΑΖ ΒΕΡΧΟΒΕΤΣ: Με τον ερχομό του πήρε φανέλα βασικού σε τρία ματς (ΑΕΚ, Ομόνοια και Πάφος FC), όμως από τις αρχές Φεβρουαρίου μέχρι σήμερα, επιλέχθηκε στην 11άδα μόλις σε ένα (στο 1-1 με τον Άρη στο Τσίρειο) και σ’ αυτό έγινε αλλαγή στο ημίχρονο. Ο Σλοβένος είχε ταλαιπωρηθεί από τραυματισμό που τον άφησε αρκετά πίσω κι ακόμη δεν έχει επανέλθει. Δεν είναι κακός παίκτης –το αντίθετο, αλλά σίγουρα στην «κυρία» περίμεναν κάτι περισσότερο –και περιμένουν. Συμμετείχε συνολικά σε 10 αγώνες (επτά στο πρωτάθλημα και τρεις στο κύπελλο), σκοράροντας ένα γκολ.

ΖΟΑΟ ΕΣΚΟΒΑΛ: Πώς μπορούμε να κρίνουμε έναν ποδοσφαιριστή τον οποίο καλά-καλά δεν τον είδαμε; Αυτό ισχύει για τον Πορτογάλο αμυντικό και ουδείς μπορεί να εκτιμήσει το τι ποδοσφαιριστής είναι. Αγωνίστηκε μονάχα σε τρία ματς ως αλλαγή, ένα στο πρωτάθλημα (στο 4-1 με το ΑΠΟΕΛ) και δύο στο κύπελλο (με Πάφος FC και ΑΠΟΕΛ).
Αυτό που μπορεί ωστόσο να ειπωθεί/καταγραφεί είναι το εξής: ο Εσκοβάλ αποκτήθηκε για να δώσει λύσεις σε μία γραμμή που η Ανόρθωση αντιμετώπισε (κι αντιμετωπίζει) πολλά προβλήματα, με τον Τιμούρ να προβαίνει σε συνεχείς αλλαγές του κεντρικού αμυντικού διδύμου και τους Αραγιούρι-Ρισβάνη να μην δίνουν τη σταθερότητα που απαιτείται. Ωστόσο, μόνο κάτι τέτοιο δεν συνέβη και το γιατί, μόνο ο καθ’ ύλην αρμόδιος (δηλαδή ο κόουτς) μπορεί ασφαλώς να το εξηγήσει.

Ανδρέας Βεντούρης