Το συναίσθημα της απογοήτευσης είναι το πλέον φυσιολογικό όταν α) δέχεσαι την πρώτη ήττα μέσα στην έδρα σου και β) αφήνεις ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία που σου δίνεται να ανέλθεις μόνη στην κορυφή της βαθμολογίας και να μεγαλώσεις τις αποστάσεις από άλλες ομάδες, βάσει των αποτελεσμάτων των αγώνων που προηγήθηκαν.
Η επομένη ενός αποτυχημένου αποτελέσματος βοηθάει πάντοτε στο να περάσει ο αναβρασμός της αποτυχίας και να αναλύσεις τα δεδομένα αλλά κι ότι προηγήθηκε με πιο καθαρό μυαλό.
Στην περίπτωση της ΑΕΚ, δεν χρειάζονται πολλά πολλά, ακριβώς διότι η ανάγνωση του αγώνα με την Πάφος FC είναι ομολογουμένως πάρα πολύ απλή. Η ομάδα της Λάρνακας πλήρωσε την πρώτη πραγματικά πολύ κακή βραδιά που βρέθηκε στο πρωτάθλημα.
Εν συντομία: μπήκε με σωστή νοοτροπία στο ματς, έβαλε στα σχοινιά την αντίπαλό της, προηγήθηκε με 1-0 ενώ θα μπορούσε να ήταν και 3-0, όμως αφότου προηγήθηκε, έσβησαν τα φώτα. Οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών ήταν πολύ μεγάλες, τα ατομικά λάθη περισσότερα από κάθε άλλη φορά και δεν διαχειρίστηκε σωστά τα δύσκολα που της έβαλε η Πάφος FC μέσα στο ίδιο το παιχνίδι. Όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά κυρίως πνευματικά –από ‘δω ξεκινάνε όλα.
Έπειτα από μια αποτυχία, το πρώτο που θυμάσαι είναι τους ποδοσφαιριστές που απουσιάζουν. Όντως ο Ραφαήλ Μάμας έλειψε πολύ από το χθεσινό ματς –κι αυτό δεν είναι καλό για την ΑΕΚ, ωστόσο, δεν ήταν αυτός ο μοναδικός λόγος για την άσχημη εμφάνιση. Δεν κρύβω πως μου πέρασε απ’ το μυαλό, όμως αδυνατώ να δικαιολογήσω 100% αυτή την άποψη, ακριβώς διότι στο πρώτο τέταρτο, έβλεπες την ΑΕΚ κι έτριβες τα μάτια σου.
Ενδεχομένως ο Καταλά να ‘κανε λάθος που επέλεξε να κρατήσει έξω τον Κύπριο μέσο από το συγκεκριμένο παιχνίδι, κόντρα σε έναν αντίπαλο με ψηλά και δυνατά κορμιά. Εκ του αποτελέσματος όμως, μπορείς να πεις πολλά και διάφορα.
Η ήττα αυτή δεν φέρνει δα και την καταστροφή. Μπορώ να κατανοήσω την απογοήτευση του κόσμου, εντούτοις, δεν υπάρχει καμία ομάδα στον πλανήτη που να μην έχει κακές βραδιές σε μία ολόκληρη σεζόν.
Ίσως να δημιουργήθηκε μία (λανθασμένη) εντύπωση πως η ΑΕΚ θα πάει… τρένο για το πρωτάθλημα. Σε μία τέτοια περίπτωση, η ήττα αυτή θα κάνει καλό. Σε όλους. Τόσο στα ενδότερά της, όσο κι εκτός. Τίποτα δεν χάθηκε από ένα και μόνο αποτυχημένο αποτέλεσμα.
Τέτοιες δύσκολες βραδιές θα υπάρξουν κι άλλες, όπως θα προκύψουν κι άλλες ήττες στην πορεία. Πρωταθλητής θα αναδειχθεί αυτός που διαχειριστεί σωστά αυτές ακριβώς τις δυσκολίες που θα του προκύψουν καθ’ όλη την πορεία μέχρι το τέλος.
Είναι καλό αυτή η ήττα να προσγειώσει τους πάντες και να αντιληφθούν ότι ο δρόμος μέχρι τον Μάιο, παραμένει ακόμη μακρύς. Κανένα πρωτάθλημα δεν τελειώνει τον Δεκέμβριο. Ειδικά σ’ αυτό το πρωτάθλημα, που τα απρόβλεπτα είναι σύνηθες φαινόμενο. Η ΑΕΚ θα χάσει κι άλλους βαθμούς, όπως θα χάσουν και οι άλλοι.
Διαβάζω κάποια σχόλια στα social media και καμιά φορά, είναι για να τρελαίνεσαι. Στην πρώτη κακή βραδιά –ας το ξαναγράψω μπας κι εμπεδωθεί, ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΑΚΗ ΒΡΑΔΙΑ, οι μισοί είναι απαράδεκτοι, αδικαιολόγητοι, ανίκανοι και μεγάλοι σε ηλικία. Ας θυμηθούμε ότι αυτοί οι απαράδεκτοι, αδικαιολόγητοι, ανίκανοι και μεγάλοι σε ηλικία, είναι οι ίδιοι που δημιούργησαν τη φιλοδοξία για κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος.
Στην πρώτη ουσιαστικά στραβή δεν τους ρίχνεις το ανάθεμα, αλλά τους χειροκροτάς και τους λες πάμε παρακάτω. Αυτά.
Ανδρέας Βεντούρης
