Το βράδυ της Κυριακής στο Δασάκι, είδαμε τα αυτονόητα από την Ομόνοια. Μας θύμισε ουσιαστικά, την ομάδα που κυριάρχησε τα προηγούμενα δύο χρόνια, με απλό και ουσιαστικό ποδόσφαιρο.
Μας θύμισε επίσης, πόσο πολύ μπορούν να αλλάξουν την εικόνα της ομάδας οι Μαρίνος Τζιωνής και Λοΐζος Λοΐζου. Οι δύο νεαροί μεσοεπιθετικοί αγωνίστηκαν στα δύο άκρα και τα πήγαν περίφημα. Είχαν τρομερή όρεξη, φρεσκάδα και δημιούργησαν πολλά προβλήματα στην αντίπαλη άμυνα.
Ο Τζιωνής ήταν μόνιμη απειλή και θα μπορούσε να πετύχει ένα γκολ, αν ήταν πιο εύστοχος. Μετά από ένα διάστημα που… ξεχάστηκε κάπως από τον Χένινγκ Μπεργκ (δέχθηκε κριτική για αυτό ο κόουτς), έστειλε το μήνυμα ότι είναι ικανός για μεγάλα πράγματα.
Από την άλλη, ο Λοΐζου, επέστρεψε στα γκολ μετά από καιρό, έχοντας επίσης θετική παρουσία. Μπορεί στην Ομόνοια να περίμεναν μεγαλύτερη σταθερότητα από τον ίδιο, το τελευταίο δίμηνο, όμως κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι με τα συνεχόμενα παιχνίδια το έργο του γίνεται πιο δύσκολο.
Αμφότεροι, έχουν ταλέντο και προοπτική και θα πρέπει να χτίσουν σε αυτή την εμφάνιση για να μπορέσουν να διατηρηθούν σε ψηλό επίπεδο, κάτι που αν γίνει θα βοηθήσει πολύ την ομάδα. Στα καλύτερα τους, αποτελούν εγγύηση επιτυχίας για τους «πράσινους»…
Ανδρέας Ανδρέου
